Kwiaty zapylane są przez motyle z długą ssawką. Trzmiele z krótkim „ryjkiem” wygryzają dziurę w ściankach kielicha i korony, wykradając nektar bez zapylania kwiatów.
Występowanie
Siedlisko: łąki, lasy liściaste i brzegi lasów
Występowanie: prawie cała Europa
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Wiosenne pędy używane były na zupę i jarzynę. Dla koni szkodliwy ze względu na zawartość glechominy. Zarówno polska jak i łacińska nazwa podkreśla, zresztą dość luźne, podobieństwo do bluszczu.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: wilgotne łąki, łęgi, obrzeża lasów, zarośli, chętnie na glebach bogatych w azot, aż po regiel dolny
Występowanie: w prawie całej Europie, wtórnie zawleczony do Ameryki Pn., w Polsce pospolity do 1500mnpm.
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Roślina silnie trująca. W niektórych częściach Polski był używany do „zwijania” kołtuna. Jego kuzyn pochodzący z Madagaskaru – Barwinek różyczkowy zawiera kilkadziesiąt alkaloidów – w tym winblastynę i winkrystynę o działaniu cytostatycznym, stosowanych w leczeniu niektórych białaczek, mięsaków i ziarnicy złośliwej.
Występowanie
Roślina lecznicza, trująca, pod całkowitą ochroną
Siedlisko: lasy liściaste o wilgotnej i żyznej glebie, zarośla, cmentarze, do 1000mnpm, pospolity w uprawie
Występowanie: środkowa, zachodnia i południowa Europa
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Stara roślina lecznicza, wymieniana już w chińskich zielnikach 3000 lat temu! Wykorzystywano jej działanie wykrztuśne oraz przeciwzapalne i moczopędne. Znana była także lekarzom starożytnej Grecji i Rzymu (Pliniusz Starszy polecał ją na 24 choroby), Persji oraz Arabii – stosowano ją m.in. na ukąszenia skorpionów i węży. Na Litwie stosowano wino wymieszane z sokiem z liści babki na krwawienia wewnętrzne. W naszym kraju stosowano ją na wszelkie rany, owrzodzenia, oparzenia oraz ukąszenie żmii oraz owadów, a także jako antidotum na miłosne czary. Ponadto młode liście są jadalne, zawierają dużo witaminy C – w wielu krajach Europy sporządza się z nich surówkę (łącznie z liśćmi mniszka i pokrzywy) lub gotuje jak kapustę albo szpinak. Stanowi także dodatek do zup ziołowych, sosu beszamelowego lub twarogu. Dodawana do karmy dla gryzoni zmniejsza u nich zachorowalność na nowotwory.
Występowanie
Siedlisko: łąki, pastwiska, przydroża, trawniki, brzegi wód, na polach jako chwast roślin uprawnych (zwłaszcza koniczyny), od nizin po piętro halne
Występowanie: Europa, zawleczona na całym świecie
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
