Konkurs Całoroczny

Szanowne Koleżanki i Koledzy!

Informujemy, że uległ zmianie adres e-mail Konkursu Całorocznego prowadzonego przez SKPG Kraków.

Zainteresowanych uprzejmie prosimy o przesyłanie odpowiedzi oraz wszelkiej korespondencji na nowy adres e-mail

konkurs.skpg@gmail.com

Zachęcamy, by przetestować ten adres wysyłając odpowiedzi na wakacyjną serię pytań konkursowych, które opublikujemy już wkrótce 😉 Bądźcie czujni!

Z pozdrowieniami,

Ekipa Konkursu Całorocznego

Pytanie nr 9/2022

Nie wszystko złoto, co się świeci – jak mówi słynna fraza, a z drugiej strony złoto przyjmuje przeróżne oblicza. Chcemy Was zapytać, jaki nominał widnieje na rewersie pewnej europejskiej monety, gdy awers przedstawia złoto północy, którego jedyne stanowisko w Karpatach znaleziono w Polsce w czarnym złocie?

Odpowiedź:

Poszukiwany nominał, to 2 euro na fińskiej monecie, której awers przedstawia malinę moroszkę zwaną też maliną nordycką oraz złotem północy. Jej dojrzały owoc przyjmuję barwę żółto-pomarańczową, a krótki okres owocowania w połączeniu z walorami zdrowotnymi i smakowymi sprawia ze jest rośliną drogą i cenioną. Uznawana jest za narodowy przysmak i skarb narodowy w niektórych krajach oraz za roślinny symbol Skandynawii. Jest to roślina strefy podbiegunowej, poza Skandynawią występuje też w Rosji i na Alasce. Natomiast w naszym kraju znalazła się Polskiej Czerwonej Księdze Roślin jako relikt epoki lodowcowej. Najbardziej lubi torfowiska i bagna. Jej jedyne stanowisko w Karpatach znaleziono na torfowisku Puścizna Wielka w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Tomasz Bujoczek 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt

Pytanie nr 10/2022

Kiedyś to były widoki w górach. Zalesienie było o wiele mniejsze, a nawet jeżeli jakiś wierzchołek był zarośnięty, to bardzo często stała na takim szczycie drewniana wieża triangulacyjna, na którą można było się wspiąć i podziwiać panoramę. No ale lata minęły, a zaniedbane triangule zawaliły się praktycznie wszystkie w latach 80. i 90.. Z kolei na początku XXI wieku, w związku z rozszerzeniem Unii Europejskiej i udostępnieniem środków na rozwój turystyki, samorządy zaczęły masowo budować wieże widokowe. Znów można było podziwiać widoki ponad koronami drzew, ale niestety historia zatoczyła koło – pozbawione odpowiedniej konserwacji nowe wieże niszczeją. Ta na Radziejowej musiała zostać odbudowana od zera, ta na Mogielicy stoi zamknięta i pewnie już wkrótce się zawali. Na szczęście jednak, o ile triangule odeszły w zapomnieniu, upadek nowych kontrukcji bywa dość dobrze udokumentowany. Poniżej widzicie fragment ogólnodostępnego filmiku przedstawiającego bezpowrotne zburzenie jednej z takich wież powstałych w ostatnich latach, której żywot był wyjątkowo krótki. Napiszcie nam, gdzie ta wieża się znajdowała a także do spotkania jakich trzech postaci historycznych doszło w tym miejscu według legendy tam promowanej.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 czerwca 2022 r.

Odpowiedź:

Wieża widokowa, której urzekające kontrolowane zburzenie zostało uwiecznione na filmie, stała w przy źródle Kralova Studňa, przy granicy polsko-słowackiej w Górach Leluchowskich. W dawnych czasach przebiegał tędy jeden ze szlaków handlowych z Polski na Węgry, a  według legendy miało tutaj dojść pod koniec XV w. do spotkania między królem Węgier Maciejem Korwinem, a królem Polski Kazimierzem Jagiellończykiem oraz jego synem Kazimierzem, uznanym później za świętego. Wieża widokowa postawiona została w 2011 roku, a zburzona została w 2021 roku i z dużym prawdopodobieństwem jest najkrócej istniejącym tego typu obiektem w Karpatach. Niestety ekipa Konkursu nie była obecna przy burzeniu, a filmik ilustrujący pytanie można zobaczyć >tutaj<

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Tomasz Bujoczek 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
W Czasie Pracy Laski Się Nudzą 1 pkt
Team M&M 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie nr 7/2022

Wiadomą jest rzeczą, że na terenie uprawnień przewodników beskidzkich jest poważny niedobór nazw topograficznych na literę E. Jedną potrafi podać każdy. Dwie dorzucił swego czasu całkiem kozacko pewien znamienity przewodnik i popularyzator wiedzy o Beskidach, więc sprawa jest teraz powszechnie znana. Wiadomo też, że sporą część wspomnianego terenu uprawnień zamieszkują Górale. Ale w Polsce jest grupa etnograficzna, której część również określa się jako Górali. Górale ci mają tam u siebie miejscowość, której nazwa zaczyna się na literę E, choć pewnie nie podzielą się nią, choćby ze względu na odległość do najbliższych beskidzkich szczytów. Chcielibyśmy, abyście jako odpowiedź na nasze pytanie podali nazwę tej właśnie miejscowości.

Odpowiedź:

Nie tylko południe Polski ma swoich Górali – mianem tym określa się również Kociewiaków zamieszkujących północną, nieco wyżej położoną część Kociewia, czyli okolice miast Skarszewy i Tczew. W tamtym rejonie znajduje się gmina wiejska Trąbki Wielkie, a na jej terenie miejscowość o nazwie Ełganowo, o którą chodziło w naszym pytaniu.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Tomek Bujoczek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt

Pytanie nr 8/2022

Jak nazywa się (i czy słusznie) pasmo górskie, w którym znajduje się przedstawiony na zdjęciu nagrobek? 

Odpowiedź:

Jeśli dokładnie przyjrzymy się nagrobkowi przedstawionemu na zdjęciu, to w dolnej części pomnika dojrzymy miniaturkę znanej na całym świecie fotografii zatytułowanej „Lunch atop a Skyscraper”, którą wykonał Charles C. Ebbets w latach 30tych na szczycie kompleksu Rockefeller Center w Nowym Jorku. Przedstawia ono 11 robotników beztrosko jedzących lunch na metalowej belce zawieszonej 250 (!) metrów nad ziemią.

Siedzący po prawej stronie Gustáv Popovič miał wysłać powyższą fotografię do żony z dopiskiem „Kochana Marysieńko, nic się o mnie nie martw. Jak widzisz, ciągle mam butelkę w ręku. Całuję, Gustav.” Gustáv pochodził z słowackiej miejscowości Vyšný Slavkov i to właśnie tam na miejscowym cmentarzu został pochowany wraz z małżonką. Wieś leży na pograniczu Braniska, Bachurenia i Gór Lewockich, lecz sam cmentarz znajduje się na stokach Braniska. Pytanie o słuszność nazwy miało nawiązywać do najwyższego szczytu Pienin Spiskich, który z kolei Braniskiem nazywany jest niesłusznie, a o powszechności problemu niech poświadczy poniższa tabliczka zawieszona na szczycie Żaru.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Mariusz Pietrzak 1 pkt
Tomek Bujoczek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Team M&M 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie nr 5/2022

Czy tego chcemy, czy nie, pomniki są atrakcjami turystycznymi. Zwłaszcza w ostatnich latach samorządowcy różnej maści prześcigają się w ich stawianiu – im więcej i im ciekawsze, tym lepiej. W pewnej miejscowości w polskich Karpatach mamy między innymi pomniki:

• kogoś, kto odbył podróż dookoła świata
• kogoś, kto był między innymi taternikiem i przewodnikiem
• kogoś, kto działał na zlecenie władz swojego kraju 
• kogoś, kogo profesja wymagała licznych wyjazdów do egzotycznych krajów

Powiedzcie nam, jak się nazywa ta miejscowość?

Odpowiedź:

Pisząc to pytanie chcieliśmy, abyście przyjrzeli się przede wszystkim pomnikom nowym, powstającym licznie w ostatnich latach, raczej z potrzeby stworzenia “produktu turystycznego”, niż upamiętnienia jakiejś zasłużonej postaci. Przyznajemy jednak, że zwięzła treść zagadki stworzyła pole do całkiem bogatych interpretacji oraz odnajdywania przez Was mało znanych faktów z życia wydawałoby się dobrze znanych osób, a także przypominania sobie całkiem zapomnianych monumentów, wszystko po to, żeby w mniej lub bardziej naciągany sposób dopasować miejscowość do przedstawionych przez nas kryteriów. Doceniamy to. Niemniej jednak uważamy, że tylko jedna odpowiedź w pełni nas satysfakcjonuje. Miejscowością, która według nas najlepiej spełnia warunki postawione w pytaniu jest Bielsko-Biała, w której to w ostatnich latach powstała seria pomników – “bajkowy szlak” – upamiętniających postaci z filmów rysunkowych tworzonych w tamtejszym słynnym Studiu Filmów Rysunkowych:

• ktoś, kto odbył podróż dookoła świata – Bolek i Lolek, w filmie pełnometrażowym “Wielka podróż Bolka i Lolka”,
• ktoś, kto był między innymi taternikiem i przewodnikiem – Reksio w odcinkach “Reksio taternik” i “Reksio przewodnik”,
• ktoś, kto działał na zlecenie władz swojego kraju – Smok Wawelski na zlecenie księcia Kraka udał się na poszukiwania profesora Baltazara Gąbki w “Porwaniu Baltazara Gąbki”, ale również i Tajemniczy Don Pedro, szpieg z krainy Deszczowców,
• ktoś, kogo profesja wymagała licznych wyjazdów do egzotycznych krajów – Pampalini, łowca zwierząt, usiłował bezskutecznie łapać egzotyczne zwierzęta.

Prawda, że wszystko pasuje idealnie? Zdecydowaliśmy jednak, że przyznamy połówki punktów za dwie alternatywne odpowiedzi.

Pierwsza z nich to Zakopane. Jak się okazuje, mający swój pomnik tutaj Władysław hrabia Zamoyski odbył podróż dookoła świata w latach 1879-1881 (Ale uwaga! choć był wybitnym żeglarzem, całego świata nie opłynął kapitan Mariusz Zaruski; także Koziołek Matołek, choć jest bohaterem serii książek “Wielki rajd dookoła świata”, nie przekroczył w nich Atlantyku, docierając najdalej na wschód, przez Władywostok, do Quebecu, a na zachód tylko do Dakaru). Taterników i przewodników upamiętnionych jest w Zakopanem wielu. “Na zlecenie władz” działał chociażby Zaruski, zaś co do kogoś, kogo profesja wymagała licznych wyjazdów do egzotycznych krajów… Zamoyski był tylko raz w egzotycznej podróży, Koziołek Matołek – czy miał w ogóle jakąś “profesję”? A Jan Paweł II owszem, odbył wiele egzotycznych podróży, ale czy jego profesja tego wymagała? Prawie dwa tysiące lat historii Papieży – więźniów Watykanu zdają się temu przeczyć. 

Druga to Zawoja. Tutaj oczywiście mamy pomnik Hugona Zapałowicza, który też odbył podróż dookoła świata, między innymi badając Amerykę Południową. On sam mógłby zostać również uznany za “przewodnika i taternika”, podobnie jak Franciszek Siła-Nowicki, aczkolwiek nie znamy źródeł potwierdzających ich działalność w roli przewodników. Kto “działał na zlecenie władz”? Być może Hugo Zapałowicz, sędzia wojskowy, albo Franciszek Römer, urzędnik leśny. A kogo “profesja wymagała licznych wyjazdów do egzotycznych krajów”? Cóż, Zapałowicz odbył tylko jedną egzotyczną wyprawę badawczą, a dlaczego Jan Paweł II niezbyt pasuje do tego kryterium, napisaliśmy powyżej.

Na koniec chcemy docenić odkrycie, że również Julian Fałat, upamiętniony w Bystrej, odbył podróż dookoła świata. W tej miejscowości niestety brak jest jednak pomników, które w jakikolwiek sposób można byłoby podciągnąć pod pozostałe kryteria.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

W Czasie Pracy Laski Się Nudzą 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Team M&M 0,5 pkt
Agnieszka Bazylów 0,5 pkt
Karol Olszański 0,5 pkt
Mariusz Pietrzak 0,5 pkt
Krzysztof Skowronek 0,5 pkt
Sylwia Smela 0,5 pkt
Tomasz Bujoczek 0,5 pkt
Andrzej Zabłocki 0,5 pkt
Marek Węglarz 0,5 pkt
Bartłomiej Cisowski 0,5 pkt

Pytanie nr 6/2022

Niemal dokładnie 160 km od obiektu ukazanego na zdjęciu znajduje się inna budowla o egzotycznych rysach, które to rysy nadał jej ten sam architekt. Zupełnie nie chcemy się spierać, czy miejscowość, w której się ona znajduje, leży na jakimś Pogórzu czy też nie. Jesteśmy natomiast ciekawi, czy potraficie podać nam w odpowiedzi, jakie jest wezwanie zabytkowego kościoła znajdującego się w tej miejscowości?

Odpowiedź:

Budowle o egzotycznych rysach łączy Franciszek Maria Lanci, architekt włoskiego pochodzenia, tworzący w XIX w. Polsce. Na zdjęciu umieściliśmy fragment jednego z pierwszych jego dzieł, czyli Oranżerii Egipskiej w zespole parkowo-pałacowym w Końskich, zaś w odległości 160 km od niej położony jest zaprojektowany w stylu mauretańskim pałac w Osieku. A jakby nie patrzeć kościół w Osieku jest pod wezwaniem św. Andrzeja Apostoła.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Andrzej Zabłocki 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Tomasz Bujoczek 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Team M&M 1 pkt
W Czasie Pracy Laski Się Nudzą 1 pkt
Wojciech Pawlus 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie nr 3/2022

Chcielibyśmy Was zapytać jak nazywa się wzgórze w jednej z europejskich stolic, które mimo skromnej wysokości zapewnia wrażenia miłośnikom kilku sportów górskich (co najmniej trzy typy wyciągów) oraz dostało ostatnio prestiżowe ogólnoświatowe wyróżnienie.

Odpowiedź:

Poszukiwane wzgórze to Copenhill, zwane także wzgórzem Amager lub Amager Bakke. Jest to zlokalizowany w Kopanhadze innowacyjny budynek będący spalarnią śmieci oraz elektrociepłownią, na której urządzono stok narciarski z czterema wyciągami (taśmowymi i talerzykowym), szlak turystyczny i wielowyciągową ściankę wspinaczkową. Niejedna stolica na naszym kontynencie ma swoje wzgórze do rekreacji, lecz to właśnie Copenhill zgarnia prestiżowe nagrody, m.in. Design that Educates Awards 2020 oraz w ubiegłym roku nagrodę najlepszego budynku na świecie na Festiwalu Architektury Światowej.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Tomek Bujoczek 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Team M&M 0,5 pkt
Mariusz Pietrzak 0,5 pkt
Karol Olszański 0,5 pkt
Kasia Majewska 0,5 pkt
Maria Skupień 0,5 pkt
Agnieszka Bazylów 0,5 pkt

Pytanie nr 4/2022

Wiele lat temu, podczas wędrówek po ukraińskich Karpatach, jeden z autorów pytań konkursowych natrafił na taki oto plakat, powieszony w wychodku. Kontekst zdjęcia jest zapewne dla każdego jasny, zwłaszcza teraz, gdy Ukraina broni się przed napaścią chcącego wskrzesić ZSRR Władimira Putina. A Wy, drodzy uczestnicy Konkursu, napiszcie, jak nazywana jest czapka na dłoni reprezentującej Ukrainę. Podpowiedzmy, że nazwa ta jest bardzo podobna do nazwiska pewnego znanego niegdyś ukraińskiego polityka.

Odpowiedź:

Czapka na ręce ukraińskiej nosi nazwę kuczma. Jest to określenie dla czapki z futra najczęściej baraniego, o charakterystycznym kształcie, pochodzące z języka węgierskiego. Jest elementem stroju ludowego nie tylko w Ukrainie, ale może i przede wszystkim w Rumunii. Jest to też nazwisko prezydenta Ukrainy z lat 1994-2005, Łeonida Kuczmy.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Team M & M 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Tomek Bujoczek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Nikoletta 1 pkt
W Czasie Pracy Laski Się Nudzą 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Kasia Majewska 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Bazylów 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie nr 1/2022

Konkurs Całoroczny jest jak górska wspinaczka. Zaczyna się od łatwych pytań, ale z miesiąca na miesiąc staje się coraz trudniejszy. Jeśli zaś chodzi o tematykę pytań, to my już na samym początku wzniesiemy się na wyżyny, jakbyśmy poruszali się pojazdem silnikowym. Jak się nazywa najwyższa karpacka przełęcz, przez którą można przejechać drogą asfaltową?

Odpowiedź:

Najwyższa droga asfaltowa w całych Karpatach, bo o takim zakresie była w pytaniu  mowa, znajduje się w rumuńskim masywie Parâng, nosi numer 67C i potocznie nazywana jest Transalpiną. Jej punktem kulminacyjnym jest przełęcz o nazwie Urdele, o wysokości 2145 m n.p.m. Wyżej w Karpatach samochodem niedostosowanym do jazdy terenowej po prostu nie wyjedziemy.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Michalina Hansdorfer 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Katarzyna Hołda 1 pkt
Anka Śliwa 1 pkt
Tomek Bujoczek 1 pkt
Emilia M 1 pkt
Krzysztof Słaby 1 pkt
Bernadetta 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Andrzej Słota 1 pkt
W Czasie Pracy Laski Się Nudzą 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Jakub Krzak 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Katarzyna Majewska 1 pkt
Anna Kalińska 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Agnieszka Bazylów 1 pkt
Gracja Bober-Grafik 1 pkt
Team M&M 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Tomasz Olejarczuk 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Nikoletta 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt

Pytanie nr 2/2022

Chcielibyśmy zapytać Was o pewien szlak, na którym mnóstwo jest zabytków architektury murowanej, a drewniane to zdecydowanie wyjątki. Przedstawiony na zdjęciu budynek stoi mniej więcej w jednej piątej jego długości. W czasach świetności można ten szlak było przebyć dużo szybciej niż obecny Główny Szlak Beskidzki, ale, co ciekawe, przemierzając podobną odległość Głównym Szlakiem Beskidzkim dotrzemy dokładnie do sąsiedniej miejscowości. Gdzie znajduje się przedstawiony na zdjęciu budynek i co to za szlak?

Odpowiedź:

Budynek przedstawiony na zdjęciu to nieczynny dworzec na przystanku kolejowym w Rabie Niżnej. Jest to jeden z niewielu drewnianych przystanków na szlaku Galicyjskiej Kolei Transwersalnej, położony przy jej 151 kilometrze, czyli mniej więcej w jednej piątej długości głównej linii, zaczynając od jej zachodniego końca – Czadcy. Jeśli rozpoczniemy wędrówkę Głównym Szlakiem Beskidzkim, to po przejściu takiej samej odległości dotrzemy do sąsiedniej miejscowości, czyli Rabki-Zdrój. Zgodnie z widoczną na zdjęciu niebieską tabliczką, współcześnie obiekt ten znajduje się również na wytyczonym w 2004 roku Turystycznym Szlaku Kolejowym przez Karpaty. Nasi kochani uczestnicy zwrócili uwagę na pewne nieścisłości co do sposobu wyznaczania jednej piątej długości szlaków przechodzących przez Rabę Niżną. W związku z tym zdecydowaliśmy uznać, że Turystyczny Szlak Kolejowy przez Karpaty jest tak samo prawidłową odpowiedzią jak Galicyjska Kolej Transwersalna, a także przyznać pełny punkt wszystkim osobom, które właśnie tak odpowiedziały na to pytanie

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Ciaptacz 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Katarzyna Hołda 1 pkt
Anka Śliwa 1 pkt
Krzysztof Słaby 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Mariusz Pietrzak 1 pkt
Katarzyna Majewska 1 pkt
Anna Kalińska 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Michalina Hansdorfer 1 pkt
Marek Węglarz 1 pkt
Krzysztof Skowronek 1 pkt
Tomek Bujoczek 1 pkt
Emilia M 1 pkt
Łukasz Nowicki 1 pkt
W Czasie Pracy Laski Się Nudzą 1 pkt
Magdalena Hesiak 1 pkt
Jakub Krzak 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Agnieszka Bazylów 1 pkt
Gracja Bober-Grafik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Nikoletta 1 pkt
Łukasz Muzyk 0,5 pkt
Agata Komorowska 0,5 pkt
Andrzej Słota 0,5 pkt
Team M&M 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Koleżanki i Koledzy!

Serdecznie zapraszamy Was do udziału w tegorocznej edycji Konkursu Całorocznego! 

Ogólna formuła Konkursu pozostaje bez zmian – co miesiąc, od lutego do listopada, będziemy publikowali po dwa pytania, a odpowiedzi prosimy przesyłać na naszą skrzynkę mailową konkurs@skpg.krakow.pl. Skład ekipy układającej pytania uległ w tym roku pewnym modyfikacjom. Mamy nadzieję, że nasze nowe pytania przypadną Wam do gustu 🙂  Jesteście ciekawi pierwszej serii? Pytania znajdziecie >tutaj<

W tym roku zaplanowaliśmy dla Was liczne niespodzianki. Na początek spośród osób, które udzielą dwóch poprawnych odpowiedzi w pierwszej serii pytań rozlosujemy pięć, które nagrodzimy kalendarzami ściennymi i magnetycznymi zakładkami do książek z zaprzyjaźnionego Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Małopolskiego.

Czekamy nas Was!

Ekipa Konkursu Całorocznego

Tegoroczna edycja Konkursu Całorocznego dobiegła końca. Bardzo serdecznie dziękujemy i gratulujemy zarówno tym, którzy wytrwale walczyli do samego końca jak i tym, którzy sporadycznie wysyłali do nas maile z odpowiedziami. Cieszymy się, że mogliśmy przygotowywać dla Was pytania!

W tym roku nagroda główna została ufundowana przez Wydział Humanistyczny AGH, a zrealizuje ją niezastąpione Laboratorium EduVRLab, dzięki któremu zwycięska drużyna odbędzie 2-godzinną sesję w Wirtualnej Rzeczywistości.

VR daje przeróżne możliwości i bardzo jesteśmy ciekawi, jak spędzą ten czas nasi zwycięzcy – liczymy na obszerną relację 😉 Dodatkowo, wszyscy uczestnicy, którzy stanęli na podium otrzymali kupony podarunkowe do wykorzystania w Wydawnictwie Czarne.

Laureaci Konkursu Całorocznego 2021

I miejsce
Icóżżezzabrza Team, czyli Asia i Bartek Rogożowie

II miejsce
Hadrian Jakóbczak

III miejsce
Monika Mielnikiewicz

Ułamki punktów zdecydowały o tym, że zaraz za podium uplasował się Wojtek Pawlus. Kolejne miejsca, już z większą różnicą punktów, zajęli Bartłomiej Cisowski oraz Łukasz Witkowski.

Jak co roku, wylosowaliśmy nagrodę specjalną. Tym razem spośród pozostałych uczestników maszyna losująca wskazała Piotra Wieczorka, który również otrzymał specjalny kupon podarunkowy. Chcemy tym samym zachęcić do spontanicznego udzielania odpowiedzi!

Uroczyste wręczenie dyplomów i nagród miało miejsce w trakcie Walnego Zebrania SKPG w dn. 24.11.2021. Nieobecnych postaramy się obdarować w najbliższych dniach 😊

Serdecznie gratulujemy i dziękujemy za Waszą obecność! Gorąco zachęcamy do udziału w kolejnej edycji w 2022 roku!

Ekipa Konkursu Całorocznego

Wyniki Konkursu Całorocznego 2021

Pytanie 21/2021 z dnia 4 listopada 2021

Poniższe zdjęcie jest niezwykle ciekawe, gdyż przedstawia odsłonięcie współcześnie nieistniejącego pomnika w pewnym mieście położonym na nizinnej części współczesnej Polski. Pomnik ten zaś jest związany z jednym z pierwszych zastosowań pewnego wynalazku, czy raczej grupy wynalazków. Rynek jest niekarpacki, ale mniej więcej rok przed postawieniem tego pomnika w innym budynku przy tym samym rynku przebywała pewna grupa ludzi (wisi tam upamiętniająca ten fakt tablica), która niedługo później przeniosła się w Beskidy i Pogórza, a ich działalność tam jest dosyć dobrze znana. Wszystkie drogi prowadzą w Karpaty, a zatem pytanie brzmi: gdzie w Karpatach (lub na ich pograniczu) zastosowano w podobny sposób wspomniany na początku wynalazek? Prosimy również o podanie czemu poświęcony był pomnik ze zdjęcia, a także kim była wspomniana “grupa ludzi”.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 18 listopada 2021 r.  

Odpowiedź: 

Scena przedstawiona na zdjęciu wydarzyła się w 1915 roku na Starym Rynku w Łowiczu. Miasto to, po zdobyciu przez Niemców na początku Wielkiej Wojny stało się na kolejny rok ważnym punktem zaopatrzeniowym pobliskiej linii frontu i było świadkiem licznych bitew i potyczek odbywających się w okolicy. Wśród tych najbardziej znane są ataki gazami bojowymi przeprowadzone w styczniu, maju i czerwcu 1915 roku – ten pierwszy powszechnie uważane za pierwsze w historii użycie tej śmiercionośnej broni w bitwie na szeroką skalę, aczkolwiek dopiero te późniejsze mogłby być uznane za skuteczne – zginęło w nich kilkanaście tysięcy żołnierzy po obu stronach konfliktu. Pomnik ze zdjęcia poświęcony był, według tablicy na nim widniejącej, “poległym na polach bitew wokół Łowicza” i, według dostępnych źródeł, odsłonięty został jeszcze przed zabójczymi atakami gazowymi na wiosnę, niemniej jednak w zbiorowej pamięci zachował się jako pamiątka ofiar właśnie tego nowego rodzaju broni. Znaczenie Łowicza jako miasta frontowego podkreśla również fakt, że, jak głosi tablica na Muzeum Miejskim, w 1914 roku stacjonował tam I Pułk Piechoty Legionów Polskich – wkrótce jednak przeniósł się w Karpaty i na swoje szczęście legiony Piłsudskiego do końca swojego szlaku bojowego nie zaznały broni chemicznej. Nie oznacza to jednak, że nie zastosowano jej nigdzie w I Wojnie Światowej w Karpatach. Ataki gazowe zostały przeprowadzone przez Niemców w trakcie tzw. kampanii rumuńskiej, w sierpniu 1917 roku, w bitwach pod Mărășești i w dolinie Oituz.Te epizody są, z polskiego punktu widzenia, mało znane, niemniej jednak mają kolosalne znaczenie dla Rumunów, albowiem ich zwycięstwa w tych bitwach pozwoliły uniknąć totalnej klęski i zachować kontrolę nad częścią swojego terytorium aż do końca Wojny. Jak widać, gazy bojowe, choć mordercze, ani tam, ani w jakiejkolwiek innej bitwie I Wojny Światowej nie miały decydującego znaczenia. Szkoda, że uczestnicy Konkursu nie dotarli do tych rumuńskich bitew, a zamiast tego wszyscy w swoich odpowiedziach opowiedzieli o pewnym incydencie z kampanii wrześniowej 1939 roku, kiedy to rzekomo Niemcy zdetonowali minu gazowe umieszczone przez Polaków na moście na Wisłoce w Jaśle. Szczegóły tego wydarzenia nie są znane, faktem jest, że Wojsko Polskie, jak każda armia w tamtym czasie, miało swoje zapasy broni chemicznej, niemniej jednak nie ma żadnego innego udokumentowanego przypadku jej zastosowanie. Być może ta jasielska eksplozja była wyłącznie wytworem niemieckiej propagandy. Niezależnie od tego historia ta kwalifikuje się jako prawidłowa odpowiedź na nasze pytanie.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt

Pytanie 22/2021 z dnia 4 listopada 2021

Któż z nas nie marzył w dzieciństwie o tym by zostać Indianą Jonesem? W twarzowym kapeluszu przemierzać świat szukając skarbów faraona, próbując rozwikłać zagadki i oczywiście sprytnie wymykać się tym, którzy próbują ci przeszkodzić. Cóż, niektórzy nie wyrastają z marzeń. Człowiek pochodzący z jednego z europejskich krajów realizuje swoje marzenie robiąc niezły kocioł w świecie nauki. Znalazł on bowiem niemały skarb i wbrew opiniom specjalistów, z uporem maniaka tłumaczy całemu światu jego wartość. „Skarb” nazywa się tak samo jak masyw górski, w którym się znajduje, a którego najwyższy szczyt nazywa się tak, jak miejsce kultu, co nie pozostaje bez znaczenia w tym pytaniu. Jak nazywa się najwyższy szczyt masywu oraz Indiana Jones o którego pytamy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 18 listopada 2021 r. 

Odpowiedź:

Tematem pytania są ‘bośniackie piramidy’ odkryte przez Semira Osmangića nieopodal miejscowości Visoko, których autentyczność pozostaje kwestionowana przez archeologów. Jedna z rzekomych piramid, to wzgórze o nazwie Visočica. W Bośni istnieje również masyw górski Visočica, którego najwyższym szczytem jest Džamija (czyli „meczet”). Jednakże, wspomniana piramida-Visočica leży w innej grupie górskiej, z czego wynika sprzeczność w pytaniu. Niestety, ze względu na błędną lokalizację góry zmuszeni jesteśmy unieważnić całe pytanie. Bardzo nam przykro, ale mamy ogromną nadzieję, że wybaczycie nam tę pomyłkę! Konkurs wpadł do bałkańskiego kotła, no i się zagotowało…

Pytanie 19/2021 z dnia 1 października 2021

Facet wsiada do pociągu, przejeżdża kilka przystanków, gada z innym facetem, wysiada. Brzmi jak scenariusz nudnego filmu polskiego? Nic bardziej mylnego! Akcja tej produkcji telewizyjnej cały czas trzyma w napięciu, a jej główny bohater, wysiadając na stacji zostaje „aresztowany” – razem ze swoim dawnym kolegą. Co dla nas najciekawsze, pociąg jedzie malowniczą beskidzką linią kolejową. Chcemy Was zatem zapytać, jak się nazywają stacje, na których główny bohater odpowiednio wsiadł i wysiadł z pociągu. Co wcale nie jest oczywiste, widoczne na ekranie stacje odgrywają siebie same, niemniej jednak to, co się dzieje pomiędzy nimi, nie zawsze odpowiada rzeczywistości albo nawet wewnętrznej logice scenariusza. Dlatego, oprócz nazw stacji, prosimy o podanie trzech błędów topograficzno-logicznych, które można zauważyć we wspomnianej sekwencji jazdy pociągiem.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 października 2021 r.

Odpowiedź:

Opisywaną sekwencję jazdy pociągiem zobaczyć można w 4. odcinku 3. sezonu serialu “Wataha”. Odpowiedź na pytanie zawiera niewielkie spojlery fabuły, dlatego jeśli ktoś z Was jeszcze nie obejrzał tej produkcji (a warto to zrobić, chociażby ze względu na aktualność tematu nielegalnej imigracji i dramatów ludzkich z tym związanych), to niech nie czyta dalej. Dla tych, co wspomniany odcinek obejrzeli, podsumujmy. Po pierwsze, Wiktor Rebrow wsiadł do pociągu na stacji Wielkie Berezne, przejechał malowniczym odcinkiem linii kolejowej przez Przełęcz Użocką, po czym wysiadł w Siankach, gdzie, razem z Łuczakiem, zostali “aresztowani” przez przekupionych przez Barkową policjantów. A oto błędy, które można było zauważyć:

• Łuczak czeka na Rebrowa na stacji Stawne, chociaż miał czekać “na następnej stacji”, a w rzeczywistości pociąg po drodze zatrzymuje się w kilku innych miejscach
• Gdy pociąg rusza z Bereznego, pokazany jest jego przejazd mostem między Wołosianką a Użokiem, który w rzeczywistości znajduje się za Stawnem
• Wiśniak dostaje SMS-a z informacją “Rebrow wsiadł do pociągu w Siankach”, choć tak naprawdę wsiadł w Bereznym (tak wynika z SMS-a, który Wiśniak wysłał Rebrowowi), a w Siankach dopiero wysiądzie

Do powyższych można oczywiście dodać, że filmowy przejazd jest wielokrotnie krótszy od rzeczywistego i przejeżdża tylko przez jeden tunel, choć tak naprawdę jest ich o wiele więcej.
Jeżeli przyjmiemy, że z jakiegoś powodu to drugi SMS był prawdziwy, a pierwszy błędny, tzn. że według scenariusza Rebrow wsiadł w Siankach, “granych” przez stację Berezne, a wysiadł w Bereznym, “granym” przez stację Sianki, to zgodne z prawdą jest, że pociąg przejeżdża przez wiadukt przed przyjazdem na stację Stawne, ale wtedy z kolei powinien przejechać przez tunel jeszcze wcześniej.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt

Pytanie 20/2021 z dnia 1 października 2021

W nawiązaniu do zmieniających się trendów szkoleniowych, na pytanie „Czy przyroda jest nam potrzebna?” odpowiadamy zdecydowane „TAK” i chcielibyśmy Was trochę przyrodniczo rozruszać. Na początek w sposób miły i przyjemny, bo któż nie lubi górskich kwiatów, ale też z rozmachem zapytamy: Jaki jest największy rodzimy górski kwiat polskich Karpat? W odpowiedzi podajcie nam nazwę gatunkową, a że ma to być kwiat górski, to wskażcie gdzie najwyżej można go znaleźć? 

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 października 2021 r.

Odpowiedź:

Kwiat to osadzona na szypułce część rośliny będąca organem rozmnażania płciowego. Niektóre kwiaty rosną pojedynczo na łodydze, inne tworzą skupienia zwane kwiatostanami, jak w przypadku wierzbówki kiprzycy. Za największe kwiaty dziko występujące w Polsce uznaje się grzybienie białe, czyli popularne lilie wodne. Mimo że spotkamy je w Karpatach, np. w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej, to jednak trudno uznać lilię wodną za roślinę typowo górską. Pośród rodzimych górskich roślin kwiatowych w polskich Karpatach, największe kwiaty (średnica do 10 cm) ma lilia bulwkowata. Najwyższe naturalne stanowisko tej rośliny w Karpatach znajduje się na Pogórzu Gubałowskim w okolicy szczytu Mietłówka.

P.S. Uwielbiamy naszych uczestników i ich rozbrajające odpowiedzi: kwiat, raczej rodzimy, bez wątpienia górski, to Kwiat Górskiego Przewodnictwa, osiąga nawet do ca 2 m, a najwyżej w polskiej części Karpat jego egzemplarze widziano na Rysach.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 0.5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu: