Jest subendemitem karpackim (tzn. główny jej zasięg obejmuje Karpaty, a w Alpach ma jedynie pojedyncze stanowiska).
Występowanie
Siedlisko: wilgotne piargi, żwirowiska, szczeliny skalne, na podłożu bezwapiennym, w piętrze halnym i turniowym
Występowanie: Karpaty (Tatry i Niżne Tatry), Alpy Wschodnie (Styria)
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
„Nie ma róży bez kolców”. A jednak jest – właśnie alpejska. No może niezupełnie, ale posiada tylko nieliczne w dolnej części starszych pędów.
Występowanie
Siedlisko: widne lasy reglowe, zarośla kosówki, do 1750mnpm
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy, w Polsce przebiega północna granica zasięgu
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
W Tatrach i Pieninach na liściach i łodygach rozchodnika od maja do czerwca można zaobserwować czarno-białe z pomarańczowymi plamami gąsienice bardzo rzadkiego motyla niepylaka apollo. Poza rozchodnikiem czasami „chwytają się” jeszcze za rojniki, ale niechętnie.
Występowanie
Siedlisko: lasy, zarośla, nad potokami, zacienione skały, od regla dolnego po piętro kosówki
Występowanie: góry środkowej i zachodniej Europy
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Rojnik ma gruboszowate liście i łodygę wypełnione silnie rozrośniętą tkanką miękiszową, mogącą magazynować duże ilości wody. Dzięki temu może znosić długą suszę. Stąd jego łacińska nazwa (semprevivum montanum) znacząca „wiecznie żywy” (semper = zawsze, vivum = żywy). Według wierzeń ludowych rojnik chroni przed piorunami, dlatego do dziś sadzi się go na dachach i murach alpejskich wiosek.
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: skały, piargi, kamieniste zbocza, głównie na granitach i kwarcytach w piętrze halnym
Występowanie: Pireneje, Alpy, Korsyka, Karpaty, w Polsce w Tatrach, Bieszczadach i na Babiej Górze
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Kłącze rdestu przypomina nieco węża lub żmije co dało początek nazwie rośliny. Ponadto niegdyś rdest był składnikiem odtrutek przeciw ukąszeniom węży (zgodnie z zasadą, że kształt rośliny wskazuje jej zastosowanie). Rdest wężownik jest jedyną rośliną żywicielską dla gąsienic motyla czerwończyka fioletka (pod ochroną) z rodziny modraszków.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: łąki, zarośla
Występowanie: Eurazja, Alaska
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Uciążliwy chwast segetalny (związany z uprawami) i ruderalny (związany z nieużytkami). Giętka, wijąca się łodyga owija się wokół podpór (płotów, innych roślin) – stąd łacińska nazwa powoju (łac. convonvulus arvensis; łac. convolvo = obwijam, wiążę). Liście i kwiaty zawierają garbniki oraz trujące glikozydy, wykorzystywane dawniej w medycynie ludowej do mycia włosów, leczenia ran i zaparć, a obecnie w homeopatii w mieszankach o działaniu przeczyszczającym. Pewne gatunki powoju rosnące w Mexyku zawierają alkaloidy sporyszu, podobne w działaniu do kwasu lizerginowego (czyli LSD). Nasiona tych roślin stosowane były przez indiańskich szamanów do rytuałów, wywołując u nich barwne halucynacje.
Występowanie
Roślina lecznicza, trująca
Siedlisko: pola, ogrody, przydroża, płoty, zarośla, w górach po regiel dolny
Występowanie: roślina kosmopolityczna (z wyjątkiem tropików i Australii)
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Polska nazwa nawiązuje do podobieństwa liści podbiałku do liści podbiału pospolitego, od którego różnią się brakiem „filcu” na spodniej stronie. Zapylany przez ćmy.
Występowanie
Siedlisko: lasy, przeważnie iglaste, zarośla kosówki, zarośla, traworośla, od regla dolnego po piętro turniowe
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Gatunek wieloletniej rośliny zielnej należący do rodziny astrowatych. Gatunek kosmopolityczny, szeroko rozprzestrzeniony na wszystkich kontynentach (poza Antarktydą) i na wielu wyspach. W Polsce bardzo pospolity.
Występowanie
Siedlisko: zręby, zarośla nadrzeczne, skraje lasów, pastwiska, miejsca ruderalne, po regiel dolny
Występowanie: cała Europa
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie oraz na Syberii Zachodniej i Wschodniej, rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tymi obszarami swojego rodzimego występowania. W Polsce gatunek pospolity, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.
Występowanie
Siedlisko: mokre łąki, torfowiska, olszyny, łęgi, brzegi potoków, źródliska, do 1700mnpm
Występowanie: prawie cała Europa
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Łacińska (łac. carduus glaucus) i polska nazwa nawiązuje do sinozielonej barwy liści (łac. glaucus = niebieskawy). Osty są bardzo podobne do ostrożni, od których można je odróżnić z łatwością po puchu owocowym: u ostrożni włoski puchu są pierzasto rozgałęzione, podczas gdy u ostów są nie rozgałęzione. Ta kłująca i nieprzyjazna roślina jest wysławiana w szkockich legendach. W czasach gdy Szkoci toczyli jeszcze rozliczne boje z Anglikami, pewnej nocy, gdy szkoccy wojownicy spali gdzieś w krzakach z dala od swych domostw, Anglicy skradali się po cichu by ich napaść i zgładzić. W ciemnościach nocy nie dostrzegli jednak, że przyszło im przedzierać się przez osty i pokłuci przez nie dotkliwie zaczęli krzyczeć z bólu. To obudziło oczywiście Szkotów, którzy dzięki temu uniknęli śmierci. Na pamiątkę tego zdarzenia umieszczono rysunek ostu na rewersie funta. Mniej sympatycznie zapewne kojarzył się naszym prarodzicom, gdy po wypędzeniu z Raju Bóg przeklął ziemię, by tylko „cierń i oset rodziła” (Księga Rodzaju 17-19). Dobrze, że się to przekleństwo nie spełniło…
Występowanie
Siedlisko: naskalne murawy, na podłożu wapiennym, od regla dolnego po piętro halne
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy, w Polsce tylko w Pieninach i Tatrach
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
