Konkurs Całoroczny

Pytanie 09/2021 z dnia 1 maja 2021

Patrząc z zewnątrz na bryłę pewnej cerkwi można by powiedzieć za Harasymowiczem: „z głodnej cerkwi święci w łapciach poszli stadem w sad zdziczały”, albo i jeszcze gdzieś dalej za Kiczorę, za Magurę… Tymczasem wewnątrz obiekt prezentuje się całkiem okazale. W jakich kategoriach (jednej krajowej, a drugiej karpackiej) prym wiedzie miejscowość, w której znajduje się obiekt przedstawiony na zdjęciu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 maja 2021 r.

Odpowiedź:

Zdjęcie przestawia wnętrze cerkwi św. Michała Archanioła w Osturni. Jest to najdalej na zachód wysunięta cerkiew grekokatolicka na Słowacji. W skali Karpat Osturnia, to najbardziej na zachód wysunięta wieś zamieszkiwana przez Rusinów. Co więcej, w miejscowości znajduje się największy słowacki „żywy skansen”. Podaje się również, że Osturnia jest najdłuższą słowacką wsią. Niektóre źródła uzupełniają, że chodzi o kategorię wsi rozciągających się nad strumieniem, inne zaś miano najdłuższej wsi przyznają Oščadnicy lub Štiavnikowi.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Bebo 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Magdalena Kuś 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt

Pytanie 10/2021 z dnia 1 maja 2021

W tamtych czasach było nas wielu, ale w tej zagadce wystąpi nas tylko czterech. Dwóch pierwszych z nas narodziło się w pośpiechu, by walczyć o wspólną sprawę. Najpierw jeden, można by rzec, wystąpił przeciwko swoim pobratymcom, a chwilę potem pojawił się drugi, podobny do Thora. Trzeci, nasz młodszy brat, najwyższy rangą ze wszystkich, walczył wiele lat później w zupełnie innym miejscu, ale jest coś, co łączy nasze szlaki bojowe. Parę lat później, z tym samym wrogiem co on walczył na południu czwarty z nas. Nazywał się jak poeta, ale czy poetycki był jego los? Po prostu spoczął pod ziemią. Wszystko to oczywiście działo się w Karpatach. Kim lub czym jesteśmy i jak się nazywamy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 maja 2021 r.

Odpowiedź:

Bohater i zarazem podmiot liryczny tej zagadki to… pociągi pancerne! Tak, te specjalizowane składy opancerzonych wagonów z działami, karabinami maszynowymi i własnymi załogami, swoiste lądowe okręty, miały nadawane imiona. Nic dziwnego zatem, że można sobie wyobrazić je jako walecznych wojowników, albo karpackich zbójników, jak pomyślał (niestety błędnie) jeden z uczestników. W pytaniu wzmiankowano następujących przedstawicieli tego popularnego w pierwszych dekadach XX w. rodzaju broni, szczególnie dla nas ciekawych ze względu na ich działania w Karpatach. Pierwszy to “Kozak”, powstały już w listopadzie 1918 roku w Sanoku improwizowany (“zrodzony w pośpiechu”) pociąg pancerny, walczący w wojnie polsko-ukraińskiej (“przeciwko swoim pobratymcom”) na odcinku Zagórz – Chyrów. W grudniu 1918 r. dołączył do niego “Gromobój” (a to przydomek boga piorunów – Thora). Kolejnym pancernikiem działającym na interesującym nas terenie był dopiero “Pierwszy Marszałek” (“najwyższy rangą”), we wrześniu 1939 roku wspierający z pozycji w Jordanowie siły pułkownika Maczka walczące pod Wysoką. Jordanów i Ustrzyki Dolne łączy Kolej Transwersalna. Nie bylibyśmy jednak sobą, gdybyśmy nie wtrącili jakiegoś akcentu słowackiego. Czwarty, “walczący na południu” pociąg pancerny to “Hurban”, używany przez słowackich powstańców z 1944 r. do walki z Niemcami w okolicach Bańskiej Bystrzycy. SNP, jak wiadomo, poniosło porażkę, a “Hurban”, nazwany na cześć słynnego XIX-wiecznego słowackiego pisarza, poety i budziciela świadomości narodowej, porzucony został w Čremošnianskym Tunelu (“spoczął pod ziemią”).

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 0.5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 07/2021 z dnia 1 kwietnia 2021

Analizując karpackie toponimy, co jakiś czas mierzymy się z nieścisłościami czy wręcz dwoistością występujących nazw. Niekiedy kontrowersje wynikają z rozbieżności zapisów. Tak jest również w przypadku szczytu, o który pytamy – jego nazwa na mapach popularnego wydawnictwa różni się nieco od widniejącej w znajdującym się poniżej schronisku, a można dotrzeć także do prac kartograficznych, które definiują go w odniesieniu do miejscowości położonej u jego stóp (analogicznie jak w przypadku szczytu sąsiadującego od wschodu) i choć są zamierzchłe, to w kontekście góry i widocznej na niej sukcesji leśnej wydają się bardziej trafne. Jakby zamieszania było mało, znakarz też dołożył swoje. Jakiego koloru brakuje na buku oraz jak nazywany jest/był/powinien być ten szczyt?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 kwietnia 2021 r.

Odpowiedź:

Wielką radość nam sprawia, gdy zainspirowani Konkursem ruszacie w teren! Wiemy o niemal dziesięciu osobach, które w ostatnim czasie wędrowały przez Beskidy przy okazji poszukiwań osławionego buka, na którym brakuje żółtego paska. Fotografię wykonano na drodze z przełęczy U Panienki do schroniska na Hrobaczej Łące, które na współczesnych mapach wydawnictwa Compass zapisywane jest już przez „Ch”, choć nie zawsze w historii oficyny tak było. Jeszcze wcześniej, na pierwszej mapie Galicji i Lodomerii zwanej mapą Miega, znajdziemy nazwę Kozi Groń, analogiczną do sąsiedniego Bujakowskiego Gronia i bardziej adekwatną w związku z tym, że nazwa z łąką raczej pasuje do rozpostartego pod szczytem miejsca ze schroniskiem.

Poprawnej odpowiedzi udzielili:

Piotr Wieczorek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Wojciech Pawlus 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,75 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,25 pkt

Pytanie 08/2021 z dnia 1 kwietnia 2021

Pewien XIX-wieczny autor często umieszczał akcję swoich utworów literackich w Karpatach. Nawet w jego najbardziej znanej powieści fragment fabuły dzieje się w nienazwanym “karpackim uzdrowisku”, ale mało kto o tym wie, gdyż czytając ją każdy skupia się na szczególnym sposobie interakcji pomiędzy jej głównymi bohaterami. Żaden twórca wcześniej takiej tematyki nie poruszał, dlatego też książka zyskała ogromny rozgłos sięgający nawet kręgów naukowych. Ukuto bowiem pewien termin z zakresu szeroko rozumianej psychologii właśnie od nazwiska naszego “karpackiego” autora. Kontrowersyjna powieść nie została zapomniana w XX wieku. Między innymi pewien zespół muzyczny działający w latach 60. ułożył nawiązującą do niej piosenkę o tym samym tytule. Co ciekawe, piosenka ta została umieszczona na albumie, którego okładkę zaprojektował pewien artysta kojarzący się z miejscowością po drugiej stronie łuku Karpat, patrząc z punktu widzenia miejsca, w którym nasz powieściopisarz żył i tworzył. Ale do rzeczy – podajcie imię i nazwisko autora, o którym mówimy, tytuł wspomnianej powieści, a także nazwę owego zespołu.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 kwietnia 2021 r.

Odpowiedź:

Autor, o którego zapytaliśmy w tym pytaniu, to Leopold Ritter von Sacher-Masoch, niemiecki pisarz, który urodził się, żył i tworzył w XIX-wiecznym Lwowie. Choć ma w swoim dorobku takie tytuły jak “Don Juan von Kolomea” (“Donżuan z Kołomyji”) czy “Galizische Geschichte” (“Opowieść galicyjska”), to jednak najbardziej znany jest z powieści “Wenus w futrze” (“Venus im Pelz”) z 1870 roku. Opowiada ona o związku mężczyzny i kobiety, w którym on pragnie wcielać się w rolę jej sługi, być przez nią bitym i poniżanym. Opis tego typu relacji pojawił się wtedy w literaturze po raz pierwszy i wywołał niemałą sensację, stąd też w formującej się wówczas nauce psychologii przyjęto określać odczuwanie przyjemności seksualnej z bólu i poniżenia mianem masochizmu. Nic dziwi więc, że o powieści galicyjskiego autora przypomniano sobie podczas rewolucji seksualnej lat 60-tych. W 1967 roku zespół The Velvet Underground nagrał na swoim debiutanckim albumie “The Velvet Underground & Nico” piosenkę “Venus in furs”. Pierwszy zespół Lou Reeda zdecydowanie nie dorównał popularnością najsłynniejszym zespołom swojej epoki, ale tworzył muzykę na tyle oryginalną i nowatorską, że stała się ona inspiracją dla setek wykonawców w kolejnych dekadach. Z wartości artystycznej Velvetów zdawał sobie sprawę nie kto inny, jak sam Andy Warhol, który był dla nich menedżerem, mentorem, jak również autorem okładki ich debiutu, przedstawiającej banana. A że powszechnie wiadomo, że rodzina Warhola pochodzi z Medzilaborców, obecnie na Słowacji, gdzie też znajduje się dedykowane mu muzeum, to ten krąg luźnych karpackich skojarzeń mamy domknięty.

Poprawnej odpowiedzi udzielili:

Piotr Wieczorek 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Bebo 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Magdalena Kuś 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 05/2021 z dnia 1 marca 2021

Dzięki wydaniu pewnej produkcji kilka lat temu miliony osób na całym świecie mogły się dowiedzieć o istnieniu pewnego ciekawego miejsca w Karpatach i poznać epizod z jego historii. Gdyby jednak ci ludzie poczuli się zainspirowani, by przyjechać tam i zobaczyć jak wygląda w rzeczywistości, to srodze by się zdziwili. Spodziewaliby się bowiem widoków takich, jak na załączonym obrazku, rzeczywistość natomiast jest, cóż, zdecydowanie mniej spektakularna. Jesteśmy jednak przekonani, że uczestnicy Konkursu Całorocznego SKPG, w odróżnieniu od stereotypowych amerykańskich nastolatków, doceniliby niewątpliwy prawdziwy urok tej okolicy. A zatem prosimy o przesłanie odpowiedzi, jak nazywa się chatka studencka będąca najbliżej – w rzeczywistości – miejsca pokazanego na obrazku.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 marca 2021 r.

Odpowiedź:

Były w Konkursie Całorocznym pytania o filmy, seriale, teledyski itd. ale tym razem zdecydowaliśmy się po raz pierwszy sięgnąć do niezwykle ciekawej tematyki gier wideo. Otóż załączony do pytania obrazek to fragment zrzutu ekranu z gry Battlefield 1, wydanej przez Electronic Arts w 2016 roku. Jest to strzelanka pierwszoosobowa (FPS) osadzona w realiach Pierwszej Wojny Światowej. Gracz może się wcielić w żołnierza walczącego w wybranych bitwach tego konfliktu zbrojnego. Dodatek do gry pod tytułem “In the Name of Tsar” wprowadził do gry mapy reprezentujące front wschodni, w tym jedną, o nazwie “Lupkow Pass”, mającą w założeniu ilustrować zmagania między wojskami austro-węgierskimi a rosyjskimi właśnie o Przełęcz Łupkowską w zimie 1914/1915 r – z rozgrywki właśnie na tej mapie pochodzi ten zrzut ekranu. A zatem, choć na pierwszy rzut oka może się to wydawać absurdalne, prawidłową odpowiedzią na to pytanie jest “Chatka na Końcu Świata w Starym Łupkowie” – schronisko zwyczajowo nazywane chatką studencką, znajdujące się właśnie tam. Należy jednak twórcom mapy “Lupkow Pass” sprawiedliwość – na obszarze, po którym gracz może się poruszać, beskidzka rzeźba terenu jest wiernie odwzorowana, zdobywa się wioskę o nazwie Osławica, a obok znajduje się tunel kolejowy z którego w trakcie walki wyjeżdża pociąg pancerny. Tylko te postrzępione turnie na horyzoncie psują realizm – widać łagodnie pofalowane wzniesienia Beskidów i Bieszczadów, po pępki w cerkwi baniach zanurzone, nie pasowały twórcom gry do dramatyzmu ciężkich zimowych zmagań wojennych.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Magdalena Kuś 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Joanna Olszówka 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt

Pytanie 06/2021 z dnia 1 marca 2021

Według statystyk opublikowanych przez słowackich ratowników górskich jedna czwarta wszystkich akcji ratowniczych w słowackich Tatrach podczas minionych wakacji dotyczyła turystów z Polski. Jednocześnie po drugiej stronie Tatr zarejestrowano o 20% mniej interwencji niż rok wcześniej. Po północnej stronie o bezpieczeństwo turystów dba TOPR, który powstał jako pierwsza organizacja ratownictwa górskiego w Karpatach i czwarta na świecie. Kiedy i gdzie powstała pierwsza taka organizacja działająca po południowej stronie Tatr oraz jak się nazywała?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 marca 2021 r.

Odpowiedź:

Już pod koniec XIX wieku, Towarzystwo Karpackie (Magyarországi Kárpát Egyesület, MKE) prowadziło szkolenia ratownicze po południowej stronie Tatr. To właśnie z inicjatywy MKE oraz węgierskich towarzystw turystycznych powstała pierwsza samodzielna organizacja zajmująca się ratownictwem górskim – Tatrzański Ochotniczy Komitet Ratunkowy (Tátrai Önkéntes Mentő Bizottság, TÖMB). Za dzień jej utworzenia przyjmuje się 28 grudnia 1913 roku, a za miejsce powstania osadę uzdrowiskową Tátraszéplak (obecnie Tatrzańska Polanka), w której naczelnym lekarzem był Michael Ghur – pierwszy prezes organizacji. Na zdjęciu załączyliśmy logo zamieszczone na puszce z okolicznościowej zbiórki pieniędzy mającej na celu wsparcie funduszu TÖMB.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Bebo 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Joanna Olszówka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Andrzej Zabłocki 0,5 pkt
Jarek Sołtys 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 03/2021 z dnia 1 lutego 2021

Idąc najkrótszą rozsądną drogą pomiędzy tymi punktami widokowymi, jaki najwyższy szczyt przyjdzie nam zdobyć i przez ile mostów, poprowadzonych nad rzekami będącymi bezpośrednimi dopływami Wisły, trzeba będzie przejść?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 28 lutego 2021 r.

Odpowiedź:

No i zaczęło się. Dla wielu uczestników kłopotliwym okazało się słowo „rozsądną”, dla innych to było oczywiste – rozsądna droga, czyli prowadząca przez góry. Pomiędzy platformą widokową w Woli Kroguleckiej a tarasem widokowym nad Suchą Beskidzką rozciągają się Beskid Sądecki, Gorce i Beskid Średni, ale najkrótsza droga wiodąca przez góry prowadzi przez Beskidy Wyspowy i Makowski, wówczas najwyższym zdobytym szczytem jest Mogielica i do przejścia są zaledwie dwa mosty. Za nierozsądne uznajemy długie chodzenie po brzydkich drogach oraz wielokrotne przechodzenie nad tą samą rzeką 😉 Nie oczekując jednak rozsądku w trakcie pandemicznego szaleństwa oraz rozumiejąc miłość do Gorców, przyznajemy cząstkowe punkty za rozpoznanie miejsc z fotografii.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Magdalena Kuś 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Gracja Bober-Grafik 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Jarek Sołtys 0,75 pkt
Paweł Parszywka 0,5 pkt
Bebo 0,5 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt
Piotrek Wieczorek 0,5 pkt
Katarzyna Kiernicka 0,5 pkt
Andrzej Zabłocki 0,5 pkt
Ania Kalińska 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt
Anita Dziekan 0,5 pkt
Wojtek Pawlus 0,5 pkt
Joanna Olszówka 0,5 pkt
Józef Bem 0,5 pkt
Ania Os 0,5 pkt
Michał Pacyna 0,5 pkt

Pytanie 04/2021 z dnia 1 lutego 2021

Chodząc po Karpatach, jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że wiele odwiedzanych przez nas miejsc nazywa się tak samo. Takie na przykład Magury, Kiczery lub Przysłopy można licznie spotkać od Czech po Rumunię. W niniejszym pytaniu chcemy zapytać o nazwę, którą noszą dokładnie trzy karpackie szczyty, a każdy z nich jest wyjątkowy:

• dwa z nich są węzłami czterech szlaków,
• na najwyższy z nich nie prowadzi żaden szlak,
• jeden z nich według niektórych regionalizacji jest najwyższym szczytem swojej grupy górskiej, ale bez wątpienia nie jest najwyższym szczytem obszaru ochronnego, w którym się znajduje,
• dwa z nich znajdują się w całości na terenie objętym ochroną (choć różnego typu), trzeci zaś leży dokładnie na granicy obszaru ochronnego,
• wszystkie położone są w Karpatach Zachodnich,
• suma wysokości każdej stworzonej z nich pary przerasta wysokość Gerlacha, lecz żaden z nich osobno nie mógłby być najwyższym szczytem nawet Wewnętrznych Karpat Zachodnich.

Jako odpowiedź prosimy o podanie wspólnej nazwy tych trzech szczytów oraz nazw poszczególnych grup górskich, w których owe szczyty się znajdują.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 28 lutego 2021 r.

Odpowiedź:

Wspólna nazwa trzech szczytów – bohaterów pytania – to Kl’ak, czyli po naszemu Kieł. Każdego z nich należało szukać na Słowacji.

• Pierwszy, prawdopodobnie najbardziej znany, znajduje się w luczańskiej części Małej Fatry, ma 1352 m n.p.m., jest położony na terenie rezerwatu o tej samej nazwie,
• Drugi, mniej popularny, ale masywny, o wysokości 1394 m n.p.m., widoczny z wielu miejsc w Polsce położony jest w Wielkiej Fatrze, dokładnie na granicy parku narodowego Veľká Fatra,
• Trzeci, najmniej znany, ale jednocześnie najwyższy (1409 m n.p.m.), położony jest na terenie Parku Narodowego Muránska planina, lecz nie prowadzi na niego żaden szlak turystyczny.

Przynależność do grupy górskiej tego ostatniego Kl’aka zależy od tego, jaką regionalizację przyjąć. Według Kondrackiego należy on do Rudaw Gemerskich, gdzie ustępuje wysokością Stolicy (1476 m n.p.m.), która jest nota bene najwyższym szczytem Wewnętrznych Karpat Zachodnich. Z kolei według regionalizacji przyjętej na Słowacji znajduje się w mezoregionie Spišsko-gemerský kras, obejmującym sobą dwie grupy górskie: Murańską Płaninę oraz Słowacki Raj, lecz nie Góry Stolickie. Tym samym Kl’ak jest jego najwyższym szczytem. Regionalizacja geograficzna jest z pewnością tematem burzliwych dyskusji w środowiskach akademickich. Nie ulega natomiast wątpliwości, że Kl’ak nie jest najwyższym szczytem PNMP, gdyż ten nie obejmuje jedynie Murańskiej Płaniny – grupy górskiej, lecz również fragment Gór Weporskich, gdzie znajduje się wyższa od Kl’aka Fabova Hola.

Niezawodni Uczestnicy Konkursu zwrócili uwagę, że na niektórych mapach na obszarze Parku Narodowego Muranska Planina można znaleźć drugi wierzchołek o nazwie Kl’ak. Przepraszamy za ten błąd. Mamy nadzieję, że istnienie tego dodatkowego szczytu, w zasadzie zwornika, który jest położony z dala od szlaków turystycznych i nieporównywalnie mniej ciekawy od pozostałych, nie uniemożliwiło nikomu z Was wysłania prawidłowej odpowiedzi.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili: 

Bebo 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Magdalena Kuś 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Wojciech Pawlus 1 pkt
Joanna Olszówka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Anna Osika 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 01/2021 z dnia 5 stycznia 2021

Do pierwszej próby miał użyć desek jesionowej i bukowej oraz sznurka. Nie przyniosło to natychmiastowego sukcesu, więc próbował dalej, ćwicząc na błoniach i pod kopcem najpierw nocą, by z niego nie szydzono. Gdy robił to za dnia, wywoływał niemałe zdumienie. W trakcie jednego z pierwszych poważnych górskich doświadczeń miał zjeść konserwę, której resztki zrewolucjonizowały wynalazek oraz wypowiedzieć słowa po dziś przywoływane także w świecie motocyklistów. O kogo pytamy i gdzie znajduje się muzeum noszące jego imię?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2021 r.

Odpowiedź:

Kto nie smaruje, ten nie jedzie – miał powiedzieć Stanisław Barabasz, maszcząc olejem z konserwy spody swych nowatorskich nart. Noszące jego imię Muzeum Narciarstwa znajduje się w Cieklinie, a zupełnie niedawno sekcja biegówkowa SKPG także ruszyła z nartami na krakowskie Błonia!

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Magdalena Kuś 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Parszywka 1 pkt
Joanna Olszówka 1 pkt
Katarzyna Kiernicka 1 pkt
Gracja Bober-Grafik 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Sebastian 1 pkt
Aga Powroźnik 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Bebo 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Ania Kowalczyk 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Ania Kalińska 1 pkt
Ania Os. 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Karol Olszański 0,5 pkt

Pytanie 02/2021 z dnia 5 stycznia 2021

W środowisku górskim sporo kontrowersji wywołała niedawna prezentacja projektu nowego schroniska na Lubaniu. Czy doczekamy się realizacji projektu w takiej formie, jaka została przedstawiona? Historia pokazuje, że nie można być pewnym niczego. Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze przez wiele lat planowało budowę schroniska w pewnej części polskich gór. Powstał nawet projekt, którego wizualizację widzicie na zdjęciu poniżej. Do realizacji jednak nie doszło i zamiast tego po latach, w miejscu oddalonym od pierwotnie planowanego o około 2 kilometry, powstał zupełnie inaczej wyglądający budynek, a rycina ze zdjęcia stanowi obecnie dekorację jego wnętrza. Prosimy o podanie dwóch nazw: miejsca, w którym planowano wybudować schronisko z ryciny, oraz miejsca, w którym ostatecznie schronisko stanęło. Jako podpowiedź możemy podać, że jedno z tych miejsc już kiedyś było odpowiedzią na pytanie Konkursu Całorocznego, ale dotyczącego zupełnie innego tematu.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2021 r.

Odpowiedź:

Przedstawiamy poniżej całą fotografię ryciny:

Znaleźć ją można w schronisku PTTK na Kudłaczach, znajdującym się w przysiółku Pcimia o tej samej nazwie, na polanie Nad Nowinami. To malutkie schronisko otwarte zostało w 1994 roku, jednak przez wiele lat PRL-u planowano wybudować taki obiekt turystyczny w dużo bardziej znaczącym topograficznie i turystycznie miejscu pasma Lubomira i Łysiny, na położonej 2 km dalej Polanie (Przełęczy) Suchej – czyli jednocześnie odpowiedzi na pytanie numer 1 w zeszłorocznej edycji Konkursu Całorocznego! Jak widać, ambitne plany okazały się nie do zrealizowania w trudnej rzeczywistości ekonomicznej lat 80. i dobrze się stało, gdyż taki schroniskowy moloch tylko by przeszkadzał w podziwianiu co wiosnę najbliższych Krakowa krokusów.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Magdalena Kuś 1 pkt
Joanna Olszówka 1 pkt
Gracja Bober-Grafik 1 pkt
Icóżżezzabrza Team 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bebo 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Ania Os. 1 pkt
Wojtek Pawlus 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Ruszamy z kolejną odsłoną Konkursu Całorocznego i, jak przed rokiem, serdecznie zapraszamy do licznego uczestnictwa w zabawie. W ekipie układającej pytania nastąpiła pewna osobowa modyfikacja, być może domyślicie się, przeglądając punktację na koniec kolejnych miesięcy. Ogólna koncepcja pozostaje jednak bez zmian – będziemy co miesiąc publikowali dwa kolejne pytania i oczekiwali Waszych odpowiedzi na naszym standardowym mailu konkurs@skpg.krakow.pl.

Pamiętajcie, że poza prawdziwą zaciętą rywalizacją chodzi także o zabawę i poszerzanie wiedzy, dlatego nigdy nie jest za późno, by do Konkursu dołączyć. Liczne cząstkowe nagrody losowane wśród uczestników zeszłorocznej edycji pokazują, że można coś wygrać, także nie będąc w czołówce.

Tymczasem wręczenie głównej nagrody zwycięzcy edycji 2020 nastąpi już w najbliższy czwartek, o godzinie równej dacie otwarcia najnowszego fragmentu linii kolejowej w polskich Beskidach, na zlokalizowanym najbliżej miejsca zamieszkania zwycięzcy Konkursu przystanku kolejowym, otwartym później niż wspomniany fragment linii w Beskidach, na peronie o numerze będącym różnicą między ww. datami. I to jest ten moment, kiedy niektórzy uczestnicy odetchnęli z ulgą na myśl, że od zwycięzcy dzieliła ich spora różnica punktowa 😉

Liczymy, że wciąż będziecie naszą motywacją do układania pytań. Powodzenia!

Najświeższe pytania znajdują się tutaj.

Ekipa Konkursu Całorocznego

Niezmiernie miło nam poinformować, że dobiegła końca tegoroczna edycja Konkursu Całorocznego, który w styczniu obchodził 20 rocznicę swego powstania, co SKPG Kraków postanowiło uhonorować nazwaniem roku 2020 Rokiem Konkursu Całorocznego. W tegorocznej edycji wzięła udział rekordowa liczba uczestników – odpowiedzi przysyłało aż 87 osób!

Wśród uczestników znaleźli się zarówno przewodnicy, młodzi i bardziej doświadczeni stażem, kursanci kursów prowadzonych przez SKPG Kraków, osoby, którym czasowo było z nami po drodze, a także bliżsi i dalsi przyjaciele oraz osoby wykazujące wiele oporu przed zapisaniem się na kurs. Wszystkim serdecznie Wam dziękujemy! Tym, którzy regularnie zasilali naszą skrzynkę pocztową lub sporadycznie wywoływali nasze uśmiechy swoimi odpowiedziami, tym, którzy byli z nami do samego końca oraz tym, co pojawiali się nagle i niespodziewanie, dowodząc, że nie trzeba poważnie myśleć o gromadzeniu punktów, by móc przysłać odpowiedź.

Z okazji Roku Konkursu Całorocznego nagroda główna jest zupełnie niezwykła – zwycięzca będzie mógł odbyć 2-godzinny lot widokowy w polskiej, czeskiej lub słowackiej przestrzeni powietrznej! Dzięki patronatowi sklepu górskiego Trekmondo zajęcie pierwszego i drugiego miejsca uprawnia do wykorzystania w tym sklepie kuponu podarunkowego o wartości 150 zł. Nie zabraknie zwyczajowych nagród książkowych oraz nagród specjalnych.

Tegoroczna rywalizacja w czołówce długo była wyrównana, a do samego końca dosyć zawzięta. Finalnym zwycięzcą został Rafał Górzanowski, w pełni poprawnie odpowiedziawszy na wszystkie nasze pytania. Na drugiej pozycji uplasował się Bartek Rogoż, który gdzieś w wędrówce zapodział pół punktu. Podium zamyka zwycięzca poprzednich edycji, Hadrian Jakóbczak.

Warto podkreślić, że do wysokiej, czwartej, pozycji dotarła Monika Mielnikiewicz – kursantka Kursu 2019-2021. Kolejne miejsca zajęły zaś osoby, którym w ostatnich edycjach z Konkursem nie było po drodze, ale na szczęście postanowiły włączyć się w naszą zabawę – Piotr Wieczorek, Bartłomiej Cisowski oraz Marcela Bagierek.

Serdecznie gratulujemy i dziękujemy za udział. O sposobie przekazania nagród poinformujemy zwycięzców, a w najbliższych dniach na naszym profilu FB będzie można śledzić losowanie nagród specjalnych. Bądźcie z nami w 2021!

Ekipa Konkursu Całorocznego

Wyniki Konkursu Całorocznego 2020:

Pytanie 19/2020 z dnia 3 listopada 2020

Mam więcej sióstr niż braci. Miejscowość w której się urodziłem nosi nazwę trudną do wymówienia przez obcokrajowców, ale to jeszcze nic! Przez moją rodzinną wieś przepływa potok, który w sąsiedniej miejscowości łączy się z innym. Od tego miejsca ów potok nosi nazwę, która z pewnością śni się w koszmarach tym, którzy uczą się języka polskiego! Przeszedłem już koronawirusa. Z uwagi na mój tryb życia, izolacja spowodowana chorobą nie mogła mnie ucieszyć. Całe szczęście, że mam chociaż ogród. Pewnie dużo można by o mnie pisać, ale jestem człowiekiem skromnym, więc to Wam musi wystarczyć, by zgadnąć kim jestem.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 listopada 2020 r.

Odpowiedź:

Mam siedem sióstr i trzech braci. Urodziłem się w Łętowni, nad Łętówką, która w Tokarni łączy się z Bogdanówką, tworząc Krzczonówkę. Jestem narciarzem i wspinaczem, człowiekiem bardzo aktywnym, zatem fakt, iż latem uziemił mnie koronawirus nie mógł mnie ucieszyć. Na szczęście mam dom z ogrodem i ścianką wspinaczkową, co pomogło przetrwać te dni. Mogliście zobaczyć to na moim Instagramie. Jestem człowiekiem skromnym, więc nie będę chwalił się co jeszcze w życiu osiągnąłem. Nazywam się Andrzej Bargiel i pozdrawiam wszystkich, którzy to odgadli.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt

Pytanie 20/2020 z dnia 3 listopada 2020

W jednej trzeciej drogi pomiędzy Luboniem i Choczem znaleźć można okazały, choć zupełnie niedawno doceniony, przykład jednej z form ochrony. W umieszczonym tam muzeum prezentowana jest wystawa poświęcona wybitnym postaciom związanym z okolicą, w tym generałowi pochodzącemu z niewielkiej wsi, obecnie położonej w powiecie, główną atrakcję którego już ćwierć wieku wcześniej objęto tą samą formą ochrony oraz sąsiadującym z dwoma innymi powiatami, również posiadającymi wpisy na tejże nobilitującej liście. Do jakich obiektów nawiązujemy w treści zagadki?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 listopada 2020 r.

Odpowiedź:

Luboń i Chocz to nie tylko nazwy znanych nam szczytów, ale także miejscowości w województwie wielkopolskim. W jednej trzeciej drogi między nimi znajduje się dwór w Koszutach – obiekt w 2018 roku wpisany na listę Pomników Historii, w którym prezentowana jest wystawa związana m.in. z Janem Henrykiem Dąbrowskim – generałem pochodzącym ze wsi Pierzchów koło Gdowa w powiecie wielickim. Powiat wielicki sąsiaduje z krakowskim i bocheńskim. Wszystkie posiadają miejsca wpisane na listę Pomników Historii.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 17/2020 z 1 października 2020

Dwie królewskie głowy chciały zdobyć szczyt pewnego karpackiego króla, któremu (dosłownie i w przenośni) korona spadła z głowy. Jednej z nich się udało, a druga musiała zadowolić się zdobyciem królowej. A pytanie brzmi, ile trzeba mieć w portfelu, żeby móc zobaczyć owego karpackiego króla?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 października 2020 r.

Odpowiedź:

Krywań do 1793 roku był uważany za najwyższy szczyt Tatr. W 1806 roku do wejścia na niego przymierzał się palatyn Węgier, Józef Antoni Habsburg. Wyprawa ta nie została jednak zrealizowana, arcyksiążę zdobył natomiast Babią Górę, Królową Beskidów. Z kolei w sierpniu 1840 roku, był łaskaw wejść na szczyt Krywania Jego Wysokość król saski Fryderyk August II. W rok później na upamiętnienia tego niesłychanego wydarzenia na szczycie ustawiono 2,5 metrowy pomnik zwieńczony pozłacaną koroną – niestety po pewnym czasie oderwał ją piorun, a dzieła zniszczenia dokończyli liptowscy chłopi, którzy przypuszczali, że korona jest ze złota. W roku 1861 cały pomnik zniknął ze szczytu. 20 lat wcześniej na Krywań weszli słowaccy działacze odrodzenia narodowego Ľudovít Štúr i Michal Miloslav Hodža – od tego roku urządzane są patriotyczne wejścia na Krywań, a sam szczyt od 1935 zyskał miano narodowej góry Słowaków. Ponadto, od 1 stycznia 2009 przedstawienie szczytu można znaleźć na rewersie słowackich monet o nominale 1, 2 i 5 eurocentów, a wcześniej wizerunek Krywania pojawił się na 20 halerzach słowackich bitych od 1993 r.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Ania Osika 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt

Pytanie 18/2020 z 1 października 2020

Czasem w historii bywa tak, że jedno zdjęcie może, jak to byśmy dziś powiedzieli, stać się memem. Niezwykła poza w jakiej dwie postaci zostały uwiecznione trafiła do popkultury i wielokrotnie bywała wspominana, a samo zdjęcie doczekało się licznych twórczych nawiązań i przeróbek. Parę lat temu obie te postaci, jak również samą scenę, wspominał w jednym ze swoich kawałków znany polski raper. Dla ścisłości dodajmy, że zdjęć tego duetu powstało więcej, ale to jedno przebiło się najbardziej. Dobrze, ale jaki ma ono związek z Karpatami? Tak naprawdę to żaden. Ale spokojnie, ten wstęp miał swój cel. Otóż jedna z tych postaci, trzydzieści cztery lata przed wykonaniem owego zdjęcia, znalazła się wskutek pewnych działań w Kieżmarku. I z tej wizyty, zachowało się tylko jedno zdjęcie, znacznie mniej słynne. Prosimy o odpowiedź o jaką osobę, uwiecznioną na tym drugim zdjęciu (z Kieżmarku), chodzi oraz jak brzmi tytuł wspomnianego wyżej kawałka rapowego.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 października 2020 r.

Odpowiedź:

Pewnie prawie każdy kojarzy scenę odtworzoną m.in. na poniższym berlińskim muralu. Widzimy na niej serdeczny gest braterskiej przyjaźni między sekretarzem generalnym Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego Leonidem Breżniewem a Przewodniczącym Rady Państwa Niemieckiej Republiki Demokratycznej Erichem Honeckerem, który miał miejsce w 1979 r. Scenę tę wspomina niezwykle popularny raper Filip Szcześniak (znany bardziej jako Taco Hemingway) w kawałku +4822 z albumu “Umowa o dzieło”, wydanego w 2015 roku:

Mój przyjaciel skończył skacowany w izbie wytrzeźwień
Z menelami. Każdy z nich wyglądał jak Leonid Iljicz Breżniew
Daj opiekę. Całuj mnie jak Honecker

Trzydzieści cztery lata wcześniej, w trakcie II WŚ młody Leonid Breżniew był szefem Zarządu Politycznego radzieckiej 18. Armii i w tej roli wizytował kilka zakładów przemysłowych, m.in. w Svicie i Kieżmarku. I właśnie przed zakładami włókienniczymi (później znanymi pod nazwą Tatral’an) zostało wykonane poniższe zdjęcie.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Ania Osika 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 15/2020 z 1 września 2020

Ostatnimi czasy Polska dość często pada ofiarą manipulowania historią na światową skalę. Okazuje się, że to nic nowego. Pewna nacja obwiniła Polskę o rozpoczęcie II wojny światowej zanim ta się oficjalnie zaczęła! Wszystko rozgrywało się przy konstrukcji, która pod pewnymi względami nie ma sobie równych w Europie i na świecie. Z miasta, w którym się znajduje, pochodził (o)grom biegłych w wielu sztukach studentów, którzy swego czasu gospodarowali w zamku, który niskim był, mimo że wysoki – gdzie zaczyna się i gdzie kończy zielony szlak, którym można do niego dojść?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 września 2020 r.

Odpowiedź:

31 sierpnia 1939 rozpoczęła się niemiecka operacja dywersyjna false flag, znana jako prowokacja gliwicka, czyli atak Niemców przebranych w polskie mundury na własną radiostację w Gliwicach. Hitlerowcy wtargnęli na teren rozgłośni, a następnie wyemitowali krótkie przemówienie w języku polskim nawołujące do wojny z Niemcami, co miało usprawiedliwić atak na Polskę w oczach opinii międzynarodowej. Świadkiem tych wydarzeń była 111-metrowa wieża nadawcza zbudowana w całości z drewna, która zajmuje pierwsze miejsce na świecie pod względem wysokości w kategorii drewnianych wież. Znajduje się ona na Szlaku Zabytków Techniki, a przez mieszkańców zwana jest gliwicką Wieżą Eiffla. Z kolei gliwiccy studenci z nie mniejszym rozmachem nazywali chatkę studencką w Beskidzie Śląskim, którą opiekował się WKT „Grzmot” RU ZSP Politechniki Śląskiej.  Zdecydowanie niższa, ale również zbudowana z drewna, nosiła nazwę „Wysoki Zamek”. Chatka znajdowała się pod Wielką Cisową, ale niestety spłonęła w całości w latach 90. Obecnie w pobliżu jej lokalizacji działa Ranczo Błatnia. Do miejsca można dostać się zielonym szlakiem, który łączy szczyt Błatniej z siodłem pod Równicą lub zielonym szlakiem harcerskim (znakowanym zieloną literą H), łączącym stanicę harcerską ZHP w Jaworzu Nałężu i Ranczo Błatnia.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Bartek Cisowski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt

Pytanie 16/2020 z 1 września 2020

Granice administracyjne krajów zawsze budzą emocje, również w kontekście najwyższych szczytów. W końcu lepiej mieć na swoim terytorium Mont Blanc, Matterhorn czy Mount Everest, niż go nie mieć. Ale również na skalę krajową, żeby nie powiedzieć “małomiasteczkową” takie rzeczy mają znaczenie. Chcielibyśmy, abyście przyjrzeli się kilku powiatom województwa ze stolicą w Krakowie, a chodzi nam konkretnie o powiaty: nowotarski, tatrzański, wadowicki oraz suski. Prosimy o uszeregowanie tychże jednostek administracyjnych w kolejności od posiadającej w swoich granicach najwyższy szczyt po najniższy i o podanie nazw owych gór.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 września 2020 r.

Odpowiedź:

Pytanie pozornie mogłoby się wydawać bardzo proste, ale diabeł tkwił w szczegółach, a na tym etapie Konkursu Całorocznego trzeba być na nie wyczulonym. Nie bez powodu bowiem nie padła nazwa “województwo małopolskie”, lecz “województwo ze stolicą w Krakowie” oraz brakowało odniesienia do teraźniejszości. Oznaczało to, że należało spojrzeć na te powiaty szerzej, nie tylko na ich obecny kształt, ale także na wcześniejszą egzystencję trzech spośród czterech wymienionych jednostek administracyjnych w ramach województwa krakowskiego. Jedynie powiat tatrzański bowiem istnieje dopiero od reformy administracyjnej z 1999 r. i ponad wszelką wątpliwość jego najwyższym szczytem są Rysy. Prawidłowa kolejność jakiej oczekiwaliśmy jest następująca:

1. Powiat nowotarski – Lodowy Szczyt (w latach 1938-39 najwyższy szczyt w granicach II RP)
2. Powiat tatrzański – Rysy
3. Powiat wadowicki (w II RP) i suski (obecnie) ex aequo – Babia Góra

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bartek Rogoż 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu: