Czerwiec

Pojedyncze okazy kosodrzewiny odznaczają się dużą zmiennością – przy górnej granicy lasu krzaki osiągają nawet 3m wysokości, im wyżej tym stają się niższe (do kilkunastu cm). Gałęzie odznaczają się niebywała giętkością i wytrzymałością, dzięki czemu kosówka chroni niżej położony las przed lawinami i spadającymi kamieniami. Pomaga to też jej znosić duże opady śniegu – gałęzie przyginają się do ziemi, znikając zupełnie pod śniegową pokrywą. Sama też zapobiega powstawaniu lawin, utrwala piargi i zapobiega erozji. Dla taterników jest natomiast zmorą i murem nie do przebycia – nie jeden już nocował pod gołym niebem, nie mając sił przedrzeć się przez pole kosówki. Osiąga wiek do 300 lat, a szpilki zmienia co 5 do 15 lat. Polską nazwę zawdzięcza „kosemu” czyli pochyłemu typowi wzrostu – pokładającym się konarom i łukowato podnoszącym się gałęziom. Górale włoscy z północnych Alp nazywają ją „mughus”, a wyraz ten stał się podstawą do utworzenia łacińskiej nazwy gatunkowej (łac. pinus mugo). W Polsce nazywana także krępulcem.

Występowanie

Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: półki skalne, żleby, zbocza, torfowiska
Występowanie: góry środkowej Europy, w Polsce we wszystkich wyższych pasmach Karpat (Tatry, Babia Góra, Polica, Gorce – Kudłoń) i Sudetów (G. Izerskie, G. Stołowe, G. Bystrzyckie oraz Karkonosze), w Tatrach na wysokości 1550-1800 mnpm tworzy własne piętro roślinności, ale płaty kosówki i pojedyncze okazy sięgają do 2140 mnpm

Okres kwitnienia

• maj
• czerwiec

Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym