Rośnie w postaci przytulonej do podłoża poduchy, chroniącej przed wysuszającym i wychładzającym działaniem wiatru. Podobnie jak niektóre inne gatunki skalnic roślina ma na liściach wypotniki węglanu wapnia – odłożony na liściach minerał dodatkowo chroni roślinę przed niekorzystnym działaniem warunków atmosferycznych. Polska i łacińska nazwa (łac. saxifraga caesia) pochodzi od seledynowego zabarwienia liści (łac. caesius = niebieskawy).
Występowanie
Siedlisko: wapienne skały i piargi, powyżej górnej granicy lasu
Występowanie: Pireneje, Alpy, Apeniny, Góry Iliryjskie, Karpaty Zachodnie, w Polsce wyłącznie w Tatrach
Okres kwitnienia
- czerwiec
- lipiec
- sierpień
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
