Starożytni wywodzili łacińską nazwę (łac. echium vulgare) od greckiego słowa echis = wąż, żmija i używali jej do nazywania różnych roślin szorstkolistnych stosowanych przeciwko ukąszeniom węży. Później nazwę tę zawężono do tego jednego gatunku. W Polsce również wierzono w jej działanie unieszkodliwiające jad żmiji, co odzwierciedla polska nazwa. W rzeczywistości korzeń i ziele zawiera alantoinę, saponinę oraz alkaloidy (cynoglosynę, konsolidynę, konsolicynę), dające dość trującą mieszankę, co wykorzystywano do wyrobu trutek na szczury. Leczono nią także padaczkę oraz różne boleści. Ponadto korzeń i kwiaty zawierają czerwony barwnik alkalinę używany do farbowania tkanin.
Występowanie
Roślina lecznicza, trująca
Siedlisko: suche zbocza, murawy, przydroża, siedliska ruderalne (wysypiska, nasypy kolejowe, kamieniołomy), do 1200mnpm
Występowanie: Europa, Azja Mniejsza, rejon Uralu
Okres kwitnienia
- czerwiec
- lipiec
- sierpień
- wrzesień
- październik
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
