Roślina rozmnaża się wegetatywnie przy pomocy bulwek znajdujących się u nasady łodygi. Nazwa „karpacka” wskazuje główny obszar występowania – jest subendemitom karpackim.
Występowanie
Siedlisko: wilgotne skały i piargi, głównie na granicie, od piętra kosówki po turnie
Występowanie: Karpaty, Riła, Piryn, sporadycznie w Alpach, w Polsce wyłącznie w Tatrach
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Przez górali zwana „kamienną różą”. W symbolice chrześcijańskiej skalnica przedstawia Chrystusa Zmartwychwstałego. Łacińska nazwa skalnic (saxifraga) nawiązuje do skalistych miejsc, na których rosną (łac. saxum= skała, frangere = łamać).
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: skały, piargi, żwirki, luźne murawy naskalne, najczęściej na podłożu wapiennym
Występowanie: góry Europy, Kaukaz, Azja Mniejsza, Ameryka Północna
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Tworzy 3 podgatunki różniące się kształtem liści i owłosienia oraz upodobaniem podłoża: subspec. dominii na wapieniach, subspec. basaltica zgodnie z nazwą na bazaltach i subspec. kotulae na granitach.
Występowanie
Siedlisko: wilgotne skały, piargi, murawy, w piętrze kosodrzewiny i halnym
Występowanie: góry Europy, Kaukaz, Armenia, w Polsce w Małym Kotle Śnieżnym w Karkonoszach i w Tatrach
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Jesienią liście situ przybierają rdzawo-brunatny kolor. Tam gdzie występuje masowo, zabarwia całe szczyty, zwane od tego „Czerwonymi Wierchami”. „Skucina” jest góralską nazwą oznaczającą szczecinę – rzeczywiście sit tworzy gęstą, szczecinowatą darń, dzięki czemu jest wytrzymały na wiatr, suszę i mróz, dobrze utrzymuje glebę, nie dopuszczając do erozji.
Występowanie
Siedlisko: wysokogórskie murawy, na granicie, powyżej górnej granicy lasu (głównie w piętrze kosówki i halnym)
Występowanie: obszar arktyczny oraz góry Europy, Azji, Ameryki Północnej i Grenlandii, w Polsce w Sudetach (Karkonosze, Masyw Śnieżnika) i Karpatach (Tatry, Babia Góra, Gubałówka)
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Jest subendemitem karpackim. Nazwana na cześć XVIII-wiecznego lekarza L.Seslera.
Występowanie
Siedlisko: hale, murawy naskalne, głównie na wapieniu, od regla dolnego po piętro halne
Występowanie: Alpy południowo-wschodnie, Sudety, Karpaty Zachodnie, w Polsce w Tatrach oraz rzadko w Sudetach
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
W Polsce rośnie dziko 7 gatunków sasanek – wszystkie są roślinami rzadkimi, pod ścisłą ochroną. Sasanki niezwykle łatwo krzyżują się między sobą, dając ogromne bogactwo form.
Oto damy o wielu obliczach, zaskakują co wiosna fryzurą.
Jedna kusi ponętnym fioletem, inna wabi głęboką purpurą.
Najpierw skromnie schylone nad ziemią, potem prężą się dumnie do słońca.
No i jak tu opisać sasanki… Nikt ich nigdy nie pozna do końca.
Występowanie
Roślina trująca, pod całkowitą ochroną
Siedlisko: murawy, na podłożu ubogim w węglan wapnia, w piętrze kosówki i halnym
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy, Kaukaz, w Polsce w Górach Izerskich, Karkonoszach, Na Babiej Górze i w Tatrach
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju sałatnica Aposeris Neck.
Występowanie
Siedlisko: lasy liściaste, na podłożu wapiennym
Występowanie: góry środkowej Europy, przedgórze alpejskie, w Polsce jedynie w Karpatach Wschodnich.
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Ziele rzeżuchy zawiera lecznicze substancje (glikozyd glikokochlearynę i gorczyczny) o właściwościach żółcio- i moczopędnych, rozkurczających i ściągających. Medycyna ludowa stosowała je jako lek przeciwgośćcowy i rozkurczowy. Świeże liście są dla zwierząt gospodarskich trujące, nadają się na paszę dopiero po wysuszeniu. Ludziom jednak nie szkodzą – można więc je spożywać w postaci sałatek lub użyć jako ostrej przyprawy. Szczególnie popularna jest we Francji.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: wilgotne łąki i pastwiska, torfowiska niskie, olszyny, wilgotne zarośla
Występowanie: Europa, Azja, Ameryka Północna
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Według mitologii greckiej lecznicze właściwości rośliny odkrył pontyjski król Mitrydates Eupatorius, żyjący 132-63 pne. Jego wkład w poznanie rośliny uwieczniono w łacińskiej nazwie gatunkowej (łac. agrimonia eupatoria). Nazwa rodzajowa pochodzi natomiast od greckiego słowa „argemone” oznaczającego zioła stosowane do leczenia oczu. Średniowieczni medycy (Dioskorydes, Pliniusz, Galen, Paracelsus, Lonicerus, św. Hildegarda) polecali zioło na choroby wątroby i pęcherzyka żółciowego. W późniejszych czasach było cenione przez aktorów, śpiewaków i mówców, którzy rzepikową herbatką leczyli stany zapalne gardła. Dziś stosuje się rzepik ponadto na robaki obłe oraz wykorzystuje się jego właściwości przeciwzapalne w okładach na rany, zwichnięcia, siniaki czy wrzody.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: zarośla, brzegi lasów, przydroża, suche łąki, przeważnie na podłożu bogatym w węglan wapnia, gatunek światło- i ciepłolubny
Występowanie: prawie cała półkula północna
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Liście zawierają żółty barwnik używany dawniej do farbowania wełny.
Występowanie
Roślina trująca
Siedlisko: nad potokami, widne lasy i zarośla, łąki śródleśne, ziołorośla, do 1800mnpm
Występowanie: Europa, Azja
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
