Rzadko spotykana w Polsce roślina wchodniokarpacka, osiągająca w Polsce północno-zachodnią granicę swojego zasięgu geograficznego Na początku kwitnienia kwiaty są jasnożółte, ale z czasem stają się jasnobrązowe aż do brunatnych.
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: lasy, łąki, zarośla
Występowanie: w Polsce w Karpatach Wschodnich oraz na niżu w południowo-wschodniej części kraju
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
W trakcie kwitnienia kwiaty zmieniają barwę z czerwonej na brudnoniebieską. Spowodowane jest to zmianą odczynu soku komórkowego z kwaśnej w młodych kwiatach na obojętną w kwiatach starszych.
Występowanie
Siedlisko: lasy liściaste i mieszane, zarośla, do 1900mnpm
Występowanie: prawie cała Europa
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Należy do rodziny storczykowatych. Polską nazwę zawdzięcza charakterystycznej ostrodze, dwa razy dłuższej od zalążni, w której znajduje się nektar. Takie umiejscowienie nektaru sprawia, że jest on dostępny prawie wyłącznie dla motyli ciem, posiadających długie ssawki. Do rozwoju wymaga obecności strzępek grzyba, z którym żyje w symbiozie.
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: łąki, śródleśne polany, zarośla, torfowiska, skaliste zbocza, po piętro halne
Występowanie: Europa i Azja
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Jest endemitem zachodniokarpackim. Swą nazwę (łac. dianthus plumarius subsp. praecox) zawdzięcza głęboko ząbkowanym, pierzastym płatkom korony kwiatowej (łac. plumarius = pierzasty).
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: murawy, skały, piargi, na podłożu zasobnym w węglan wapnia, od regla dolnego po piętro kosówki, do 1800mnpm
Występowanie: wapienne pasma Karpat Zachodnich, w Polsce w Tatrach i Pieninach
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Jest endemitem zachodniokarpackim i jednocześnie reliktem trzeciorzędu. W XIX stuleciu opisywano jego jedno stanowisko w Pieninach, ale później nie udało się go już odnaleźć.
Występowanie
Siedlisko: murawy naskalne
Występowanie: Karpaty Zachodnie (Wielka i Mała Fatra, Niżne Tatry, Orawa, Liptów, w Tatrach jedynie w grupie Siwego Wierchu)
Okres kwitnienia
Goździk sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Znany też jako goździk upstrzony.
Występowanie
Siedlisko: suche łąki, wrzosowiska, ubogie murawy, lasy sosnowe, brzegi lasów
Występowanie: Eurazja
Okres kwitnienia
Goździk sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Łacińską nazwę (dianthus carthusianorum) nadał Linneusz od dwóch grecki słów dios = Zeus i anthos = kwiat (kwiat Zeusa), podkreślając urodę goździków. Nazwa gatunkowa pochodzi od zakonu Kartuzów, słynącego ze sztuki ogrodniczej. Ze względu na efektowne kwiaty i stosunkowo łatwą uprawę wiele gatunków goździków to popularne rośliny ozdobne.
Występowanie
Roślina pod częściową ochroną
Siedlisko: suche murawy i łąki, piaszczyste i słoneczne lasy i ich brzegi, skały, do wysokości 2500mnpm
Występowanie: środkowa i południowa Europa, Azja Mniejsza
Okres kwitnienia
Goździk sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Często powtórnie zakwita we wrześniu. Kwiaty reagują bardzo silnie na bodźce termiczne, nawet różnica 1C może powodować śrubowate zwijanie się kielicha kwiatu. Równie silnie reagują na wstrząsy.
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: skały i murawy nawapienne, hale
Występowanie: góry Eurazji, w Polsce w Tatrach, Pieninach i na Spiszu
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Często trafiają się kwiaty „albinosy” o białej barwie.
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: łąki i murawy naskalne, po piętro kosówki
Występowanie: Góry Kruszcowe, Sudety, Karpaty, Bośnia, Czarnogóra
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Jest to jedyna spośród 18 polskich goryczek nie objęta ochrona całkowitą i najpospolitsza. Polska nazwa goryczka pochodzi od gorzkich substancji, które zawiera roślina. Łacińska natomiast (gentiana asclepiadea) łączona jest z żyjącym w I wieku p.n.e. królem Ilirii, Gencjuszem II, odkrywcą leczniczych właściwości goryczki żółtej, stosowanej przeciw dżumie. Zapylana jest głównie przez trzmiele, które często próbując nektar przegryzają rurkę kwiatową.
Występowanie
Roślina lecznicza, pod częściową ochroną
Siedlisko: łąki, polany, obrzeża lasów i zarośli, brzegi potoków
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy, Kaukaz, w Polsce w Karpatach, Karkonoszach, Górach Świętokrzyskich, Ojcowie
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
