Atlas Roślin

Kłącza i korzenie mydlnicy zawierają trójpertenowe saponiny o właściwościach żółciopędnych, wykrztuśnych (wchodzą w skład popularnych syropów Tussipekt i Pectosol), zmiękczających i przeciwgrzybicznych. Rozpuszczone w wodzie obficie się pienią – w kosmetyce jest stosowana do wyrobu past do zębów, szamponów, żelów myjących i maseczek, a dawniej, gdy nie znano mydła (już w starożytności), odwarów z korzeni mydlnicy używano do mycia się i prania delikatnych materiałów. Stąd polska i łacińska nazwa rośliny (łac. saponaria officinalis#kk; łac. sapo = mydło). Holendrzy dodawali mydlnicę do piwa, by się pieniło. Niektóre pierwotne plemiona stosowały nasiona mydlnicy jako przynętę na ryby. Wytwarzano z niej także mydlik do odtłuszczania wełny. Od dawna wywary stosowano także jako odtrutki na jad węży. Mydlnica spożyta jednak w zbyt dużych ilościach drażni przewód pokarmowy i powoduje wymioty i biegunkę. Obecnie uprawiana na potrzeby przemysłu farmaceutycznego i kosmetycznego. Stosowana również w przemyśle cukierniczym do wyrobu chałwy.

Występowanie

Roślina lecznicza, trująca
Siedlisko: miedze, nieużytki, zarośla, brzegi cieków wodnych
Występowanie: środkowa i północna Europa, zachodnia Azja, Syberia, Japonia, sprowadzona przez kolonistów do Ameryki Północnej

Okres kwitnienia

• czerwiec
• lipiec
• sierpień
• wrzesień

Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym