Sierpień

Gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie oraz na Syberii Zachodniej i Wschodniej, rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza tymi obszarami swojego rodzimego występowania. W Polsce gatunek pospolity, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.

Występowanie

Siedlisko: mokre łąki, torfowiska, olszyny, łęgi, brzegi potoków, źródliska, do 1700mnpm
Występowanie: prawie cała Europa

Okres kwitnienia

• lipiec
• sierpień
• wrzesień

Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym

Łacińska (łac. carduus glaucus) i polska nazwa nawiązuje do sinozielonej barwy liści (łac. glaucus = niebieskawy). Osty są bardzo podobne do ostrożni, od których można je odróżnić z łatwością po puchu owocowym: u ostrożni włoski puchu są pierzasto rozgałęzione, podczas gdy u ostów są nie rozgałęzione. Ta kłująca i nieprzyjazna roślina jest wysławiana w szkockich legendach. W czasach gdy Szkoci toczyli jeszcze rozliczne boje z Anglikami, pewnej nocy, gdy szkoccy wojownicy spali gdzieś w krzakach z dala od swych domostw, Anglicy skradali się po cichu by ich napaść i zgładzić. W ciemnościach nocy nie dostrzegli jednak, że przyszło im przedzierać się przez osty i pokłuci przez nie dotkliwie zaczęli krzyczeć z bólu. To obudziło oczywiście Szkotów, którzy dzięki temu uniknęli śmierci. Na pamiątkę tego zdarzenia umieszczono rysunek ostu na rewersie funta. Mniej sympatycznie zapewne kojarzył się naszym prarodzicom, gdy po wypędzeniu z Raju Bóg przeklął ziemię, by tylko „cierń i oset rodziła” (Księga Rodzaju 17-19). Dobrze, że się to przekleństwo nie spełniło…

Występowanie

Siedlisko: naskalne murawy, na podłożu wapiennym, od regla dolnego po piętro halne
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy, w Polsce tylko w Pieninach i Tatrach

Okres kwitnienia

• lipiec
• sierpień
• wrzesień

Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym