Konkurs Całoroczny

W związku z ogłoszeniem roku 2020 Rokiem Konkursu Całorocznego zapraszamy Was do licznego (nawet jeśli incydentalnego) uczestnictwa w konkursie. Namawiajcie znajomych, niech się dzieje!

Pytanie 01/2020 z dnia 6 stycznia 2020

W bieżącym miesiącu Konkurs Całoroczny świętuje dwudzieste urodziny! W dotychczasowych edycjach wielokrotnie pytaliśmy Was o miejsca, które znajdują się najbliżej. Szukanie, szperanie, mierzenie weszło Wam w krew. Na początek nowego roku (a życzymy Wam jak najlepszego!) pytanie łatwe i do tego przyjemne. Gdzie najbliżej Krakowa znajduje się naturalne stanowisko rośliny widocznej na zdjęciu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2020 r.

Odpowiedź:

Wdzięcznie rozwinięte krokusy miały przynieść Wam szczęście w noworocznych odpowiedziach. Wielu przyniosły, wielu zmusiły do dogłębnych poszukiwań i pomiarów. Kiedy pojawiają się pod Tatrami, ruszają za nimi całe tłumy, wystarczy zaś pojechać w niepozorne pasmo Lubomira i Łysiny, by podziwiać te ze zdjęcia, bo jeżeli Krakowem uznamy nasze miasto, najbliższe naturalne stanowisko szafranu spiskiego znajdziemy właśnie tam, na Suchej Polanie. Uwaga, nie jest ono jednak wysunięte najbardziej na północ, gdyż reliktowe stanowiska szafranu spiskiego zlokalizowano także w Bratucickim Obszarze Chronionego Krajobrazu. Nie pytaliśmy jednak o najbardziej wysunięte, a najbliższe do miasta. Wytrawni uczestnicy Konkursu zauważyli również, że wymieniony w treści pytania Kraków mógłby być interpretowany także jako tatrzański Wąwóz Kraków. W pierwszym pytaniu nie zaserwowaliśmy tak podstępnego rozwiązania, ale zwłaszcza nowym uczestnikom puszczamy oczko. Bądźcie uważni i bawcie się z nami przez cały rok!

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Szymon Grzęda 1 pkt
Kfiatek 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Joanna Bebak 1 pkt
Dawid Palen 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Jacek Sproch 1 pkt
Marianna Konieczna 1 pkt
Aleksandra Żyła 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Marcin Bojarski 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Agnieszka Szyguła 1 pkt
Ella 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Krzysztof Słaby 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
UJEK 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Kasia Górecka 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Arkadiusz Głodek 1 pkt
Maciej Wałach 1 pkt
Alicja Kwiatosz 1 pkt
Łukasz Podolak 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Teresa Wolano 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Joanna Dragon 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Ula Barczyk 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Janicka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Estera Motyl 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Sylwia Gałka 1 pkt
Adrian Skoczylas 1 pkt
Arrtur 1 pkt

Pytanie 02/2020 z dnia 6 stycznia 2020

Beskid ten nie należy do najbardziej popularnych, choć niektórzy twierdzą, że jest wspaniały. Na jego granicy leży miejscowość o zwierzęcej nazwie, która z racji swojej ludności spokojnie mogłaby być miastem, a jednak nim nie jest. O jakim Beskidzie i jakiej miejscowości jest mowa?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2020 r.

Odpowiedź:

Miało być na początek lekko, miło i przyjemnie. I chyba było, sądząc po rekordowej liczbie poprawnych odpowiedzi! Zdecydowana większość osób doskonale wie, że boski jest Beskid Makowski, ale wspaniały tylko Beskid Mały. A dlaczego jest tak wspaniały? Bo jeśli prześledzimy jego granice, to znajdziemy aż pięć miejscowości o zwierzęcej nazwie! Zacznijmy od zachodu: GILowice, MUCHArz, ŚWINna Poręba, KOZY i WILKowice. Przyjmuje się, że aby miejscowość mogła stać się miastem, powinna mieć około 2 tys. mieszkańców. Ewentualne posiadanie praw miejskich w przeszłości mogłoby być kryterium łagodzącym, jednak w tym pytaniu interesowało nas kryterium ludnościowe. A te spełniają przede wszystkim Kozy (prawie 13 tys. mieszkańców), ale też Wilkowice (ok. 7 tys. mieszkańców) i wreszcie Gilowice (ok. 4 tys. mieszkańców). Zatem każdy, kto w swojej odpowiedzi wskazał Beskid Mały i jedną z trzech powyższych miejscowości, otrzymał od nas jeden punkt. Na koniec zwracamy uwagę, że Gorce oczywiście również są wspaniałe, ale niestety, Niedźwiedź miejscowością graniczną nie jest.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Szymon Grzęda 1 pkt
Kfiatek 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Molares 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Joanna Bebak 1 pkt
Dawid Palen 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Jacek Sproch 1 pkt
Marianna Konieczna 1 pkt
Aleksandra Żyła 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Marcin Bojarski 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Kasia Bieroń 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Agnieszka Szyguła 1 pkt
Ella 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
UJEK 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Małgorzata@Marek Pyzio 1 pkt
Kasia Górecka 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Magdalena Badowska 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Arkadiusz Głodek 1 pkt
Maciej Wałach 1 pkt
Alicja Kwiatosz 1 pkt
Łukasz Podolak 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Teresa Wolano 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Misiek 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Mariusz Michalczuk 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Joanna Dragon 1 pkt
Agata Nowakowska 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Ania Kowalczyk 1 pkt
Ula Barczyk 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Janicka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Estera Motyl 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Sylwia Gałka 1 pkt
Adrian Skoczylas 1 pkt
Arrtur 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Z przyjemnością informujemy, że tegoroczna edycja Konkursu Całorocznego była dwudziestą w historii SKPG Kraków. Odbyła się ona w zmodyfikowanej formule dwóch pytań publikowanych co trzy tygodnie i zaangażowała 29 uczestników. Najwięcej osób odpowiedziało na pierwsze dwa pytania, ale aż do maja zdarzały się zagadki, na które docierało po kilkanaście odpowiedzi. Pojawiło się także pięć pytań, których wyzwanie podjęły zaledwie dwie osoby.

Wydaje się, że uczestnicy polubili pytania fotograficzne (chętnie rozwiązywali panoramy), topograficzne, filmowe oraz siatkarskie. Staraliśmy się, by tematyka była urozmaicona, więc poza postaciami, nazwami, miejscami i widokami związanymi z Beskidami, sięgnęliśmy po szkice, reklamę, wydania dzienników z lat 30., teledyski oraz najstarsze jadłospisy w polskich schroniskach. Naszymi pytaniami przenosiliśmy się do Rumunii, na Ukrainę oraz Księżyc, nie zabrakło jednorożca, libacji, wulkanów błotnych oraz założyciela naszego Koła, który został wspomniany w dwóch pytaniach.

Łącznie pojawiło się 26 zagadek, zwycięzca zgromadził 24,5 punktu. Z ogromną radością nagrodę za pierwsze miejsce po raz trzeci z rzędu przekażemy Hadrianowi Jakóbczakowi, który tym razem nie zdeklasował pozostałych graczy tak znacznie jak w zeszłym roku. Godnymi rywalami dla Hadriana okazali się debiutujący Bogdan Mikuła z SKPB Rzeszów oraz świeżo blachowany Paweł Kociołek. Dodatkowo pośród uczestników zabawy wylosowaliśmy Ellę, która także zostanie nagrodzona. Serdecznie gratulujemy!

W tej edycji pytania układali Nikoletta Kula, Ania Antolak, Wojtek Pawlus oraz Sebastian Wypych, zaś oprawę graficzną zapewniła niezastąpiona Natasza Figiel.

Bądźcie z nami w kolejnym roku!

Wszystkie pytania, odpowiedzi oraz klasyfikację Konkursu znajdziecie na naszej stronie.

Pytanie 25/2019 z dnia 5 listopada 2019

W ostatniej serii pytań pozwalamy sobie na spojrzenie ku kwestiom praktycznym. Jak wiadomo, u przewodnika ceni się rozległą wiedzę i umiejętność barwnego opowiadania, jednakże czasem górę biorą podstawowe potrzeby fizjologiczne, wówczas stajemy na kolejnym polu do popisu. Jak szybko uda się zaproponować grupie dedykowane jej miejsce na posiłek czy wypoczynek? Fotografia przedstawia dobrze znany most beskidzki, pytanie brzmi: jaka duża sieć przygotowuje się nieopodal na otwarcie jeszcze przed sezonem zimowym?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 26 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Zaledwie 2,5 km dzieli widoczny na fotografii most im. św. Kingi na Dunajcu od starszej przeprawy poprowadzonej przez Poprad w ciągu DK 87. Przy rondzie łączącym obie drogi, w miejscu Szałasu – lokalnie kultowego obiektu, słynącego niegdyś z najlepszych starosądeckich potańcówek, szykują się do otwarcia restauracji pod szyldem McDonald’s. Miało ono odbyć się 28 listopada, w tym momencie prawdopodobnie na finiszu jest kompletowanie kadry pracowniczej, a dobrze poinformowane źródła podają, że kawa jest już serwowana.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Paweł Kociołek – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie 26/2019 z dnia 5 listopada 2019

Pewien paleontolog twierdził, że skałki karpackie należą do najbardziej fascynujących zjawisk geologicznych całej Ziemi. Mądrze prawił! Kto wie, w której części Karpat znajdziemy granit zbudowany z andezytu? W jakiej odległości (w km) od tej osobliwości jest najbliżej zlokalizowana kopalnia andezytu, a w jakiej kopalnia granitu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 26 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Austriacki paleontolog, Melchior Neumayr, twórca pierwszej mapy paleogeograficznej okresu jurajskiego, pisał w XIX wieku o Pieninach, że „skałki karpackie należą do najosobliwszych i najbardziej fascynujących zjawisk geologicznych całej Ziemi”. Jakie by nie były wspaniałe, to znalezienie w nich granitu zbudowanego z andezytu wydaje się niemożliwe, gdyż granit jest skałą głębinową, a andezyt wylewną. Pieniny potrafią jednak zaskoczyć! Granit taki znajdziemy przy ulicy Jagiellońskiej w Krościenku nad Dunajcem. Okazała modernistyczna willa „Granit”, przed wojną uważana za najbardziej komfortowy obiekt w Pieninach, została obłożona okładziną z andezytu pochodzącego prawdopodobnie z kamieniołomu na górze Wdżar. Kamieniołomy (czyli kopalnie), w których wydobywano niegdyś andezyt, znajdowały się również na zboczach Jarmuty oraz pod szczytem Bryjarki (niecałe 5 km od willi „Granit”). Z kolei najbliższa czynna kopalnia andezytu znajduje się na Słowacji w miejscowości Hubošovce nieopodal Preszowa (ok. 70 km). Jeśli natomiast chodzi o granity, to przez pewien czas były one intensywnie wydobywane przez firmę „Kamieniołomy Tatrzańskie” zwłaszcza w Dolinie Nad Capkami i w Dolinie Rybiego Potoku. Obecnie pozyskaniem tego surowca zajmują się żwirownie (zgodnie z polskim prawem uznawane za kopalnie odkrywkowe) w Dębnie, Frydmanie i Nowej Białej, znajdujące się w odległości odpowiednio 15, 16 i 21 km od „Granitu”. Sama willa jest interesująca zarówno pod względem architektonicznym jak i swej historii oraz niestety smutno wiąże się z założycielem naszego Koła.

Odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak – 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 23/2019 z dnia 15 października 2019

Widoczna na zdjęciu zabudowa miejscowości leżącej na pograniczu Beskidów i Pogórza Karpackiego wiąże się ze społecznością, która osiedliła się w niej pod koniec XVIII wieku. Obecnie jest to jeden z ciekawszych przykładów tego układu zabudowy w polskich Karpatach, a równocześnie stosunkowo mało znany. Jak nazywa się ta miejscowość i jaką narodowość reprezentowała wspomniana społeczność?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 4 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Wytrwali konkursowicze nie zawiedli i tym razem, bezbłędnie identyfikując na zdjęciu wioskę Strzeszyce, położoną na pograniczu Beskidu Wyspowego. Jej nietypowa zabudowa wiąże się z tzw. kolonizacją józefińską i przybyciem w te strony dwunastu rodzin osadników niemieckich. Od kilku lat, po dość kosztownej rewitalizacji, miejscowość prezentuje się całkiem elegancko, będąc jednym z nielicznych żywych skansenów tego typu kolonizacji na terenie polskich Karpat.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Paweł Kociołek – 1 pkt
Michał Biel – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie 24/2019 z dnia 15 października 2019

Zapraszamy Was do przeniesienia się muzycznie i wzrokowo w Karpaty, odnalezienia atrakcji turystycznych uwiecznionych w niniejszym teledysku oraz nazwanie widocznych pasm wysokogórskich.

OBEJRZYJ FILM

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 4 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Nietrudno było dostrzec nazwę Mocănița na wagonach składu kolejki wąskotorowej. Błędne było jednak pierwsze skojarzenie, kierujące ku jednej z ciekawszych atrakcji Gór Marmaroskich. Dawną kolejką leśną pojedziemy bowiem nie tylko doliną rzeki Vaserul z Vişeu de Sus do stacji Paltin, takiej rozrywki można doświadczyć także w Siedmiogrodzie, u podnóża gór Gurghiu, gdzie skład kursuje pomiędzy miejscowościami Sovata oraz Câmpu Cetăţii. Co ciekawe, występujący w teledysku parowóz Duna pochodzi z chrzanowskiej fabryki lokomotyw Fablok, która zaprojektowała go na zlecenie Rumunii. W drugiej części teledysku uwagę przykuwa Castelul de Lut (zamek z gliny), który powstał z naturalnych materiałów w tzw. Dolinie wróżek (Valea Zânelor), w Porumbacu de Sus, u stóp Fogaraszy, których panoramiczne ujęcia cieszą nasze oczy podczas słuchania nagrania.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Kociołek – 1 pkt
Michał Biel – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt
Bogdan Mikuła – 0,5 pkt
Michał Pacyna – 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 21/2019 z dnia 24 września 2019

SKPG sięga do źródeł największego rajdu, jaki odbył się w historii Koła i w ostatni weekend października zaprasza w masyw Babiej Góry. Szczegóły wydarzenia znajdziecie tutaj, my natomiast przypominamy archiwalny film, prezentujący poprowadzony przez przewodników SKPT (teraz SKPG) Kraków „9 Jubileuszowy Rajd Górski im. Włodzimierza Kulczyckiego”. Skąd wynika ów „Jubileusz” w nazwie rajdu? I jak w takim razie określono X Rajd Górski im. W. Kulczyckiego, który odbył się w 1965 roku?

ZOBACZ FILM

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 14 października 2019 r.

Odpowiedź:

Pomimo powszechności systemu 10-tkowego, Organizatorzy Rajdu w 1964 roku przyjęli inny system: 9-tkowy (w Babilonii swego czasu stosowano system 6-tkowy). Jako turyści zauważyli występowanie takiego właśnie systemu 9-tkowego w przyrodzie, przykładem może być dziewięćsił bezłodygowy. Jednak by zadowolić zwolenników systemu 10-tkowego, X Rajd Górski im. W. Kulczyckiego nazwano Reprezentacyjnym.

PS: Jakby ta odpowiedź nie brzmiała dla nas dziwnie, to takie uzasadnienie zostało opublikowane w oficjalnym Regulaminie Rajdu. Uczestnicy natomiast ciekawie kombinowali, nawiązując do jubileuszu 600-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 45. urodzin Włodzimierza Kulczyckiego czy 20-lecia PRL, którego uczczenie było jednym z celów Rajdu.

Odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt

Pytanie 22/2019 z dnia 24 września 2019

Niejednego pewno zdziwi, jak bliski nam oronim można znaleźć w okolicy 15 równoleżnika i 25 południka. Dla ułatwienia poszukiwań dodamy, że jedną z pierwszych map tamtej okolicy wykreślił znany polski browarnik. Co ciekawe, pewne opisane przez niego zjawisko nieuważnemu czytelnikowi przywiedzie na myśl libację, podczas gdy w całym ambarasie chodziło o to, że możemy zobaczyć to, co wydaje się niewidoczne. Aktualność tematyki podkreśla fakt, że w bieżącym roku objawiła się nam ciemna strona… Nocy. Nazwa łańcucha górskiego, o którą pytamy, pojawiła się również dwa wieki później na dokładniejszej mapie, którą współtworzył uczony w pewien sposób również kojarzący się ze złocistym napojem bogów.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 14 października 2019 r.

Odpowiedź:

Trzeciego dnia aktualnego roku świat obiegła wieść, że chiński łazik Chang’e 4 wylądował na „ciemnej” (niewidocznej z ziemi) stronie Księżyca. To ciało niebieskie interesowało astronomów już od wiek wieków. Nasz rodak, Jan Heweliusz, w połowie XVII wieku wydał Selenografię, a w niej zawarł między innymi mapę Księżyca oraz nadał formacjom księżycowym nazwy geograficzne spotykane na Ziemi. Obok Montes Alpes i Montes Apenninus spotkamy na Księżycu interesujący nas oronim, czyli… Montes Carpatus! Wspomniana wyżej publikacja Heweliusza zawierała również opis libracji, czyli zjawiska dzięki któremu długie obserwacje z Ziemi pozwalają zobaczyć 59% powierzchni Księżyca, a nie tak jak byśmy się spodziewali tylko połowę. Dokładniejszą mapę Księżyca w połowie XIX wieku opublikowali Johann Heinrich von Mädler oraz Wilhelm Beer. Wracając do Jana Heweliusza – posiadał on liczne talenty, m.in. należał do cechu browarników, a na jego cześć jeszcze nie tak dawno produkowano w Gdańsku piwo Hevelius.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt
Kazimierz Stagrowski – 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 19/2019 z dnia 3 września 2019 r.

Niebawem rozpocznie się kolejny Kurs Przewodników Beskidzkich organizowany przez nasze Koło. Na razie trwa akcja plakatowania Beskidów. W jej ramach jeden z plakatów został zawieszony pod najwyżej wzniesionym beskidzkim dachem, pod którym stanąć mogą turyści. Prosimy o wskazanie, co obecnie znajduje się w tym zadaszonym budynku.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 23 września 2019 r.

Odpowiedź:

Podczas wędrówki przez masyw Czarnohory plakat został zawieszony w przedsionku budynku dawnego polskiego obserwatorium astronomicznego na szczycie góry Pop Iwan. Obecnie w większości budynku trwa remont, a część wcześniej odbudowanych pomieszczeń całorocznie wykorzystywana jest przez ukraińskich ratowników górskich, dla których jest to na ten moment jedyna wysokogórska placówka w całych ukraińskich Karpatach. Stacja Ratownictwa Górskiego współpracuje z Grupą Bieszczadzką GOPR. W lipcu tego roku na dachu obserwatorium umieszczono kompaktową stację meteorologiczną Luft WS800, której zadaniem jest gromadzenie danych pogodowych oraz analiza klimatu na szczycie. Możecie ją zobaczyć w materiale Kuriera Galicyjskiego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt

Pytanie 20/2019 z dnia 3 września 2019 r.

Koniec lata to na szczęście jeszcze nie koniec wędrowania po górskich szlakach. Odbijając kilkanaście metrów od jednego z nich można przysiąść na ławce widocznej na fotografii, a robiąc jeszcze kilka kolejnych kroków, stanąć przy obiekcie upamiętniającym postać pochodzącą z okolicy, choć zmarłą kilka tysięcy kilometrów od rodzinnego domu. O kim mowa oraz dokąd prowadzi wspomniany szlak, z którego na chwilę zeszliśmy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 23 września 2019 r.

Odpowiedź:

Wbrew naszym oczekiwaniom okazało się, że nie wszystkie gorczańskie szlaki są dobrze znane uczestnikom Konkursu. Tym pytaniem chcielibyśmy zaprosić Was na wędrówkę ku szczytowi Lubania zielonym szlakiem z Tylmanowej. Drugim wzniesieniem, na które zaczniecie podchodzić, będzie właśnie Makowica (857 m n.p.m.), na której zboczu przycupnął szałas upamiętniający księdza Józefa Piszczka – misjonarza pochodzącego z Tylmanowej, przez ćwierć wieku pracującego w Republice Konga. Chciał być pochowany w Oyo, jeśli umrze w Afryce, albo na cmentarzu parafialnym w Tylmanowej, razem ze swoimi rodzicami, jeśli umrze w Polsce.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bogdan Mikuła 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 17/2019 z dnia 30 lipca 2019 r.

Wakacyjny czas sprzyja górskim wędrówkom, których celem dla niektórych może być dotarcie na jak najwyższy szczyt, a dla innych po prostu do schroniska. W związku z tym aperiodyk „Beskidnik” rzuca wakacyjne wyzwanie i mobilizuje do odwiedzenia oraz ocenienia jak największej ilości baz namiotowych, my zaś zachęcamy do znalezienia odpowiedzi na przekorne pytanie, który obiekt noclegowy (schronisko, chatka, baza) w polskich Beskidach położony jest najniżej oraz jaka jest różnica wysokości między najniżej a najwyżej zlokalizowanym miejscem do spania.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 2 września 2019 r.

Odpowiedź:

Jak słusznie zauważył jeden z uczestników konkursu, odpowiedź na to pytanie silnie zależy od tego, jakie obiekty noclegowe będziemy brali pod uwagę. Jeżeli nasze zainteresowanie ograniczymy wyłącznie do schronisk, chatek i baz namiotowych, to najniżej położonym obiektem będą baza namiotowa i chata SKPB Lublin w Zawadce Rymanowskiej (399 m n.p.m.). Co prawda znalazłoby się kilka beskidzkich szkolnych schronisk młodzieżowych czy domów wycieczkowych zlokalizowanych niżej, ale w świetle polskiego prawa „schroniska” są ściśle definiowane (ustawa o usługach hotelarskich z dn. 29.08.1997 r.) jako obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów. Natomiast najwyżej położone schronisko w Beskidach znajduje się na Turbaczu (na wysokości 1280 m n.p.m. wg Geoportalu). Dla porządku dodajmy jeszcze 10 metrów, wszak schronisko ma kilka kondygnacji, wtedy różnica wysokości pomiędzy najniżej a najwyżej położonym miejscem do spania wynosi ok. 890 metrów.

Warto zauważyć, że różne źródła i mapy podają rozmaite wysokości dla najwyżej położonych obiektów noclegowych. Na przykład według Wydawnictwa Compass najwyżej zlokalizowane jest schronisko na Hali Lipowskiej (1324 m n.p.m.), następnie na Hali Rysiance (1290 m n.p.m.), a schronisko pod Turbaczem położone na wysokości 1283 m n.p.m. zajmowałoby dopiero trzecie miejsce. Niemniej w naszej opinii Geoportal dysponuje najdokładniejszymi danymi w tej dziedzinie, zaś Compass przypisuje schronisku na Hali Lipowskiej wysokość samego szczytu.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt

Pytanie 18/2019 z dnia 30 lipca 2019 r.

W drodze na szczyt czy do schroniska trafiamy niekiedy na obszary z różnych względów chronione. Poniższe zdjęcie przedstawia unikatowe miejsce objęte ochroną. Prosimy o wskazanie nazwy tej osobliwej karpackiej atrakcji oraz lokalizację miejsc, w których można obserwować podobne zjawisko w interesującym nas łańcuchu górskim.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 2 września 2019 r.

Odpowiedź:

Fotografia przedstawia fragment błotnego pola wulkanicznego Pâclele Mari zlokalizowanego na przedpolu rumuńskich Karpat w okolicy miejscowości Berca, Pâclele i Beciu. Odkryto tam największe błotne wulkany w Europie, które od 1924 roku objęte są ochroną rezerwatową. W sąsiedztwie zobaczyć można także wulkany błotne zwane Pâclele Mici, Pâclele de la Beciu oraz Fierbatorile. Wszystkie wyżej wymienione znajdują się w obszarze Zewnętrznych Karpatach Wschodnich. To jednak nie jedyne miejsca w Rumunii, gdzie występuje to zjawisko. Na mniejszą skalę można zaobserwować je także w Transylwanii: u podnóża Gór Kalimeńskich koło miejscowości Monor wulkany błotne La Gloduri, w dolinie rzeki Târnava Mare wulkany błotne Filiaș, nieopodal miejscowości Rupea wulkany błotne Băile Homorod czy na północ od Sybinu wulkany błotne Hașag – wszystkie figurują na liście rumuńskich rezerwatów przyrody.
Warto pamiętać, że aktywny wulkan błotno-ropny znajduje się także na terenie Ukrainy. Jego działanie obserwować można we wsi Starunia, znanej również z odkrycia niemal w całości zachowanego w pokładach ozokerytu okazu nosorożca włochatego, który przechowywany jest w krakowskim Muzeum Przyrodniczym.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Kociołek 1 pkt
Bogdan Mikuła 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt
Michał Pacyna 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 15/2019 z dnia 18 czerwca 2019 r.

Zabytkowe kościoły drewniane to polska specjalność, stosunkowo rzadko spotykana na terenach innych państw. Załączone zdjęcie przedstawia fragment wybrzeża Chorwacji. Chcielibyśmy zapytać Was o najbliżej położony (w linii prostej) od przedstawionego na fotografii miejsca drewniany kościół, a konkretnie: w jakiej miejscowości się znajduje i pod jakim (dość rzadkim) wezwaniem jest. Dla ułatwienia dodajmy, że w pobliżu tej miejscowości przepływa rzeka o brzmiącej znajomo dla Polaków nazwie.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 29 lipca 2019 r.

Odpowiedź:

Wydawać by się mogło, że wytrawni konkursowicze powinni szybko stwierdzić, że „Chorwacja” w treści pytania wcale nie musi odnosić się do nazwy kraju. A jednak, część z nich dała się skutecznie wyprowadzić w pole… a raczej nad Adriatyk. Jak słusznie zauważył jeden z odpowiadających, zdjęcie przedstawia nietypowy jak na Chorwację fragment wybrzeża. Jest to bowiem fotografia kąpieliska „Chorwacja” w miejscowości Jurków, nieopodal rzeki o znajomo brzmiącej nazwie – Dunajec. A jeśli już zorientujemy się w tej kwestii, druga część pytania nie może stanowić problemu. Nieco ponad 1 km od Chorwacji, właśnie w Jurkowie, znajduje się bowiem drewniany kościół pw. Przemienienia Pańskiego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt

Pytanie 16/2019 z dnia 18 czerwca 2019 r.

Choć wiele osób kwestionuje istnienie tych magicznych stworzeń, to przynajmniej jeden jednorożec w Polsce istnieje. Poniżej dowód. Nie jest to jednak jedyny magnes przyciągający do miejscowości, w której się znajduje. Bardziej wyrafinowanego turystę zainteresuje obiekt, który powstał około 90 lat temu i jest błędnie uważany za jedyną taką atrakcję w tamtejszej krainie. Gdzie w polskich Beskidach lub na Pogórzu znajdziemy podobny obiekt (wykonany z takiego samego materiału oraz o tym samym kształcie i przeznaczeniu), który dodatkowo stanowi niepospolity przykład wpływów stylowych – w odpowiedzi prosimy o przesłanie współrzędnych geograficznych szukanej atrakcji.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 29 lipca 2019 r.

Odpowiedź:

Pomnik widoczny na zdjęciu znajduje się na rondzie w miejscowości Jednorożec w województwie mazowieckim. Legenda głosi, że to mityczne zwierzę ukazało się tamtejszemu bartnikowi podczas pobierania miodu, a wielki kolonizator Mazowsza – książę Janusz kazał w tym miejscu wybudować chatę myśliwską i nazwał ją Jednorożcem. Po chacie nie ma śladu, natomiast około 1930 roku wybudowano w miejscowości ośmioboczną, drewnianą dzwonnicę. Co ciekawe, w niedalekiej wsi Olszewka powstała budowla wzorowana na jedorożeckiej – są to jedyne takie obiekty na Mazowszu. W Beskidach i na Pogórzach znajdziemy kilka ośmiobocznych dzwonnic, lecz jedyna wolnostojąca i cała drewniana znajduje się w Młodowicach koło Fredropola (49°41’5.2”N 22°46’14.0”E). W jej architekturze można odnaleźć wpływy modernizmu, co stanowi rzadkość w przypadku drewnianego budownictwa sakralnego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Paweł Kociołek 0,5 pkt
Michał Pacyna 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie nr 13/2019

Które z górskich schronisk w Beskidach Zachodnich może się pochwalić najstarszym polskim jadłospisem oraz z jakiego roku pochodzi to menu? Dodatkowo prosimy podać z ilu jaj składała się ówczesna porcja jajecznicy i podać jej cenę wyrażoną ilością herbat.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 17 czerwca 2019 r.

Odpowiedź

Najstarszy polski schroniskowy jadłospis w Beskidach Zachodnich pochodzi z 1906 roku ze schroniska na Markowych Szczawinach. Ten sam jadłospis funkcjonował również w 1907 roku. Ówcześnie serwowana porcja jajecznicy składała się z czterech jaj i kosztowała 40 halerzy, a więc równowartość dwóch herbat. Tyle samo co jajecznica kosztowała jedna butelka żywieckiego piwa, jak też 4 kieliszki żytniówki lub rumu.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie nr 14/2019

W jakiejś dawnej szopce lwowskiej twierdził przyjaciel mój Sław, że kolejnictwo najlepiej rozwija się w Polsce. Wedle tej statystyki na każdego Polaka wypadało dziewięć kolejek „wódki wprawdzie”, ale i to dobre.
Otóż do tamtych kolejek przybyły nam jeszcze dwie na każdego Polaka. Dwie wspaniałe kolejki, coś czym się możemy pochlubić wobec całego świata.

O jakich karpackich inwestycjach pisano w ten sposób?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 17 czerwca 2019 r.

Odpowiedź

To pytanie wcale nie było trudne. Mowa oczywiście o kolei linowej z Zakopanego na Kasprowy Wierch oraz kolejce na Górę Parkową w Krynicy. Poniżej przytaczamy całość artykułu opublikowanego w „Słowie” 29 sierpnia 1938 roku.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Paweł Kociołek 0,5 pkt
Michał Pierwoła 0,5 pkt
Michał Pacyna 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie nr 11/2019 z dnia 07 maja 2019 r.

Poniższe zdjęcie przedstawia szkic pewnego dość nietypowego dworu, usytuowanego w niewielkiej karpackiej miejscowości. Autorem tegoż szkicu jest znany, wszechstronnie uzdolniony artysta, którego nazwisko może budzić luźne i dość odległe skojarzenia z jednym z Beskidów. Twórca ów sporo w swoim życiu podróżował i ten dwór również miał okazję odwiedzić. A pytanie brzmi: gdzie znajduje się ten dwór oraz kto jest autorem szkicu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 27 maja 2019 r.

Odpowiedź

Szkic widoczny na zdjęciu jeszcze całkiem niedawno można było oglądać w Muzeum Narodowym na wystawie Wyspiański. To właśnie Stanisław Wyspiański gościł swego czasu w Jeżowie, miejscowości, w której znajduje się dwór obronny, o który pytaliśmy. Szkic jest jego autorstwa. Dwór obronny w Jeżowie częściej oglądamy na zdjęciach z jego przeciwnej strony, z której bryłę urozmaica narożna baszta.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

1. Paweł Kociołek 1 pkt
2. Hadrian Jakóbczak 1 pkt
3. Bogdan Mikuła 1 pkt
4. Michał Pierwoła 1 pkt
5. Kasia Bieroń 1 pkt
6. Robert 1 pkt
7. Piotr Bobak 1 pkt
8. Michał Biel 1 pkt
9. Michał Pacyna 1 pkt
10. Dawid Gajos 0,5 pkt
11. Joanna Olszówka 0,5 pkt

Pytanie nr 12/2019 z dnia 07 maja 2019 r.

Mówi się, że kajakarze nie mają swojego patrona. Patrząc po atrybutach, mógłby nim być święty, w dniu obchodów którego do pracy rusza pewna grupa zawodowa – kiedyś ich działalność była powszechniejsza i wciąż w krajobrazie można dopatrzeć się śladów czasów, w których prosperowało się jej całkiem dobrze, a nawet pokładano w niej państwowe nadzieje. Niektóre powstałe wtedy obiekty trwają w lepszym stanie, inne w gorszym, a jeszcze inne grają w filmach, stanowiąc tło wyznań postaci, która będzie tematem dzisiejszej zagadki: Miał on trzy imiona i dwa nazwiska, ale prawie nikt ich nie pamięta. Ewentualną sławę, towarzyszy, a nawet godną śmierć odebrał mu inny współczesny mu mężczyzna, który zapadł w pamięć co najmniej dwóm narodom. Koniec żywota owego mężczyzny wedle podań wiąże się przyczynowo lub okolicznościowo właśnie z naszą tajemniczą postacią. W odpowiedzi prosimy o podanie jednego imienia i jednego nazwiska postaci, która w pewnym filmie występowała w scenerii przedstawionej na poniższym zdjęciu, oraz wskazanie gdzie znajduje się widoczny obiekt.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 27 maja 2019 r.

Odpowiedź

Bohaterem zagadki jest Tomáš Uhorčík, znany także jako Martin Mravec, a ze względu na to że słynął z gry na gajdach nazywano go Gajdoš. Zajmował się zbójnictwem do czasu, gdy harnasiem został Juraj Jánošík. W 1713 roku Jánošík został pojmany w jego domu w Klenovcu, co nasuwa podejrzenie jakoby Tomáš niczym Judasz wydał harnasia na śmierć. Uhorčík został później zgładzony przez łamanie kołem, a nie jak przystało na prawdziwego zbójnika przez powieszenie za poślednie żebro.
Obie postacie zostały przywrócone do życia przez Agnieszkę Holland w filmie Janosik. Historia prawdziwa. Niektóre sceny do filmu nagrywano w ruinach bacówki pod Wierchliczką („grającej” dawny kościół), gdzie po zdjęciach pozostawiono elementy scenografii widoczne na zdjęciu. Budynek jest pamiątką po „Rezerwacie Wypasowym” utworzonym przez władze ludowe w dolinie Grajcarka. Miała to być przemysłowa wersja pasterstwa, które w tradycyjnym ujęciu ma długowieczne tradycje w Beskidach. Rytualny wypas rozpoczyna się 23.04, czyli na Świętego Wojciecha, którego jednym z atrybutów jest właśnie wiosło.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

1. Dawid Gajos 1 pkt
2. Paweł Kociołek 1 pkt
3. Hadrian Jakóbczak 1 pkt
4. Bogdan Mikuła 1 pkt
5. Robert 1 pkt
6. Piotr Bobak 1 pkt
7. Michał Biel 1 pkt
8. Michał Pacyna 1 pkt
9. Michał Pierwoła 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.: