Konkurs Całoroczny

Pytanie 05/2020 z dnia 2 marca 2020

Jeszcze kilka lat temu wydawało się, że droga do wielkiej kariery stoi przed tym sportowcem otworem. Wszak w młodym wieku osiągnął już niebywały sukces, będąc częścią drużyny, która zapisała się złotymi zgłoskami w historii swojej dyscypliny. Ba! W meczu finałowym niektórzy komentatorzy uważali jego grę za kluczową do odniesienia zwycięstwa, a przypomnijmy że jeszcze kilka miesięcy wcześniej mało kto spodziewał się, że ten skromny chłopak znajdzie się w składzie drużyny narodowej. Tymczasem można powiedzieć, że “wygryzł” z niej zawodnika o dużo głośniejszym nazwisku. Co ciekawe, ten brodaty medalista wiąże się z terenami karpackimi, gdyż jest wychowankiem klubu, położonego w pogórzańskiej miejscowości, blisko granic pewnego Beskidu. Niestety, od tamtego sukcesu, kariera tego gracza to istna równia pochyła, czego powodem są liczne kontuzje, nie pozwalające mu grać na miarę swojego potencjału. Z jego instastories możemy za to wywnioskować, że znaczną część życia zajmują mu spacery z psem. O kogo pytamy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 marca 2020 r.

Odpowiedź

Oczywiście to pytanie pojawiło się w Konkursie w związku z IV Turniejem Siatkarskim SKPG. Któż mógł się spodziewać na początku marca, że turniej się nie odbędzie? Na szczęście z odpowiedzią poradziliście sobie dość dobrze. Rok 2014 niewątpliwie należał do Mateusza Miki, wysokiego przyjmującego, którego, ku zdumieniu wielu, trener Stephan Antiga umieścił w kadrze na siatkarskie mistrzostwa świata rozgrywane na polskich parkietach, w miejsce bardziej utytułowanego Bartosza Kurka. Mika odwdzięczył się znakomitą grą, a w finałowym starciu z Brazylią był postacią absolutnie kluczową, zdobywając 22 punkty (19 atakiem, 1 blokiem i 2 asy serwisowe). Do tego, będąc głównym celem zagrywki Canarinhos, zanotował aż 51% perfekcyjnego przyjęcia! Niestety w kolejnych latach problemy z kolanem odbierały Mice tygodnie i miesiące z sezonu zarówno klubowego, jak i reprezentacyjnego. Obecnie nie pojawia się już w kadrze, a w obecnym klubie Indykpol AZS Olsztyn przegrywa zwykle rywalizację o miejsce w szóstce z doświadczonym Wojciechem Żalińskim i Holendrem Robbertem Andringą, jednocześnie na instagramie często eksponując swoje zdjęcia i filmiki ze spacerów z uroczym czworonogiem. Ten 29-letni siatkarz urodził się na pogórzańsko-beskidzkim pograniczu (w Kobiernicach), a rozpoczynał swoją przygodę z piłką w Hejnale Kęty. Warto wiedzieć, że Beskid Mały i jego okolice to prawdziwe siatkarskie zagłębie – pochodzi stąd bardzo wielu utalentowanych zawodników sprzed lat, jak i grających obecnie.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Lidia Koch 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Anita Kowalczyk 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
UJEK 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Kasoa 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Piotrek Pańczyszyn 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt

Pytanie 06/2020 z dnia 2 marca 2020

Niejeden koneser powie o winie, że jest “ładne” zamiast “smaczne”. Czasem ktoś mówiąc “pyszny” ma na myśli “durny”, co nie zmienia faktu, że często do określenia czegoś, co nam się wizualnie podoba użyjemy przymiotników wskazujących na to, że widok nam smakuje. Dwa widoczne na zdjęciu wierzchołki już od wieków słynęły właśnie z pysznych widoków. Obydwa są najwyższe po tej samej stronie świata, choć każdy w swojej kategorii. Który beskidzki szczyt mierzy tyle ile wynosi różnica wysokości pomiędzy interesującymi nad dwoma górami? Mała podpowiedź: różnica sumy cyfr ich wysokości wynosi dokładnie 1.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 marca 2020 r.

Odpowiedź:

Na zdjęciu prócz ośnieżonych tatrzańskich szczytów, udało się uchwycić cień, jaki o wschodzie słońca rzuca wierzchołek Bystrej na beskidzki horyzont. Nie bez powodu w pytaniu użyte zostały sformułowania “pyszny” i “pyszne widoki” poprzez nawiązanie do drugiej nazwy Bystrej, którą czasem określa się Pyszną (wg. Walerego Eliasza Radzikowskiego mylnie, gdyż nazwa została przeniesiona z Hali Pysznej). Mierząc 2248 m n.p.m. jest ona najwyższym szczytem Tatr Zachodnich. Już w XIX wieku odbywano na nią nocne wycieczki by podziwiać z jej wierzchołka wschód słońca. Jerzy Młodziejowski pisał: „widok z Bystrej jest tak wspaniały, że nie tylko geografa, ale i zwykłego turystę zdoła poruszyć”.  Babiogórskich wschodów i widoków specjalnie reklamować nie trzeba, wszak na ten najwyższy szczyt Zachodnich Beskidów (1725 m n.p.m.) turyści tłumnie wchodzą niezależnie od pory roku. Różnica wysokości tych dwóch gór wynosi 523 m, a spośród szczytów w Beskidach tyle mierzą Glichowiec w Beskidzie Średnim, Pęczakówka w Beskidzie Wyspowym czy Cis w Beskidzie Śląskim.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Lidia Koch 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Kasoa 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Łukasz Witkowski 0,5 pkt
Marcela Bagierek 0,5 pkt
Paweł Ciaptacz 0,5 pkt
Paweł Kociołek 0,5 pkt
Grzegorz Łysek 0,5 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt
Maria Skupień 0,5 pkt
Piotr Wieczorek 0,5 pkt
Michał Biel 0,5 pkt
UJEK 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt
Lucyna Paszek 0,5 pkt
Kasia Hołda 0,5 pkt
Paulina Bester 0,5 pkt
Józef Bem 0,5 pkt
Łukasz Hałat 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 03/2020 z dnia 1 lutego 2020

W miejsce to doszliśmy, podążając za szlakiem. Skąd dokładnie rozpościera się taki widok i na jakim Pogórzu znajduje się inna rezydencja podobnego typu, przy której poprowadzono szlak tego samego koloru? Prosimy także o informację, w jakiej wspólnej kategorii oba obiekty określane są jako jedne z „naj” oraz jakie nawiązania do wzgórza Wawelskiego pojawiają się w obu miejscach.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 29 lutego 2020 r.

Odpowiedź:

Pytanie zostało tak skonstruowane, by nie wymuszało jedynej poprawnej odpowiedzi i by ładnym spojrzeniem na zamek w Suchej Beskidzkiej skierowało Waszą uwagę ku nowej platformie widokowej na zboczach Mioduszyny. Inny niebieski szlak doprowadzi nas przez Pogórze Przemyskie do rezydencji w Krasiczynie. Obydwa obiekty zaliczane są do najwspanialszych i najokazalszych renesansowych założeń magnackich w Polsce, posiadają cztery wieże, piękne dziedzińce czy bogato zdobione portale, a niegdyś gościły jedne z największych i najciekawszych księgozbiorów. Zamek w Suchej Beskidzkiej bywa nazywany Małym Wawelem dzięki swym arkadowym krużgankom, w Krasiczynie zaś kaplica w Baszcie Boskiej przyrównywana jest do Kaplicy Zygmuntowskiej.

Dołożyliście wielu starań, by udowodnić, że do opisu pasuje także zamek położony w sercu Pogórza Wiśnickiego, choć trudniej było uargumentować te „naj”. Bez wątpienia rezydencje w Suchej oraz w Nowym Wiśniczu to jedne z największych i najlepiej zadbanych zamków Małopolski, to też najbardziej w górach położone „Małe Wawele” oraz najczęściej odwiedzane rezydencje na egzaminach wewnętrznych naszego Koła. Zamek w Nowym Wiśniczu posiada klatkę schodową wzorowaną na wawelskiej, pochodzące z niego lufy armatnie można zobaczyć w zbrojowni na Wawelu, oba miejsca łączą też postacie królów, Barbara Radziwiłłówna oraz liczne obiekty dziś prezentowane na ekspozycjach muzealnych.

Poprawnych odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Ella 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Małgorzata i Marek Pyzio1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Paweł Kula 1 pkt
Magdalena Badowska 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Misiek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
UJEK 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Karol (cruz) 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Katarzyna Hołda 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maciej Bielecki 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Krzysztof Słaby 0,5 pkt
Ania Kowalczyk 0,5 pkt

Pytanie 04/2020 z dnia 1 lutego 2020

W jednym z beskidzkich schronisk turystycznych o długiej historii znajdziemy szereg interesujących rycin, prezentujących m.in. zabytki pobliskiego miasta, do roku 1998 wojewódzkiego, świetnie widocznego ze szczytu, pod którym owo schronisko się znajduje. Oto jedna z nich. Chcielibyśmy dowiedzieć się jaki obiekt, wybudowany w stylu kojarzącym się raczej z odległymi stronami, możemy na niej zauważyć oraz w którym schronisku możemy tę rycinę znaleźć. Dla ułatwienia dodamy, że osoba współprojektanta przedstawionego poniżej obiektu wiąże się również z innym, jeszcze starszym schroniskiem, położonym w tym samym Beskidzie. Co ciekawe, oba schroniska łączy jeden szlak turystyczny.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 29 lutego 2020 r.

Odpowiedź:

Pytanie numer cztery wzbudziło nieco wątpliwości. Niemal bezbłędnie rozszyfrowaliście obiekt: starą, bielską synagogę, wzniesioną przez duet architektów: Ludwika Schöne i Karola Korna. Obiekt ten nie przetrwał II wojny światowej. Co ciekawe, do dziś możemy obejrzeć niemal identyczną synagogę w stylu neomauretańskim, zaprojektowaną również przez Ludwika Schöne, w zachodniowęgierskim mieście Szombathely. Za wskazanie obiektu było już 0,5 pkt. Trudniejsza okazała się część pytania dotycząca wskazania schroniska, w którym obejrzeć można serię rycin, w tym tę ze zdjęcia. Wbrew pozorom już sama treść pozwalała wyeliminować niektóre obiekty, zatem wcale niekoniecznie trzeba było w tym właściwym spać, czy też dzwonić do gospodarzy. Oczywiście prawidłowa odpowiedź to schronisko PTTK na Błatniej. Z okolicznego szczytu rozciąga się świetna panorama Bielska-Białej, natomiast przebiegający tamtędy żółty szlak łączy je ze schroniskiem na Szyndzielni (projektu Karola Korna, jak synagoga). Podawane przez Was inne odpowiedzi są błędne (również) dlatego, że:
mimo niewielkiego dystansu schroniska na Klimczoku i Szyndzielni nie łączy żaden szlak (sic!): szlak czerwony z Szyndzielni mija schronisko na Klimczoku w niewielkiej odległości, a szlak zielony z Klimczoka przebiega poniżej Szyndzielni
dawne schronisko pod Dębowcem ze spektakularną panoramą Bielska co prawda łączy szlak ze schroniskiem na Szyndzielni, ale już sam szczyt Dębowca jest zalesiony
schronisko na Magurce Wilkowickiej również leży na tym samym szlaku co to na Szyndzielni, ale to już przecież inny Beskid.

Poprawnej odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Ella 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Małgorzata i Marek Pyzio 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Karol (cruz) 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Katarzyna Hołda 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maciej Bielecki 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Maria Skupień 0,5 pkt
Anita Dziekan 0,5 pkt
Krzysztof Słaby 0,5 pkt
Monika Matusik 0,5 pkt
Paweł Kula 0,5 pkt
Magdalena Badowska 0,5 pkt
Barbara Labus 0,5 pkt
Paulina Drąg 0,5 pkt
Ania Kowalczyk 0,5 pkt
Michał Biel 0,5 pkt
Gosia Hodur 0,5 pkt
UJEK 0,5 pkt
Tomek Lewik 0,5 pkt
Magdalena Hajduk 0,5 pkt
Łukasz Karolewski 0,5 pkt
Karolina Bąk 0,5 pkt
Bogdan Mikuła 0,5 pkt
Lidia Koch 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

W związku z ogłoszeniem roku 2020 Rokiem Konkursu Całorocznego zapraszamy Was do licznego (nawet jeśli incydentalnego) uczestnictwa w konkursie. Namawiajcie znajomych, niech się dzieje!

Pytanie 01/2020 z dnia 6 stycznia 2020

W bieżącym miesiącu Konkurs Całoroczny świętuje dwudzieste urodziny! W dotychczasowych edycjach wielokrotnie pytaliśmy Was o miejsca, które znajdują się najbliżej. Szukanie, szperanie, mierzenie weszło Wam w krew. Na początek nowego roku (a życzymy Wam jak najlepszego!) pytanie łatwe i do tego przyjemne. Gdzie najbliżej Krakowa znajduje się naturalne stanowisko rośliny widocznej na zdjęciu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2020 r.

Odpowiedź:

Wdzięcznie rozwinięte krokusy miały przynieść Wam szczęście w noworocznych odpowiedziach. Wielu przyniosły, wielu zmusiły do dogłębnych poszukiwań i pomiarów. Kiedy pojawiają się pod Tatrami, ruszają za nimi całe tłumy, wystarczy zaś pojechać w niepozorne pasmo Lubomira i Łysiny, by podziwiać te ze zdjęcia, bo jeżeli Krakowem uznamy nasze miasto, najbliższe naturalne stanowisko szafranu spiskiego znajdziemy właśnie tam, na Suchej Polanie. Uwaga, nie jest ono jednak wysunięte najbardziej na północ, gdyż reliktowe stanowiska szafranu spiskiego zlokalizowano także w Bratucickim Obszarze Chronionego Krajobrazu. Nie pytaliśmy jednak o najbardziej wysunięte, a najbliższe do miasta. Wytrawni uczestnicy Konkursu zauważyli również, że wymieniony w treści pytania Kraków mógłby być interpretowany także jako tatrzański Wąwóz Kraków. W pierwszym pytaniu nie zaserwowaliśmy tak podstępnego rozwiązania, ale zwłaszcza nowym uczestnikom puszczamy oczko. Bądźcie uważni i bawcie się z nami przez cały rok!

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Szymon Grzęda 1 pkt
Kfiatek 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Joanna Bebak 1 pkt
Dawid Palen 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Jacek Sproch 1 pkt
Marianna Konieczna 1 pkt
Aleksandra Żyła 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Marcin Bojarski 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Agnieszka Szyguła 1 pkt
Ella 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Krzysztof Słaby 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
UJEK 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Kasia Górecka 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Arkadiusz Głodek 1 pkt
Maciej Wałach 1 pkt
Alicja Kwiatosz 1 pkt
Łukasz Podolak 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Teresa Wolano 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Joanna Dragon 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Ula Barczyk 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Janicka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Estera Motyl 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Sylwia Gałka 1 pkt
Adrian Skoczylas 1 pkt
Arrtur 1 pkt

Pytanie 02/2020 z dnia 6 stycznia 2020

Beskid ten nie należy do najbardziej popularnych, choć niektórzy twierdzą, że jest wspaniały. Na jego granicy leży miejscowość o zwierzęcej nazwie, która z racji swojej ludności spokojnie mogłaby być miastem, a jednak nim nie jest. O jakim Beskidzie i jakiej miejscowości jest mowa?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2020 r.

Odpowiedź:

Miało być na początek lekko, miło i przyjemnie. I chyba było, sądząc po rekordowej liczbie poprawnych odpowiedzi! Zdecydowana większość osób doskonale wie, że boski jest Beskid Makowski, ale wspaniały tylko Beskid Mały. A dlaczego jest tak wspaniały? Bo jeśli prześledzimy jego granice, to znajdziemy aż pięć miejscowości o zwierzęcej nazwie! Zacznijmy od zachodu: GILowice, MUCHArz, ŚWINna Poręba, KOZY i WILKowice. Przyjmuje się, że aby miejscowość mogła stać się miastem, powinna mieć około 2 tys. mieszkańców. Ewentualne posiadanie praw miejskich w przeszłości mogłoby być kryterium łagodzącym, jednak w tym pytaniu interesowało nas kryterium ludnościowe. A te spełniają przede wszystkim Kozy (prawie 13 tys. mieszkańców), ale też Wilkowice (ok. 7 tys. mieszkańców) i wreszcie Gilowice (ok. 4 tys. mieszkańców). Zatem każdy, kto w swojej odpowiedzi wskazał Beskid Mały i jedną z trzech powyższych miejscowości, otrzymał od nas jeden punkt. Na koniec zwracamy uwagę, że Gorce oczywiście również są wspaniałe, ale niestety, Niedźwiedź miejscowością graniczną nie jest.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Szymon Grzęda 1 pkt
Kfiatek 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Molares 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Joanna Bebak 1 pkt
Dawid Palen 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Jacek Sproch 1 pkt
Marianna Konieczna 1 pkt
Aleksandra Żyła 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Marcin Bojarski 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Kasia Bieroń 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Agnieszka Szyguła 1 pkt
Ella 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
UJEK 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Małgorzata@Marek Pyzio 1 pkt
Kasia Górecka 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Magdalena Badowska 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Arkadiusz Głodek 1 pkt
Maciej Wałach 1 pkt
Alicja Kwiatosz 1 pkt
Łukasz Podolak 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Teresa Wolano 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Misiek 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Mariusz Michalczuk 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Joanna Dragon 1 pkt
Agata Nowakowska 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Ania Kowalczyk 1 pkt
Ula Barczyk 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Janicka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Estera Motyl 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Sylwia Gałka 1 pkt
Adrian Skoczylas 1 pkt
Arrtur 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Z przyjemnością informujemy, że tegoroczna edycja Konkursu Całorocznego była dwudziestą w historii SKPG Kraków. Odbyła się ona w zmodyfikowanej formule dwóch pytań publikowanych co trzy tygodnie i zaangażowała 29 uczestników. Najwięcej osób odpowiedziało na pierwsze dwa pytania, ale aż do maja zdarzały się zagadki, na które docierało po kilkanaście odpowiedzi. Pojawiło się także pięć pytań, których wyzwanie podjęły zaledwie dwie osoby.

Wydaje się, że uczestnicy polubili pytania fotograficzne (chętnie rozwiązywali panoramy), topograficzne, filmowe oraz siatkarskie. Staraliśmy się, by tematyka była urozmaicona, więc poza postaciami, nazwami, miejscami i widokami związanymi z Beskidami, sięgnęliśmy po szkice, reklamę, wydania dzienników z lat 30., teledyski oraz najstarsze jadłospisy w polskich schroniskach. Naszymi pytaniami przenosiliśmy się do Rumunii, na Ukrainę oraz Księżyc, nie zabrakło jednorożca, libacji, wulkanów błotnych oraz założyciela naszego Koła, który został wspomniany w dwóch pytaniach.

Łącznie pojawiło się 26 zagadek, zwycięzca zgromadził 24,5 punktu. Z ogromną radością nagrodę za pierwsze miejsce po raz trzeci z rzędu przekażemy Hadrianowi Jakóbczakowi, który tym razem nie zdeklasował pozostałych graczy tak znacznie jak w zeszłym roku. Godnymi rywalami dla Hadriana okazali się debiutujący Bogdan Mikuła z SKPB Rzeszów oraz świeżo blachowany Paweł Kociołek. Dodatkowo pośród uczestników zabawy wylosowaliśmy Ellę, która także zostanie nagrodzona. Serdecznie gratulujemy!

W tej edycji pytania układali Nikoletta Kula, Ania Antolak, Wojtek Pawlus oraz Sebastian Wypych, zaś oprawę graficzną zapewniła niezastąpiona Natasza Figiel.

Bądźcie z nami w kolejnym roku!

Wszystkie pytania, odpowiedzi oraz klasyfikację Konkursu znajdziecie na naszej stronie.

Pytanie 25/2019 z dnia 5 listopada 2019

W ostatniej serii pytań pozwalamy sobie na spojrzenie ku kwestiom praktycznym. Jak wiadomo, u przewodnika ceni się rozległą wiedzę i umiejętność barwnego opowiadania, jednakże czasem górę biorą podstawowe potrzeby fizjologiczne, wówczas stajemy na kolejnym polu do popisu. Jak szybko uda się zaproponować grupie dedykowane jej miejsce na posiłek czy wypoczynek? Fotografia przedstawia dobrze znany most beskidzki, pytanie brzmi: jaka duża sieć przygotowuje się nieopodal na otwarcie jeszcze przed sezonem zimowym?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 26 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Zaledwie 2,5 km dzieli widoczny na fotografii most im. św. Kingi na Dunajcu od starszej przeprawy poprowadzonej przez Poprad w ciągu DK 87. Przy rondzie łączącym obie drogi, w miejscu Szałasu – lokalnie kultowego obiektu, słynącego niegdyś z najlepszych starosądeckich potańcówek, szykują się do otwarcia restauracji pod szyldem McDonald’s. Miało ono odbyć się 28 listopada, w tym momencie prawdopodobnie na finiszu jest kompletowanie kadry pracowniczej, a dobrze poinformowane źródła podają, że kawa jest już serwowana.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Paweł Kociołek – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie 26/2019 z dnia 5 listopada 2019

Pewien paleontolog twierdził, że skałki karpackie należą do najbardziej fascynujących zjawisk geologicznych całej Ziemi. Mądrze prawił! Kto wie, w której części Karpat znajdziemy granit zbudowany z andezytu? W jakiej odległości (w km) od tej osobliwości jest najbliżej zlokalizowana kopalnia andezytu, a w jakiej kopalnia granitu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 26 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Austriacki paleontolog, Melchior Neumayr, twórca pierwszej mapy paleogeograficznej okresu jurajskiego, pisał w XIX wieku o Pieninach, że „skałki karpackie należą do najosobliwszych i najbardziej fascynujących zjawisk geologicznych całej Ziemi”. Jakie by nie były wspaniałe, to znalezienie w nich granitu zbudowanego z andezytu wydaje się niemożliwe, gdyż granit jest skałą głębinową, a andezyt wylewną. Pieniny potrafią jednak zaskoczyć! Granit taki znajdziemy przy ulicy Jagiellońskiej w Krościenku nad Dunajcem. Okazała modernistyczna willa „Granit”, przed wojną uważana za najbardziej komfortowy obiekt w Pieninach, została obłożona okładziną z andezytu pochodzącego prawdopodobnie z kamieniołomu na górze Wdżar. Kamieniołomy (czyli kopalnie), w których wydobywano niegdyś andezyt, znajdowały się również na zboczach Jarmuty oraz pod szczytem Bryjarki (niecałe 5 km od willi „Granit”). Z kolei najbliższa czynna kopalnia andezytu znajduje się na Słowacji w miejscowości Hubošovce nieopodal Preszowa (ok. 70 km). Jeśli natomiast chodzi o granity, to przez pewien czas były one intensywnie wydobywane przez firmę „Kamieniołomy Tatrzańskie” zwłaszcza w Dolinie Nad Capkami i w Dolinie Rybiego Potoku. Obecnie pozyskaniem tego surowca zajmują się żwirownie (zgodnie z polskim prawem uznawane za kopalnie odkrywkowe) w Dębnie, Frydmanie i Nowej Białej, znajdujące się w odległości odpowiednio 15, 16 i 21 km od „Granitu”. Sama willa jest interesująca zarówno pod względem architektonicznym jak i swej historii oraz niestety smutno wiąże się z założycielem naszego Koła.

Odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak – 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 23/2019 z dnia 15 października 2019

Widoczna na zdjęciu zabudowa miejscowości leżącej na pograniczu Beskidów i Pogórza Karpackiego wiąże się ze społecznością, która osiedliła się w niej pod koniec XVIII wieku. Obecnie jest to jeden z ciekawszych przykładów tego układu zabudowy w polskich Karpatach, a równocześnie stosunkowo mało znany. Jak nazywa się ta miejscowość i jaką narodowość reprezentowała wspomniana społeczność?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 4 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Wytrwali konkursowicze nie zawiedli i tym razem, bezbłędnie identyfikując na zdjęciu wioskę Strzeszyce, położoną na pograniczu Beskidu Wyspowego. Jej nietypowa zabudowa wiąże się z tzw. kolonizacją józefińską i przybyciem w te strony dwunastu rodzin osadników niemieckich. Od kilku lat, po dość kosztownej rewitalizacji, miejscowość prezentuje się całkiem elegancko, będąc jednym z nielicznych żywych skansenów tego typu kolonizacji na terenie polskich Karpat.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Paweł Kociołek – 1 pkt
Michał Biel – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie 24/2019 z dnia 15 października 2019

Zapraszamy Was do przeniesienia się muzycznie i wzrokowo w Karpaty, odnalezienia atrakcji turystycznych uwiecznionych w niniejszym teledysku oraz nazwanie widocznych pasm wysokogórskich.

OBEJRZYJ FILM

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 4 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Nietrudno było dostrzec nazwę Mocănița na wagonach składu kolejki wąskotorowej. Błędne było jednak pierwsze skojarzenie, kierujące ku jednej z ciekawszych atrakcji Gór Marmaroskich. Dawną kolejką leśną pojedziemy bowiem nie tylko doliną rzeki Vaserul z Vişeu de Sus do stacji Paltin, takiej rozrywki można doświadczyć także w Siedmiogrodzie, u podnóża gór Gurghiu, gdzie skład kursuje pomiędzy miejscowościami Sovata oraz Câmpu Cetăţii. Co ciekawe, występujący w teledysku parowóz Duna pochodzi z chrzanowskiej fabryki lokomotyw Fablok, która zaprojektowała go na zlecenie Rumunii. W drugiej części teledysku uwagę przykuwa Castelul de Lut (zamek z gliny), który powstał z naturalnych materiałów w tzw. Dolinie wróżek (Valea Zânelor), w Porumbacu de Sus, u stóp Fogaraszy, których panoramiczne ujęcia cieszą nasze oczy podczas słuchania nagrania.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Kociołek – 1 pkt
Michał Biel – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt
Bogdan Mikuła – 0,5 pkt
Michał Pacyna – 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 21/2019 z dnia 24 września 2019

SKPG sięga do źródeł największego rajdu, jaki odbył się w historii Koła i w ostatni weekend października zaprasza w masyw Babiej Góry. Szczegóły wydarzenia znajdziecie tutaj, my natomiast przypominamy archiwalny film, prezentujący poprowadzony przez przewodników SKPT (teraz SKPG) Kraków „9 Jubileuszowy Rajd Górski im. Włodzimierza Kulczyckiego”. Skąd wynika ów „Jubileusz” w nazwie rajdu? I jak w takim razie określono X Rajd Górski im. W. Kulczyckiego, który odbył się w 1965 roku?

ZOBACZ FILM

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 14 października 2019 r.

Odpowiedź:

Pomimo powszechności systemu 10-tkowego, Organizatorzy Rajdu w 1964 roku przyjęli inny system: 9-tkowy (w Babilonii swego czasu stosowano system 6-tkowy). Jako turyści zauważyli występowanie takiego właśnie systemu 9-tkowego w przyrodzie, przykładem może być dziewięćsił bezłodygowy. Jednak by zadowolić zwolenników systemu 10-tkowego, X Rajd Górski im. W. Kulczyckiego nazwano Reprezentacyjnym.

PS: Jakby ta odpowiedź nie brzmiała dla nas dziwnie, to takie uzasadnienie zostało opublikowane w oficjalnym Regulaminie Rajdu. Uczestnicy natomiast ciekawie kombinowali, nawiązując do jubileuszu 600-lecia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 45. urodzin Włodzimierza Kulczyckiego czy 20-lecia PRL, którego uczczenie było jednym z celów Rajdu.

Odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt

Pytanie 22/2019 z dnia 24 września 2019

Niejednego pewno zdziwi, jak bliski nam oronim można znaleźć w okolicy 15 równoleżnika i 25 południka. Dla ułatwienia poszukiwań dodamy, że jedną z pierwszych map tamtej okolicy wykreślił znany polski browarnik. Co ciekawe, pewne opisane przez niego zjawisko nieuważnemu czytelnikowi przywiedzie na myśl libację, podczas gdy w całym ambarasie chodziło o to, że możemy zobaczyć to, co wydaje się niewidoczne. Aktualność tematyki podkreśla fakt, że w bieżącym roku objawiła się nam ciemna strona… Nocy. Nazwa łańcucha górskiego, o którą pytamy, pojawiła się również dwa wieki później na dokładniejszej mapie, którą współtworzył uczony w pewien sposób również kojarzący się ze złocistym napojem bogów.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 14 października 2019 r.

Odpowiedź:

Trzeciego dnia aktualnego roku świat obiegła wieść, że chiński łazik Chang’e 4 wylądował na „ciemnej” (niewidocznej z ziemi) stronie Księżyca. To ciało niebieskie interesowało astronomów już od wiek wieków. Nasz rodak, Jan Heweliusz, w połowie XVII wieku wydał Selenografię, a w niej zawarł między innymi mapę Księżyca oraz nadał formacjom księżycowym nazwy geograficzne spotykane na Ziemi. Obok Montes Alpes i Montes Apenninus spotkamy na Księżycu interesujący nas oronim, czyli… Montes Carpatus! Wspomniana wyżej publikacja Heweliusza zawierała również opis libracji, czyli zjawiska dzięki któremu długie obserwacje z Ziemi pozwalają zobaczyć 59% powierzchni Księżyca, a nie tak jak byśmy się spodziewali tylko połowę. Dokładniejszą mapę Księżyca w połowie XIX wieku opublikowali Johann Heinrich von Mädler oraz Wilhelm Beer. Wracając do Jana Heweliusza – posiadał on liczne talenty, m.in. należał do cechu browarników, a na jego cześć jeszcze nie tak dawno produkowano w Gdańsku piwo Hevelius.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt
Kazimierz Stagrowski – 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 19/2019 z dnia 3 września 2019 r.

Niebawem rozpocznie się kolejny Kurs Przewodników Beskidzkich organizowany przez nasze Koło. Na razie trwa akcja plakatowania Beskidów. W jej ramach jeden z plakatów został zawieszony pod najwyżej wzniesionym beskidzkim dachem, pod którym stanąć mogą turyści. Prosimy o wskazanie, co obecnie znajduje się w tym zadaszonym budynku.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 23 września 2019 r.

Odpowiedź:

Podczas wędrówki przez masyw Czarnohory plakat został zawieszony w przedsionku budynku dawnego polskiego obserwatorium astronomicznego na szczycie góry Pop Iwan. Obecnie w większości budynku trwa remont, a część wcześniej odbudowanych pomieszczeń całorocznie wykorzystywana jest przez ukraińskich ratowników górskich, dla których jest to na ten moment jedyna wysokogórska placówka w całych ukraińskich Karpatach. Stacja Ratownictwa Górskiego współpracuje z Grupą Bieszczadzką GOPR. W lipcu tego roku na dachu obserwatorium umieszczono kompaktową stację meteorologiczną Luft WS800, której zadaniem jest gromadzenie danych pogodowych oraz analiza klimatu na szczycie. Możecie ją zobaczyć w materiale Kuriera Galicyjskiego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt

Pytanie 20/2019 z dnia 3 września 2019 r.

Koniec lata to na szczęście jeszcze nie koniec wędrowania po górskich szlakach. Odbijając kilkanaście metrów od jednego z nich można przysiąść na ławce widocznej na fotografii, a robiąc jeszcze kilka kolejnych kroków, stanąć przy obiekcie upamiętniającym postać pochodzącą z okolicy, choć zmarłą kilka tysięcy kilometrów od rodzinnego domu. O kim mowa oraz dokąd prowadzi wspomniany szlak, z którego na chwilę zeszliśmy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 23 września 2019 r.

Odpowiedź:

Wbrew naszym oczekiwaniom okazało się, że nie wszystkie gorczańskie szlaki są dobrze znane uczestnikom Konkursu. Tym pytaniem chcielibyśmy zaprosić Was na wędrówkę ku szczytowi Lubania zielonym szlakiem z Tylmanowej. Drugim wzniesieniem, na które zaczniecie podchodzić, będzie właśnie Makowica (857 m n.p.m.), na której zboczu przycupnął szałas upamiętniający księdza Józefa Piszczka – misjonarza pochodzącego z Tylmanowej, przez ćwierć wieku pracującego w Republice Konga. Chciał być pochowany w Oyo, jeśli umrze w Afryce, albo na cmentarzu parafialnym w Tylmanowej, razem ze swoimi rodzicami, jeśli umrze w Polsce.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bogdan Mikuła 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 17/2019 z dnia 30 lipca 2019 r.

Wakacyjny czas sprzyja górskim wędrówkom, których celem dla niektórych może być dotarcie na jak najwyższy szczyt, a dla innych po prostu do schroniska. W związku z tym aperiodyk „Beskidnik” rzuca wakacyjne wyzwanie i mobilizuje do odwiedzenia oraz ocenienia jak największej ilości baz namiotowych, my zaś zachęcamy do znalezienia odpowiedzi na przekorne pytanie, który obiekt noclegowy (schronisko, chatka, baza) w polskich Beskidach położony jest najniżej oraz jaka jest różnica wysokości między najniżej a najwyżej zlokalizowanym miejscem do spania.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 2 września 2019 r.

Odpowiedź:

Jak słusznie zauważył jeden z uczestników konkursu, odpowiedź na to pytanie silnie zależy od tego, jakie obiekty noclegowe będziemy brali pod uwagę. Jeżeli nasze zainteresowanie ograniczymy wyłącznie do schronisk, chatek i baz namiotowych, to najniżej położonym obiektem będą baza namiotowa i chata SKPB Lublin w Zawadce Rymanowskiej (399 m n.p.m.). Co prawda znalazłoby się kilka beskidzkich szkolnych schronisk młodzieżowych czy domów wycieczkowych zlokalizowanych niżej, ale w świetle polskiego prawa „schroniska” są ściśle definiowane (ustawa o usługach hotelarskich z dn. 29.08.1997 r.) jako obiekty zlokalizowane poza obszarami zabudowanymi, przy szlakach turystycznych, świadczące minimalny zakres usług związanych z pobytem klientów. Natomiast najwyżej położone schronisko w Beskidach znajduje się na Turbaczu (na wysokości 1280 m n.p.m. wg Geoportalu). Dla porządku dodajmy jeszcze 10 metrów, wszak schronisko ma kilka kondygnacji, wtedy różnica wysokości pomiędzy najniżej a najwyżej położonym miejscem do spania wynosi ok. 890 metrów.

Warto zauważyć, że różne źródła i mapy podają rozmaite wysokości dla najwyżej położonych obiektów noclegowych. Na przykład według Wydawnictwa Compass najwyżej zlokalizowane jest schronisko na Hali Lipowskiej (1324 m n.p.m.), następnie na Hali Rysiance (1290 m n.p.m.), a schronisko pod Turbaczem położone na wysokości 1283 m n.p.m. zajmowałoby dopiero trzecie miejsce. Niemniej w naszej opinii Geoportal dysponuje najdokładniejszymi danymi w tej dziedzinie, zaś Compass przypisuje schronisku na Hali Lipowskiej wysokość samego szczytu.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt

Pytanie 18/2019 z dnia 30 lipca 2019 r.

W drodze na szczyt czy do schroniska trafiamy niekiedy na obszary z różnych względów chronione. Poniższe zdjęcie przedstawia unikatowe miejsce objęte ochroną. Prosimy o wskazanie nazwy tej osobliwej karpackiej atrakcji oraz lokalizację miejsc, w których można obserwować podobne zjawisko w interesującym nas łańcuchu górskim.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 2 września 2019 r.

Odpowiedź:

Fotografia przedstawia fragment błotnego pola wulkanicznego Pâclele Mari zlokalizowanego na przedpolu rumuńskich Karpat w okolicy miejscowości Berca, Pâclele i Beciu. Odkryto tam największe błotne wulkany w Europie, które od 1924 roku objęte są ochroną rezerwatową. W sąsiedztwie zobaczyć można także wulkany błotne zwane Pâclele Mici, Pâclele de la Beciu oraz Fierbatorile. Wszystkie wyżej wymienione znajdują się w obszarze Zewnętrznych Karpatach Wschodnich. To jednak nie jedyne miejsca w Rumunii, gdzie występuje to zjawisko. Na mniejszą skalę można zaobserwować je także w Transylwanii: u podnóża Gór Kalimeńskich koło miejscowości Monor wulkany błotne La Gloduri, w dolinie rzeki Târnava Mare wulkany błotne Filiaș, nieopodal miejscowości Rupea wulkany błotne Băile Homorod czy na północ od Sybinu wulkany błotne Hașag – wszystkie figurują na liście rumuńskich rezerwatów przyrody.
Warto pamiętać, że aktywny wulkan błotno-ropny znajduje się także na terenie Ukrainy. Jego działanie obserwować można we wsi Starunia, znanej również z odkrycia niemal w całości zachowanego w pokładach ozokerytu okazu nosorożca włochatego, który przechowywany jest w krakowskim Muzeum Przyrodniczym.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Kociołek 1 pkt
Bogdan Mikuła 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt
Michał Pacyna 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 15/2019 z dnia 18 czerwca 2019 r.

Zabytkowe kościoły drewniane to polska specjalność, stosunkowo rzadko spotykana na terenach innych państw. Załączone zdjęcie przedstawia fragment wybrzeża Chorwacji. Chcielibyśmy zapytać Was o najbliżej położony (w linii prostej) od przedstawionego na fotografii miejsca drewniany kościół, a konkretnie: w jakiej miejscowości się znajduje i pod jakim (dość rzadkim) wezwaniem jest. Dla ułatwienia dodajmy, że w pobliżu tej miejscowości przepływa rzeka o brzmiącej znajomo dla Polaków nazwie.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 29 lipca 2019 r.

Odpowiedź:

Wydawać by się mogło, że wytrawni konkursowicze powinni szybko stwierdzić, że „Chorwacja” w treści pytania wcale nie musi odnosić się do nazwy kraju. A jednak, część z nich dała się skutecznie wyprowadzić w pole… a raczej nad Adriatyk. Jak słusznie zauważył jeden z odpowiadających, zdjęcie przedstawia nietypowy jak na Chorwację fragment wybrzeża. Jest to bowiem fotografia kąpieliska „Chorwacja” w miejscowości Jurków, nieopodal rzeki o znajomo brzmiącej nazwie – Dunajec. A jeśli już zorientujemy się w tej kwestii, druga część pytania nie może stanowić problemu. Nieco ponad 1 km od Chorwacji, właśnie w Jurkowie, znajduje się bowiem drewniany kościół pw. Przemienienia Pańskiego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Michał Pacyna 1 pkt

Pytanie 16/2019 z dnia 18 czerwca 2019 r.

Choć wiele osób kwestionuje istnienie tych magicznych stworzeń, to przynajmniej jeden jednorożec w Polsce istnieje. Poniżej dowód. Nie jest to jednak jedyny magnes przyciągający do miejscowości, w której się znajduje. Bardziej wyrafinowanego turystę zainteresuje obiekt, który powstał około 90 lat temu i jest błędnie uważany za jedyną taką atrakcję w tamtejszej krainie. Gdzie w polskich Beskidach lub na Pogórzu znajdziemy podobny obiekt (wykonany z takiego samego materiału oraz o tym samym kształcie i przeznaczeniu), który dodatkowo stanowi niepospolity przykład wpływów stylowych – w odpowiedzi prosimy o przesłanie współrzędnych geograficznych szukanej atrakcji.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 29 lipca 2019 r.

Odpowiedź:

Pomnik widoczny na zdjęciu znajduje się na rondzie w miejscowości Jednorożec w województwie mazowieckim. Legenda głosi, że to mityczne zwierzę ukazało się tamtejszemu bartnikowi podczas pobierania miodu, a wielki kolonizator Mazowsza – książę Janusz kazał w tym miejscu wybudować chatę myśliwską i nazwał ją Jednorożcem. Po chacie nie ma śladu, natomiast około 1930 roku wybudowano w miejscowości ośmioboczną, drewnianą dzwonnicę. Co ciekawe, w niedalekiej wsi Olszewka powstała budowla wzorowana na jedorożeckiej – są to jedyne takie obiekty na Mazowszu. W Beskidach i na Pogórzach znajdziemy kilka ośmiobocznych dzwonnic, lecz jedyna wolnostojąca i cała drewniana znajduje się w Młodowicach koło Fredropola (49°41’5.2”N 22°46’14.0”E). W jej architekturze można odnaleźć wpływy modernizmu, co stanowi rzadkość w przypadku drewnianego budownictwa sakralnego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Paweł Kociołek 0,5 pkt
Michał Pacyna 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.: