Konkurs Całoroczny

Pytanie 13/2020 z dnia 1 lipca 2020

Jaka odległość dzieli Sopot od najbliższego szczytu należącego do Korony Gór Ukrainy? Jakie przewyższenie należy pokonać i czemu poświęcony jest festiwal odbywający się wokół prawnie chronionego obiektu znajdującego się niemal w połowie rozważanej drogi?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 sierpnia 2020 r.

Odpowiedź:

Odległość między położoną na skraju Beskidów Skolskich miejscowością Sopot, a najbliższym szczytem należącym do Korony Gór Ukrainy, jakim jest Ciuchowy Dział w Beskidach Brzeżnych wynosi w linii prostej niespełna 8 km, w zależności od wyboru miejsca startowego w Sopocie, należy spodziewać się przewyższeń o wartości nieco powyżej 800 metrów. W połowie tego dystansu znajduje się unikatowa atrakcja w postaci objętych ochroną rezerwatową skał w Uryczu. Najokazalsza grupa uryckich piaskowców zachowała pozostałości budowli obronnych, prawdopodobnie pierwotnie ruskiej twierdzy, a od XIV wieku zamku polskich królów znanego pod nazwą Tustań, wokół których organizowany jest festiwal kultury średniowiecznej „Tu Stań”.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt

Pytanie 14/2020 z dnia 1 lipca 2020

Wszyscy jesteśmy zabiegani i zajęci swoimi sprawami, które spiętrzają się niczym piramida. Każdy idzie w swoją stronę, to na jedną, to na drugą. Ten biegnie do dziekanatu, inny na pocztę, tamten do kina, ten znów na oddział. Ktoś zajmuje się pszczołami w ulu, a ktoś polityką w kremlu. Niektóre miejsca zarezerwowane są tylko dla orłów. W trudnych chwilach szukając ulgi, jeden uda się pod ścianę, drugi rzuci się w te pędy aleją, a trzeci pójdzie do tego, który ma władzę. W międzyczasie oddajemy się sztuce, rozmyślamy nad swoim życiem, obmyślamy plan podbicia świata lub po prostu pogrążamy się w otchłani. Wciąż wracamy do tych samych miejsc, a później z tych miejsc powracamy, by znów wspólnie usiąść przy ogniu. Pewnie już wiecie, co jest podwaliną piramidy, więc pozostaje wymienić, w jakich miejscach znaleźlibyśmy wspomniane w pytaniu obiekty?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 sierpnia 2020 r.

Odpowiedź:

Hierarchia potrzeb człowieka bywa przedstawiana w formie piramidy, gdzie na najniższym poziomie znajdują się potrzeby fizjologiczne. W górskich obiektach noclegowych można niektóre z tych potrzeb załatwić w odpowiednich miejscach, zaskakujących bogactwem pomysłowych i dowcipnych nazw. Zwłaszcza dotyczy to studenckich chatek i baz namiotowych – nawiązania do kilku z nich wpleciono w treść powyższego pytania. Mianowicie: „Dziekanat” odnosi się do toalety w nieistniejącej już chatce pod Błatnią; „Poczta” to nazwa wygódki w chatce na Rogaczu; z kolei na toalecie Chatki AKT Towarzystwa Bażynowego na Hutniczym Grzbiecie w Karkonoszach wisi skrzynka pocztowa, a na Śnieżce znajduje się najwyżej położony urząd pocztowy, w którym można skorzystać z toalety. Sławojka przy Chacie Adamy pod Solniskiem opatrzona jest tabliczką „Oddział Ginekologiczno-Położniczy”. Co więcej, przechowywana tam jest broń biologiczna – jednakże ciężko stwierdzić, czy pozwoli ona na podbicie świata, bo nie wiadomo, co może komuś przyjść do głowy po wizycie w „Kremlu” przy Chałupie Elektryków na Polanach Surowicznych albo też w obliczu radocyńskiego toaletowego siedziska niczym z Gry o Tron. Po arabsku „Sułtan” oznacza „tego, który ma władzę” – a kto był w Bazie namiotowej SKPG Kraków na Lubaniu, ten wie, do kogo należy się w razie czego udać. Natomiast po drugiej stronie doliny Ochotnicy, w Bazie namiotowej SKPG Kraków na Gorcu w podobnej sytuacji poszlibyśmy do „Piorunowca”. Co ciekawe, piorunowiec, zwany też strzałką piorunową, uważany był za broń Peruna, jednego z czołowych bóstw w słowiańskim panteonie. Zaś w Bazie namiotowej SKPB Katowice na Głuchaczkach znajdują się wychodki o nazwach „Władimir” i „Angela”. Chatka AKT „Watra” na Pietraszonce posiada okazałą latrynę w kształcie ula. Wzniosłą nazwą „Tylko dla orłów” cieszyło się WC na nieistniejącym już polu namiotowym nad Wołosatką w Ustrzykach Górnych. Pod „Ścianę Moczu” udalibyśmy się w Chałupie Chemików w dolinie Danielki, natomiast Aleja Dobrego Turysty i Aleja Zakochanych zaprowadzą nas do wychodków odpowiednio w Chatce pod Potrójną i na Skalance, zaś droga zwana Via Sudetica wiedzie do toalet w Bazie namiotowej SKPG Kraków w Radocynie. Warto wspomnieć, że jedna z tych „świątyń dumania” w dolinie Wisłoki skłania do rozmyślań zapisanym tam fragmentem myśli Nietzschego: „Kiedy spoglądasz w otchłań ona również patrzy na ciebie”. Jeśli ktoś z Was posiada zdolności artystyczne, to zdecydowanie powinien odwiedzić pomysłową toaletę Bazy namiotowej SKPB Rzeszów w Wisłoczku. Znajdziemy tam też tabliczkę z sugestią „tu kontempluj”, ale równie dobrze rozmyśla się nad życiem w „Fantazji” przy Chatce pod Niemcową.

P.S. Zachęcamy do dalszego zgłębienia tematu nazw górskich toalet, gdyż wcale nie został on wyczerpany. Jednocześnie obiecujemy, że to już ostatnie pytanie o tej tematyce w obecnej edycji Konkursu Całorocznego.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Rafał Górzanowski 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt
Piotr Wieczorek 0,5 pkt
Marcela Bagierek 0,5 pkt
Bartłomiej Cisowski 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 11/2020 z dnia 1 czerwca 2020

Oba załączone zdjęcia zostały wykonane w lutym 2020 r., niemal w tym samym miejscu, w pewnym Beskidzie. Nowoczesność i kupa gruzu. Niepewna przyszłość i wspaniała przeszłość. Chcielibyśmy zapytać Was jaką, popularną skądinąd w górach, nazwę nosi wysoki budynek oraz po czym pozostałością jest ta kamieni kupa.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 czerwca 2020 r.

Odpowiedź:

Beskid Mały… Niby taki niepozorny, a skrywa miejsce o tak niezwykłej historii. Wykonane w lutym 2020 r. fotografie przenoszą nas nad Małą Puszczę, gdzie pięćdziesiąt lat temu powstał potężny kompleks wypoczynkowy, znany pod rozbudowaną nazwą: Zespół Domów Wypoczynkowo-Szkoleniowych Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego Porąbka-Kozubnik. W ciasnej dolinie, u podnóży góry Żar powstało wówczas niemalże miasteczko złożone z obiektów noclegowo-rekreacyjnych, przeznaczone oczywiście tylko dla wybranych obywateli PRL. Historia brutalnie obeszła się jednak z tym miejscem. W latach 90. kompleks stopniowo podupadał, aż w końcu został zamknięty i popadł w ruinę. Rozkradany, niszczony przez ząb czasu doczekał drugiej dekady XXI wieku, kiedy teren przejął warszawski deweloper Sawa Apartments. Być może na fali rosnącej popularności kompleksu w Arłamowie uznano, że na legendzie PRL-u można zrobić biznes również w Beskidzie Małym. Prace w Kozubniku postępują jednak dużo wolniej niż w dawnym miejscu internowania Lecha Wałęsy. Na chwilę obecną udało się wyburzyć większość ruin oraz dać drugie życie domom wypoczynkowym Kiczora (ten najwyższy) i Daglezja, w których trwa obecnie sprzedaż apartamentów. Jednak budowa hotelu z nowoczesnym centrum SPA opóźnia się i na dzień dzisiejszy trudno powiedzieć, czy wszystkie ambitne zamierzenia uda się wcielić w życie. Z pewnością czeka na to z nadzieją wielu mieszkańców Porąbki, którym Kozubnik swego czasu dawał tysiące miejsc pracy.

Tyle historii miejsca, natomiast w pytaniu prosiliśmy o zidentyfikowanie odnowionego obiektu noclegowego. Obecnie nosi on nazwę „Kozubnik C”, lecz wcześniej znany był jako „Kiczora”. Drugą częścią pytania było podanie: co znajdowało się wcześniej w miejscu widocznej na zdjęciu kupy kamieni. Otóż tu mieściła się ta rekreacyjna część kompleksu, z basenami i kręgielnią, a także oddzielny budynek o nazwie „Piekiełko”, mieszczący salę obrad oraz klub nocny. Wskazanie Kiczory i choć jednego z trzech obiektów, który mieściłby się w kadrze fotografii, gdyby wykonano ją lata wcześniej (basen, kręgielnia lub „Piekiełko”) premiowane było jednym punktem.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Ciaptacz 1 pkt
Bernadetta 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1pkt
Józef Bem 1 pkt
Bartek Rogoż 0,5 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt
Rafał Staniszewski 0,5 pkt
Łukasz Witkowski 0,5 pkt

Pytanie 12/2020 z dnia 1 czerwca 2020

Powieść Jana Rostworowskiego z 1818 roku “Zamek na Czorsztynie czyli: Kazimierz i Bronisława” zawiera jedną z pierwszych znanych literackich relacji o spływie Dunajcem. W ujęciu pisarza, spływ do Czorsztyna odbywał się nie tyle Dunajcem co Sołą i to wprost z wierzchołka Babiej Góry, na której szczycie zakochani bohaterowie oglądali Morskie Oko. Wydaje nam się, że w topograficznych realiach relacja została trochę przekłamana… Spójrzcie na mapy polskich Karpat i zmierzcie jaka minimalna odległość dzieli jezioro Morskie Oko i szczyt Babiej Góry, oraz ile wynosi maksymalna odległość między Tatrami i Babią Górą? Przyjmujemy dokładność do 1 km

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 czerwca 2020 r.

Odpowiedź:

Choć Morskie Oko i Babia Góra kojarzą się dość jednoznacznie z największym jeziorem w Tatrach oraz Królową Beskidów, to w naszym pytaniu trzeba było poszukać też punktów mniej oczywistych. Beskidzkie Morskie Oko na stokach Maślanej Góry jest odległe o 16 km od najbliższej Babiej Góry, która znajduje się nad Rzepiennikiem Suchym, natomiast 17 km dzieli je od Babiej Góry zlokalizowanej nad miejscowością Piorunka. Warto jednak zauważyć, że dwa jeziorka w Masywie Babiej Góry, Mokry Stawek i Stawek pod Kłodą, w niektórych źródłach bywają nazwane Morskim Okiem, co skróciłoby minimalny dystans do ok. 3 km. Natomiast poszukując maksymalnej odległości między Tatrami i Babią Górą, poza najbardziej oczywistymi Tatrami, na wzniesienie o tej samej nazwie natkniemy się nad Jaszczurową w Beskidzie Małym. Jeśli wykluczymy koncepcję pomiaru dookoła kuli ziemskiej w mniej oczywistym kierunku (naprawdę szanujemy pomysłowość!), to maksymalna odległość pomiędzy Tatrami i Babią Górą wyniesie 173 km. Tyle kilometrów dzieli Babią Górę znajdującą się przy żółtym szlaku obok miejscowości Niechobrz na Pogórzu Strzyżowskim i najbardziej oddalony punkt leżący w polskich Tatrach, czyli Wołowiec, a równocześnie także Babią Górę zlokalizowaną obok Konieczkowej na Pogórzu Dynowskim i szczyt Tatry w Beskidzie Małym. Co ciekawe, w Państwowym Rejestrze Nazw Geograficznych na interesującym nas obszarze znajdziemy kilkanaście wzgórz i szczytów o nazwie Babia Góra, a większości z nich próżno szukać na tradycyjnych mapach, ale z pewnością widnieje na nich Babia Góra obok Niechobrza i beskidzkie Tatry, a dzieląca je odległość to 167 km.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Rafał Górzanowski 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Piotr Wieczorek 0,5 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt
Józef Bem 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 09/2020 z dnia 1 maja 2020

Jest takie miejsce, w którym chcesz być sam (lub sama). Jednak nie jesteś tam sam (lub sama), bo on jest tam z Tobą. Tak naprawdę, to bardzo dobrze, że on jest tam z Tobą, bo gdyby nie to… strach pomyśleć. A bywa, że ten strach się objawia: znamy tego przykłady w najnowszej historii. Ten konkretny „on” jest tam z Tobą od 1972 roku. Pochodzi z miejscowości, której nazwę dobrze znasz. Skąd ją znasz? Nawet nie żartuj, jeśli chodzisz po górach, to musisz ją znać. Zna ją każdy w miarę doświadczony karpacki piechur, a skoro czytasz pytanie nr 9 w Konkursie Całorocznym, to raczej nim jesteś. Pytamy zatem: czym ów konkretny „on” jest i skąd pochodzi?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 maja 2020 r.

Odpowiedź:

“Na zachode ne si sam, je tam s tebou Harmasan”. Jeśli znacie podstawy słowackiego, wiecie (w przeciwieństwie do kursowej koleżanki jednego z autorów pytań w Konkursie Całorocznym), że “zachod” to nie “zachód”, tylko “ubikacja”. Papier toaletowy Harmasan towarzyszy Słowakom i Czechom w ich toaletach już od 1972 roku. Obecnie można go kupić również w polskich sklepach, choć jak wiadomo, całkiem niedawno cała kategoria tego produktu była towarem deficytowym, co budziło strach, ale też stało się przedmiotem licznych żartów. Harmasan, jak można się domyślić, pochodzi ze słowackiej miejscowości Harmanec, położonej u stóp Wielkiej Fatry, a nazwa “Harmanec” powinna wiele mówić karpackim piechurom, którzy z pewnością nie raz i nie dwa korzystali z map VKU Harmanec podczas wędrówek po słowackich szlakach. Zachęcamy do odwiedzenia strony www.harmasan.sk i obejrzenia kilku animowanych reklam oraz przyjrzenia się unikalnej, jak na papier toaletowy, szacie graficznej tego produktu. Dzięki niej łatwo znajdziecie go na sklepowych półkach. A jak już znajdziecie, zapragniecie, by zawsze był z Wami w Waszych toaletach.*

*Ta odpowiedź nie zawiera płatnego lokowania produktu.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Anna Osika 1 pkt
Barczyk 1 pkt

Pytanie 10/2020 z dnia 1 maja 2020

Nazwa wzniesienia, na którym ulokowała się przedstawiona na zdjęciu postać, mogłaby pochodzić od wiosennych kwiatów lub od lokalnych duchów, które akurat zawiało na to beskidzkie wzgórze. Przeklęty taki duch, choć wiadomo kiedy może się pojawić (kwitną też wtedy wspomniane kwiaty), to przecież go nie widać – natomiast jeśli się w niego trafi ostrym przedmiotem, to od razu jest to oczywiste, gdyż w specyficzny sposób znaczy teren. Upiorne wzgórze również zostało naznaczone w podobny sposób. W dodatku dwukrotnie. Dla upamiętnienia oprócz widocznej na zdjęciu postaci w okolicy umieszczono jeszcze coś, większego kalibru, co „pamięta” czasy zaborów. Co to jest i o jakiej górze mowa?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 maja 2020 r.

Odpowiedź:

Sylwetka żołnierza ze zdjęcia znajduje się na ścieżce historyczno-edukacyjnej biegnącej śladem polskich fortyfikacji polowych na zboczach Wietrznic w Ochotnicy Dolnej. Wietrznice, to ludowe określenie zawilców, które rzekomo kwitną wtedy, gdy wieje wiatr. Co ciekawe podobną nazwą – wietrznica lub wietrzyca – określa się złego ducha, który pojawia się podczas halnego wiatru. Jedyny sposób na niego, to trafić weń nożem – wtedy wiatr ustaje, a zakrwawiony nóż upada na ziemię. Szczyt Wietrznic odegrał rolę obronną zarówno w pierwszej jak i w drugiej wojnie światowej. We wrześniu 1939 po wysadzeniu stoku Baszty w zakolu Dunajca polskie oddziały obsadziły punkt oporu “Wietrznica” i przez kilkanaście godzin blokowały 10-krotnie liczniejsze siły nieprzyjaciela. Główne straty poniesiono jednak nie w walce, a podczas przebijania się z okrążenia na Wietrznicach. Jeden z ówczesnych dowódców w swojej relacji nazwał je później “przeklętym wzgórzem”. Warto wspomnieć, że polskie siły dysponowały stosunkowo silnym uzbrojeniem, w tym bronią przeciwpancerną i polową armatą. Było to trzycalowe rosyjskie działo wyprodukowane w na początku XX w. w zakładach Putiłowskich w Petersburgu – nazywane w Polsce „armatą prawosławną”. Na zboczu Wietrznic stoi obecnie jej replika, gdyż samo działo uległo zniszczeniu w trakcie walk. Natomiast pozostałe uzbrojenie porzucone przez wycofujących się żołnierzy stało się później wyposażeniem oddziału partyzanckiego kapitana Juliana Zapały.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Maciek Bielecki 0,5 pkt
Gosia Hodur 0,5 pkt
Szymon Grzęda 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 07/2020 z dnia 1 kwietnia 2020

Mówi się, że nawet najstarsi Kołowicze nie pamiętają pierwszych pytań w Konkursie Całorocznym, nie znajdziemy ich w Kołowych archiwach. Ówczesny organizator przywołał tylko jedno pytanie z pierwszej edycji, które brzmiało mniej więcej: Z której góry Karpat widać całą Polskę? Odpowiedzią był bieszczadzki Łopiennik, na którym Wincenty Pol, objaśniając panoramę, wskazywał położenie najodleglejszych zakątków Polski. Dziś pytamy, z której beskidzkiej góry widać niemal cały świat?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 kwietnia 2020 r.

Odpowiedź:

Przytaczając pytanie sprzed 20 lat, musnęliśmy wątek literacki, bieżącej odpowiedzi należało szukać zaś w świecie muzyki. Znany pieśniarz Artur Andrus w swym galicyjskim cyklu tworzy okazjonalne piosenki. W jednej z nich przekonuje, że „jak patrzy się z Przehyby, widać prawie cały świat”.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Maciek Bielecki 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt

Pytanie 08/2020 z dnia 1 kwietnia 2020

Pierwsze strzały w okolicy pewnego wymoszczonego traktu miały kardynalne znaczenie dla ludzkości. Z kolei efekt wystrzałów, które słychać było w okolicy kilkadziesiąt lat później, przerósł wszelkie oczekiwania i okazał się czymś nadzwyczajnym w skali całego świata. A nawet wszechświata! Jedna z teorii dotycząca znalezionych nieopodal obiektów opiera się bowiem na pozaziemskim pochodzeniu. Inne tłumaczenie ich genezy może nie dorasta do pięt biologicznej bzdurze roku, ale zdecydowanie da się znaleźć wspólne elementy. Poważni naukowcy również mają swoje ciekawe eksplikacje sięgające daleko wstecz, dużo dalej niż pamięć ludzka o tym trakcie. Nie dziwota, że znalezisko budzi takie emocje, wszak okazało się być największym ze wszystkich podobnych na świecie. Od kilkunastu lat ma status pomnika przyrody, ale nie przeszkadzało to w umieszczeniu części tegoż pomnika w innym pomniku zlokalizowanym w rodzinnym mieście człowieka, który nie ma co toczyć sporów, dobrze znał się na takich kształtach. O jakie dwa pomniki pytamy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 30 kwietnia 2020 r.

Odpowiedź:

W nocy z 25 na 26 sierpnia 1939 r., na stację kolejową i tunel pod przełęczą Jabłonkowską napadła z terenu Słowacji niemiecka bojówka, do której nie dotarł na czas rozkaz Hitlera o przesunięciu ataku na Polskę – według pierwotnego planu miał on bowiem nastąpić o 4:30 rano 26.08.1939 roku. Mosty koło Jablonkowa uznawane są z tego powodu za miejscowość, w której rozpoczęła się II wojna światowa. Tematem naszej zagadki są jednak kamienne kule, które znajdują się kilka kilometrów dalej, w osadzie Megonky w rejonie Czadcy. W latach 80’ XX po odstrzale w pobliskim kamieniołomie oczom geologów i robotników ukazały się okrągłe kamienne kule. Podobne formacje kamienne odkryto m.in. w Nowej Zelandii, USA i Grenlandii, ale to właśnie kule na Słowacji uznano za największe ze wszystkich podobnych znalezisk na świecie. Niektóre z nich miały średnicę nawet 3 metrów! Geolodzy twierdzą, iż kamienne twory powstały 30-40 milionów lat temu w tym samym czasie, co otaczające je skały piaskowca, dzięki specyficznym warunkom sedymentacji skał i ruchom wody na dnie morza, które tu kiedyś występowało. Inni eksperci z kolei sugerują, że kule powstały przez toczenie skał na miękkiej powierzchni od wielkich wzgórz do doliny. Najbardziej niezwykłe hipotezy mówią, że są one pozostałością jakiejś zapomnianej cywilizacji, pochodzą z innej planety lub że są jajami dinozaurów. W 2000 roku jedna z takich kul wkomponowana w aranżację z metalu została umieszona w Toruniu w formie pomnika będącego symbolem współpracy partnerskiej Czadcy i Torunia.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bartek Rogoż 1 pkt
Piotrek Wieczorek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Ania Osika 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 05/2020 z dnia 2 marca 2020

Jeszcze kilka lat temu wydawało się, że droga do wielkiej kariery stoi przed tym sportowcem otworem. Wszak w młodym wieku osiągnął już niebywały sukces, będąc częścią drużyny, która zapisała się złotymi zgłoskami w historii swojej dyscypliny. Ba! W meczu finałowym niektórzy komentatorzy uważali jego grę za kluczową do odniesienia zwycięstwa, a przypomnijmy że jeszcze kilka miesięcy wcześniej mało kto spodziewał się, że ten skromny chłopak znajdzie się w składzie drużyny narodowej. Tymczasem można powiedzieć, że “wygryzł” z niej zawodnika o dużo głośniejszym nazwisku. Co ciekawe, ten brodaty medalista wiąże się z terenami karpackimi, gdyż jest wychowankiem klubu, położonego w pogórzańskiej miejscowości, blisko granic pewnego Beskidu. Niestety, od tamtego sukcesu, kariera tego gracza to istna równia pochyła, czego powodem są liczne kontuzje, nie pozwalające mu grać na miarę swojego potencjału. Z jego instastories możemy za to wywnioskować, że znaczną część życia zajmują mu spacery z psem. O kogo pytamy?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 marca 2020 r.

Odpowiedź

Oczywiście to pytanie pojawiło się w Konkursie w związku z IV Turniejem Siatkarskim SKPG. Któż mógł się spodziewać na początku marca, że turniej się nie odbędzie? Na szczęście z odpowiedzią poradziliście sobie dość dobrze. Rok 2014 niewątpliwie należał do Mateusza Miki, wysokiego przyjmującego, którego, ku zdumieniu wielu, trener Stephan Antiga umieścił w kadrze na siatkarskie mistrzostwa świata rozgrywane na polskich parkietach, w miejsce bardziej utytułowanego Bartosza Kurka. Mika odwdzięczył się znakomitą grą, a w finałowym starciu z Brazylią był postacią absolutnie kluczową, zdobywając 22 punkty (19 atakiem, 1 blokiem i 2 asy serwisowe). Do tego, będąc głównym celem zagrywki Canarinhos, zanotował aż 51% perfekcyjnego przyjęcia! Niestety w kolejnych latach problemy z kolanem odbierały Mice tygodnie i miesiące z sezonu zarówno klubowego, jak i reprezentacyjnego. Obecnie nie pojawia się już w kadrze, a w obecnym klubie Indykpol AZS Olsztyn przegrywa zwykle rywalizację o miejsce w szóstce z doświadczonym Wojciechem Żalińskim i Holendrem Robbertem Andringą, jednocześnie na instagramie często eksponując swoje zdjęcia i filmiki ze spacerów z uroczym czworonogiem. Ten 29-letni siatkarz urodził się na pogórzańsko-beskidzkim pograniczu (w Kobiernicach), a rozpoczynał swoją przygodę z piłką w Hejnale Kęty. Warto wiedzieć, że Beskid Mały i jego okolice to prawdziwe siatkarskie zagłębie – pochodzi stąd bardzo wielu utalentowanych zawodników sprzed lat, jak i grających obecnie.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Lidia Koch 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Anita Kowalczyk 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
UJEK 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Kasoa 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Piotrek Pańczyszyn 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt

Pytanie 06/2020 z dnia 2 marca 2020

Niejeden koneser powie o winie, że jest “ładne” zamiast “smaczne”. Czasem ktoś mówiąc “pyszny” ma na myśli “durny”, co nie zmienia faktu, że często do określenia czegoś, co nam się wizualnie podoba użyjemy przymiotników wskazujących na to, że widok nam smakuje. Dwa widoczne na zdjęciu wierzchołki już od wieków słynęły właśnie z pysznych widoków. Obydwa są najwyższe po tej samej stronie świata, choć każdy w swojej kategorii. Który beskidzki szczyt mierzy tyle ile wynosi różnica wysokości pomiędzy interesującymi nad dwoma górami? Mała podpowiedź: różnica sumy cyfr ich wysokości wynosi dokładnie 1.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 marca 2020 r.

Odpowiedź:

Na zdjęciu prócz ośnieżonych tatrzańskich szczytów, udało się uchwycić cień, jaki o wschodzie słońca rzuca wierzchołek Bystrej na beskidzki horyzont. Nie bez powodu w pytaniu użyte zostały sformułowania “pyszny” i “pyszne widoki” poprzez nawiązanie do drugiej nazwy Bystrej, którą czasem określa się Pyszną (wg. Walerego Eliasza Radzikowskiego mylnie, gdyż nazwa została przeniesiona z Hali Pysznej). Mierząc 2248 m n.p.m. jest ona najwyższym szczytem Tatr Zachodnich. Już w XIX wieku odbywano na nią nocne wycieczki by podziwiać z jej wierzchołka wschód słońca. Jerzy Młodziejowski pisał: „widok z Bystrej jest tak wspaniały, że nie tylko geografa, ale i zwykłego turystę zdoła poruszyć”.  Babiogórskich wschodów i widoków specjalnie reklamować nie trzeba, wszak na ten najwyższy szczyt Zachodnich Beskidów (1725 m n.p.m.) turyści tłumnie wchodzą niezależnie od pory roku. Różnica wysokości tych dwóch gór wynosi 523 m, a spośród szczytów w Beskidach tyle mierzą Glichowiec w Beskidzie Średnim, Pęczakówka w Beskidzie Wyspowym czy Cis w Beskidzie Śląskim.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Lidia Koch 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Kasoa 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Łukasz Witkowski 0,5 pkt
Marcela Bagierek 0,5 pkt
Paweł Ciaptacz 0,5 pkt
Paweł Kociołek 0,5 pkt
Grzegorz Łysek 0,5 pkt
Monika Mielnikiewicz 0,5 pkt
Maria Skupień 0,5 pkt
Piotr Wieczorek 0,5 pkt
Michał Biel 0,5 pkt
UJEK 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak 0,5 pkt
Lucyna Paszek 0,5 pkt
Kasia Hołda 0,5 pkt
Paulina Bester 0,5 pkt
Józef Bem 0,5 pkt
Łukasz Hałat 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Pytanie 03/2020 z dnia 1 lutego 2020

W miejsce to doszliśmy, podążając za szlakiem. Skąd dokładnie rozpościera się taki widok i na jakim Pogórzu znajduje się inna rezydencja podobnego typu, przy której poprowadzono szlak tego samego koloru? Prosimy także o informację, w jakiej wspólnej kategorii oba obiekty określane są jako jedne z „naj” oraz jakie nawiązania do wzgórza Wawelskiego pojawiają się w obu miejscach.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 29 lutego 2020 r.

Odpowiedź:

Pytanie zostało tak skonstruowane, by nie wymuszało jedynej poprawnej odpowiedzi i by ładnym spojrzeniem na zamek w Suchej Beskidzkiej skierowało Waszą uwagę ku nowej platformie widokowej na zboczach Mioduszyny. Inny niebieski szlak doprowadzi nas przez Pogórze Przemyskie do rezydencji w Krasiczynie. Obydwa obiekty zaliczane są do najwspanialszych i najokazalszych renesansowych założeń magnackich w Polsce, posiadają cztery wieże, piękne dziedzińce czy bogato zdobione portale, a niegdyś gościły jedne z największych i najciekawszych księgozbiorów. Zamek w Suchej Beskidzkiej bywa nazywany Małym Wawelem dzięki swym arkadowym krużgankom, w Krasiczynie zaś kaplica w Baszcie Boskiej przyrównywana jest do Kaplicy Zygmuntowskiej.

Dołożyliście wielu starań, by udowodnić, że do opisu pasuje także zamek położony w sercu Pogórza Wiśnickiego, choć trudniej było uargumentować te „naj”. Bez wątpienia rezydencje w Suchej oraz w Nowym Wiśniczu to jedne z największych i najlepiej zadbanych zamków Małopolski, to też najbardziej w górach położone „Małe Wawele” oraz najczęściej odwiedzane rezydencje na egzaminach wewnętrznych naszego Koła. Zamek w Nowym Wiśniczu posiada klatkę schodową wzorowaną na wawelskiej, pochodzące z niego lufy armatnie można zobaczyć w zbrojowni na Wawelu, oba miejsca łączą też postacie królów, Barbara Radziwiłłówna oraz liczne obiekty dziś prezentowane na ekspozycjach muzealnych.

Poprawnych odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Ella 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Małgorzata i Marek Pyzio1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Paweł Kula 1 pkt
Magdalena Badowska 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Misiek 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
UJEK 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Karol (cruz) 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Katarzyna Hołda 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maciej Bielecki 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Szymon Grzęda 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Krzysztof Słaby 0,5 pkt
Ania Kowalczyk 0,5 pkt

Pytanie 04/2020 z dnia 1 lutego 2020

W jednym z beskidzkich schronisk turystycznych o długiej historii znajdziemy szereg interesujących rycin, prezentujących m.in. zabytki pobliskiego miasta, do roku 1998 wojewódzkiego, świetnie widocznego ze szczytu, pod którym owo schronisko się znajduje. Oto jedna z nich. Chcielibyśmy dowiedzieć się jaki obiekt, wybudowany w stylu kojarzącym się raczej z odległymi stronami, możemy na niej zauważyć oraz w którym schronisku możemy tę rycinę znaleźć. Dla ułatwienia dodamy, że osoba współprojektanta przedstawionego poniżej obiektu wiąże się również z innym, jeszcze starszym schroniskiem, położonym w tym samym Beskidzie. Co ciekawe, oba schroniska łączy jeden szlak turystyczny.

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 29 lutego 2020 r.

Odpowiedź:

Pytanie numer cztery wzbudziło nieco wątpliwości. Niemal bezbłędnie rozszyfrowaliście obiekt: starą, bielską synagogę, wzniesioną przez duet architektów: Ludwika Schöne i Karola Korna. Obiekt ten nie przetrwał II wojny światowej. Co ciekawe, do dziś możemy obejrzeć niemal identyczną synagogę w stylu neomauretańskim, zaprojektowaną również przez Ludwika Schöne, w zachodniowęgierskim mieście Szombathely. Za wskazanie obiektu było już 0,5 pkt. Trudniejsza okazała się część pytania dotycząca wskazania schroniska, w którym obejrzeć można serię rycin, w tym tę ze zdjęcia. Wbrew pozorom już sama treść pozwalała wyeliminować niektóre obiekty, zatem wcale niekoniecznie trzeba było w tym właściwym spać, czy też dzwonić do gospodarzy. Oczywiście prawidłowa odpowiedź to schronisko PTTK na Błatniej. Z okolicznego szczytu rozciąga się świetna panorama Bielska-Białej, natomiast przebiegający tamtędy żółty szlak łączy je ze schroniskiem na Szyndzielni (projektu Karola Korna, jak synagoga). Podawane przez Was inne odpowiedzi są błędne (również) dlatego, że:
mimo niewielkiego dystansu schroniska na Klimczoku i Szyndzielni nie łączy żaden szlak (sic!): szlak czerwony z Szyndzielni mija schronisko na Klimczoku w niewielkiej odległości, a szlak zielony z Klimczoka przebiega poniżej Szyndzielni
dawne schronisko pod Dębowcem ze spektakularną panoramą Bielska co prawda łączy szlak ze schroniskiem na Szyndzielni, ale już sam szczyt Dębowca jest zalesiony
schronisko na Magurce Wilkowickiej również leży na tym samym szlaku co to na Szyndzielni, ale to już przecież inny Beskid.

Poprawnej odpowiedzi udzielili:

Marcela Bagierek 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Ella 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Małgorzata i Marek Pyzio 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Karol (cruz) 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Katarzyna Hołda 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maciej Bielecki 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Maria Skupień 0,5 pkt
Anita Dziekan 0,5 pkt
Krzysztof Słaby 0,5 pkt
Monika Matusik 0,5 pkt
Paweł Kula 0,5 pkt
Magdalena Badowska 0,5 pkt
Barbara Labus 0,5 pkt
Paulina Drąg 0,5 pkt
Ania Kowalczyk 0,5 pkt
Michał Biel 0,5 pkt
Gosia Hodur 0,5 pkt
UJEK 0,5 pkt
Tomek Lewik 0,5 pkt
Magdalena Hajduk 0,5 pkt
Łukasz Karolewski 0,5 pkt
Karolina Bąk 0,5 pkt
Bogdan Mikuła 0,5 pkt
Lidia Koch 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

W związku z ogłoszeniem roku 2020 Rokiem Konkursu Całorocznego zapraszamy Was do licznego (nawet jeśli incydentalnego) uczestnictwa w konkursie. Namawiajcie znajomych, niech się dzieje!

Pytanie 01/2020 z dnia 6 stycznia 2020

W bieżącym miesiącu Konkurs Całoroczny świętuje dwudzieste urodziny! W dotychczasowych edycjach wielokrotnie pytaliśmy Was o miejsca, które znajdują się najbliżej. Szukanie, szperanie, mierzenie weszło Wam w krew. Na początek nowego roku (a życzymy Wam jak najlepszego!) pytanie łatwe i do tego przyjemne. Gdzie najbliżej Krakowa znajduje się naturalne stanowisko rośliny widocznej na zdjęciu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2020 r.

Odpowiedź:

Wdzięcznie rozwinięte krokusy miały przynieść Wam szczęście w noworocznych odpowiedziach. Wielu przyniosły, wielu zmusiły do dogłębnych poszukiwań i pomiarów. Kiedy pojawiają się pod Tatrami, ruszają za nimi całe tłumy, wystarczy zaś pojechać w niepozorne pasmo Lubomira i Łysiny, by podziwiać te ze zdjęcia, bo jeżeli Krakowem uznamy nasze miasto, najbliższe naturalne stanowisko szafranu spiskiego znajdziemy właśnie tam, na Suchej Polanie. Uwaga, nie jest ono jednak wysunięte najbardziej na północ, gdyż reliktowe stanowiska szafranu spiskiego zlokalizowano także w Bratucickim Obszarze Chronionego Krajobrazu. Nie pytaliśmy jednak o najbardziej wysunięte, a najbliższe do miasta. Wytrawni uczestnicy Konkursu zauważyli również, że wymieniony w treści pytania Kraków mógłby być interpretowany także jako tatrzański Wąwóz Kraków. W pierwszym pytaniu nie zaserwowaliśmy tak podstępnego rozwiązania, ale zwłaszcza nowym uczestnikom puszczamy oczko. Bądźcie uważni i bawcie się z nami przez cały rok!

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Szymon Grzęda 1 pkt
Kfiatek 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Joanna Bebak 1 pkt
Dawid Palen 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Jacek Sproch 1 pkt
Marianna Konieczna 1 pkt
Aleksandra Żyła 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Marcin Bojarski 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Agnieszka Szyguła 1 pkt
Ella 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Krzysztof Słaby 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
UJEK 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Kasia Górecka 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Arkadiusz Głodek 1 pkt
Maciej Wałach 1 pkt
Alicja Kwiatosz 1 pkt
Łukasz Podolak 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Teresa Wolano 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Joanna Dragon 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Ula Barczyk 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Janicka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Estera Motyl 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Sylwia Gałka 1 pkt
Adrian Skoczylas 1 pkt
Arrtur 1 pkt

Pytanie 02/2020 z dnia 6 stycznia 2020

Beskid ten nie należy do najbardziej popularnych, choć niektórzy twierdzą, że jest wspaniały. Na jego granicy leży miejscowość o zwierzęcej nazwie, która z racji swojej ludności spokojnie mogłaby być miastem, a jednak nim nie jest. O jakim Beskidzie i jakiej miejscowości jest mowa?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do 31 stycznia 2020 r.

Odpowiedź:

Miało być na początek lekko, miło i przyjemnie. I chyba było, sądząc po rekordowej liczbie poprawnych odpowiedzi! Zdecydowana większość osób doskonale wie, że boski jest Beskid Makowski, ale wspaniały tylko Beskid Mały. A dlaczego jest tak wspaniały? Bo jeśli prześledzimy jego granice, to znajdziemy aż pięć miejscowości o zwierzęcej nazwie! Zacznijmy od zachodu: GILowice, MUCHArz, ŚWINna Poręba, KOZY i WILKowice. Przyjmuje się, że aby miejscowość mogła stać się miastem, powinna mieć około 2 tys. mieszkańców. Ewentualne posiadanie praw miejskich w przeszłości mogłoby być kryterium łagodzącym, jednak w tym pytaniu interesowało nas kryterium ludnościowe. A te spełniają przede wszystkim Kozy (prawie 13 tys. mieszkańców), ale też Wilkowice (ok. 7 tys. mieszkańców) i wreszcie Gilowice (ok. 4 tys. mieszkańców). Zatem każdy, kto w swojej odpowiedzi wskazał Beskid Mały i jedną z trzech powyższych miejscowości, otrzymał od nas jeden punkt. Na koniec zwracamy uwagę, że Gorce oczywiście również są wspaniałe, ale niestety, Niedźwiedź miejscowością graniczną nie jest.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Szymon Grzęda 1 pkt
Kfiatek 1 pkt
Łukasz Muzyk 1 pkt
Michał Biel 1 pkt
Bogdan Mikuła 1 pkt
Karol Olszański 1 pkt
Anita Dziekan 1 pkt
Molares 1 pkt
Kuba Krzak 1 pkt
Karolina Bąk 1 pkt
Joanna Bebak 1 pkt
Dawid Palen 1 pkt
Rafał Staniszewski 1 pkt
Paulina Drąg 1 pkt
Paweł Kociołek 1 pkt
Maciek Bielecki 1 pkt
Jacek Sproch 1 pkt
Marianna Konieczna 1 pkt
Aleksandra Żyła 1 pkt
Marcela Bagierek 1 pkt
Piotr Zieleń 1 pkt
Magda Osuch 1 pkt
Marcin Bojarski 1 pkt
Łukasz Hałat 1 pkt
Paweł Potyrała 1 pkt
Maria Skupień 1 pkt
Jarek Sołtys 1 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Paweł Ciaptacz 1 pkt
Lidia Koch 1 pkt
Kasia Bieroń 1 pkt
Monika Mielnikiewicz 1 pkt
Agnieszka Szyguła 1 pkt
Ella 1 pkt
Monika Matusik 1 pkt
Piotr Wieczorek 1 pkt
Basia Bałos 1 pkt
Grzegorz Łysek 1 pkt
Karol Matuszewski 1 pkt
UJEK 1 pkt
Kuba R 1 pkt
Łukasz Karolewski 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Małgorzata@Marek Pyzio 1 pkt
Kasia Górecka 1 pkt
Gosia Hodur 1 pkt
Magdalena Badowska 1 pkt
Michasia Hansdorfer 1 pkt
Arkadiusz Głodek 1 pkt
Maciej Wałach 1 pkt
Alicja Kwiatosz 1 pkt
Łukasz Podolak 1 pkt
Agnieszka Matusik 1 pkt
Sylwia Smela 1 pkt
Teresa Wolano 1 pkt
Kasia Hołda 1 pkt
Magdalena Hajduk 1 pkt
Misiek 1 pkt
Łukasz Witkowski 1 pkt
Barczyk 1 pkt
Bartek Rogoż 1 pkt
Mariusz Michalczuk 1 pkt
Paulina Bester 1 pkt
Lucyna Paszek 1 pkt
Joanna Dragon 1 pkt
Agata Nowakowska 1 pkt
Rafał Górzanowski 1 pkt
Tomek Lewik 1 pkt
Agnieszka Handzlik 1 pkt
Barbara Labus 1 pkt
Ania Kowalczyk 1 pkt
Ula Barczyk 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Agnieszka Janicka 1 pkt
Józef Bem 1 pkt
Estera Motyl 1 pkt
Adrian Dudziak 1 pkt
Sylwia Gałka 1 pkt
Adrian Skoczylas 1 pkt
Arrtur 1 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu:

Z przyjemnością informujemy, że tegoroczna edycja Konkursu Całorocznego była dwudziestą w historii SKPG Kraków. Odbyła się ona w zmodyfikowanej formule dwóch pytań publikowanych co trzy tygodnie i zaangażowała 29 uczestników. Najwięcej osób odpowiedziało na pierwsze dwa pytania, ale aż do maja zdarzały się zagadki, na które docierało po kilkanaście odpowiedzi. Pojawiło się także pięć pytań, których wyzwanie podjęły zaledwie dwie osoby.

Wydaje się, że uczestnicy polubili pytania fotograficzne (chętnie rozwiązywali panoramy), topograficzne, filmowe oraz siatkarskie. Staraliśmy się, by tematyka była urozmaicona, więc poza postaciami, nazwami, miejscami i widokami związanymi z Beskidami, sięgnęliśmy po szkice, reklamę, wydania dzienników z lat 30., teledyski oraz najstarsze jadłospisy w polskich schroniskach. Naszymi pytaniami przenosiliśmy się do Rumunii, na Ukrainę oraz Księżyc, nie zabrakło jednorożca, libacji, wulkanów błotnych oraz założyciela naszego Koła, który został wspomniany w dwóch pytaniach.

Łącznie pojawiło się 26 zagadek, zwycięzca zgromadził 24,5 punktu. Z ogromną radością nagrodę za pierwsze miejsce po raz trzeci z rzędu przekażemy Hadrianowi Jakóbczakowi, który tym razem nie zdeklasował pozostałych graczy tak znacznie jak w zeszłym roku. Godnymi rywalami dla Hadriana okazali się debiutujący Bogdan Mikuła z SKPB Rzeszów oraz świeżo blachowany Paweł Kociołek. Dodatkowo pośród uczestników zabawy wylosowaliśmy Ellę, która także zostanie nagrodzona. Serdecznie gratulujemy!

W tej edycji pytania układali Nikoletta Kula, Ania Antolak, Wojtek Pawlus oraz Sebastian Wypych, zaś oprawę graficzną zapewniła niezastąpiona Natasza Figiel.

Bądźcie z nami w kolejnym roku!

Wszystkie pytania, odpowiedzi oraz klasyfikację Konkursu znajdziecie na naszej stronie.

Pytanie 25/2019 z dnia 5 listopada 2019

W ostatniej serii pytań pozwalamy sobie na spojrzenie ku kwestiom praktycznym. Jak wiadomo, u przewodnika ceni się rozległą wiedzę i umiejętność barwnego opowiadania, jednakże czasem górę biorą podstawowe potrzeby fizjologiczne, wówczas stajemy na kolejnym polu do popisu. Jak szybko uda się zaproponować grupie dedykowane jej miejsce na posiłek czy wypoczynek? Fotografia przedstawia dobrze znany most beskidzki, pytanie brzmi: jaka duża sieć przygotowuje się nieopodal na otwarcie jeszcze przed sezonem zimowym?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 26 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Zaledwie 2,5 km dzieli widoczny na fotografii most im. św. Kingi na Dunajcu od starszej przeprawy poprowadzonej przez Poprad w ciągu DK 87. Przy rondzie łączącym obie drogi, w miejscu Szałasu – lokalnie kultowego obiektu, słynącego niegdyś z najlepszych starosądeckich potańcówek, szykują się do otwarcia restauracji pod szyldem McDonald’s. Miało ono odbyć się 28 listopada, w tym momencie prawdopodobnie na finiszu jest kompletowanie kadry pracowniczej, a dobrze poinformowane źródła podają, że kawa jest już serwowana.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Paweł Kociołek – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie 26/2019 z dnia 5 listopada 2019

Pewien paleontolog twierdził, że skałki karpackie należą do najbardziej fascynujących zjawisk geologicznych całej Ziemi. Mądrze prawił! Kto wie, w której części Karpat znajdziemy granit zbudowany z andezytu? W jakiej odległości (w km) od tej osobliwości jest najbliżej zlokalizowana kopalnia andezytu, a w jakiej kopalnia granitu?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 26 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Austriacki paleontolog, Melchior Neumayr, twórca pierwszej mapy paleogeograficznej okresu jurajskiego, pisał w XIX wieku o Pieninach, że „skałki karpackie należą do najosobliwszych i najbardziej fascynujących zjawisk geologicznych całej Ziemi”. Jakie by nie były wspaniałe, to znalezienie w nich granitu zbudowanego z andezytu wydaje się niemożliwe, gdyż granit jest skałą głębinową, a andezyt wylewną. Pieniny potrafią jednak zaskoczyć! Granit taki znajdziemy przy ulicy Jagiellońskiej w Krościenku nad Dunajcem. Okazała modernistyczna willa „Granit”, przed wojną uważana za najbardziej komfortowy obiekt w Pieninach, została obłożona okładziną z andezytu pochodzącego prawdopodobnie z kamieniołomu na górze Wdżar. Kamieniołomy (czyli kopalnie), w których wydobywano niegdyś andezyt, znajdowały się również na zboczach Jarmuty oraz pod szczytem Bryjarki (niecałe 5 km od willi „Granit”). Z kolei najbliższa czynna kopalnia andezytu znajduje się na Słowacji w miejscowości Hubošovce nieopodal Preszowa (ok. 70 km). Jeśli natomiast chodzi o granity, to przez pewien czas były one intensywnie wydobywane przez firmę „Kamieniołomy Tatrzańskie” zwłaszcza w Dolinie Nad Capkami i w Dolinie Rybiego Potoku. Obecnie pozyskaniem tego surowca zajmują się żwirownie (zgodnie z polskim prawem uznawane za kopalnie odkrywkowe) w Dębnie, Frydmanie i Nowej Białej, znajdujące się w odległości odpowiednio 15, 16 i 21 km od „Granitu”. Sama willa jest interesująca zarówno pod względem architektonicznym jak i swej historii oraz niestety smutno wiąże się z założycielem naszego Koła.

Odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 0,5 pkt
Hadrian Jakóbczak – 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.:

Pytanie 23/2019 z dnia 15 października 2019

Widoczna na zdjęciu zabudowa miejscowości leżącej na pograniczu Beskidów i Pogórza Karpackiego wiąże się ze społecznością, która osiedliła się w niej pod koniec XVIII wieku. Obecnie jest to jeden z ciekawszych przykładów tego układu zabudowy w polskich Karpatach, a równocześnie stosunkowo mało znany. Jak nazywa się ta miejscowość i jaką narodowość reprezentowała wspomniana społeczność?

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 4 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Wytrwali konkursowicze nie zawiedli i tym razem, bezbłędnie identyfikując na zdjęciu wioskę Strzeszyce, położoną na pograniczu Beskidu Wyspowego. Jej nietypowa zabudowa wiąże się z tzw. kolonizacją józefińską i przybyciem w te strony dwunastu rodzin osadników niemieckich. Od kilku lat, po dość kosztownej rewitalizacji, miejscowość prezentuje się całkiem elegancko, będąc jednym z nielicznych żywych skansenów tego typu kolonizacji na terenie polskich Karpat.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Bogdan Mikuła – 1 pkt
Paweł Kociołek – 1 pkt
Michał Biel – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt

Pytanie 24/2019 z dnia 15 października 2019

Zapraszamy Was do przeniesienia się muzycznie i wzrokowo w Karpaty, odnalezienia atrakcji turystycznych uwiecznionych w niniejszym teledysku oraz nazwanie widocznych pasm wysokogórskich.

OBEJRZYJ FILM

Odpowiedzi prosimy przesyłać mailowo na adres: konkurs@skpg.krakow.pl do północy 4 listopada 2019 r.

Odpowiedź:

Nietrudno było dostrzec nazwę Mocănița na wagonach składu kolejki wąskotorowej. Błędne było jednak pierwsze skojarzenie, kierujące ku jednej z ciekawszych atrakcji Gór Marmaroskich. Dawną kolejką leśną pojedziemy bowiem nie tylko doliną rzeki Vaserul z Vişeu de Sus do stacji Paltin, takiej rozrywki można doświadczyć także w Siedmiogrodzie, u podnóża gór Gurghiu, gdzie skład kursuje pomiędzy miejscowościami Sovata oraz Câmpu Cetăţii. Co ciekawe, występujący w teledysku parowóz Duna pochodzi z chrzanowskiej fabryki lokomotyw Fablok, która zaprojektowała go na zlecenie Rumunii. W drugiej części teledysku uwagę przykuwa Castelul de Lut (zamek z gliny), który powstał z naturalnych materiałów w tzw. Dolinie wróżek (Valea Zânelor), w Porumbacu de Sus, u stóp Fogaraszy, których panoramiczne ujęcia cieszą nasze oczy podczas słuchania nagrania.

Prawidłowej odpowiedzi udzielili:

Paweł Kociołek – 1 pkt
Michał Biel – 1 pkt
Hadrian Jakóbczak – 1 pkt
Bogdan Mikuła – 0,5 pkt
Michał Pacyna – 0,5 pkt

Aktualna klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2019 r.: