Gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Występuje w środkowej Europie oraz na części obszaru Azji (Syberia, Iran, Turcja). W Polsce jest pospolity na całym obszarze.
Występowanie
Siedlisko: łąki, a także przydroża, widne lasy, zarośla, do 1400mnpm
Występowanie: w prawie całej Europie, w Polsce pospolity na niżu i w górach
Okres kwitnienia
Dzwonek sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Zgodnie z nazwą ma liście podobne do liści pokrzywy.
Występowanie
Siedlisko: widne lasy liściaste i mieszane, na glebach wapiennych
Występowanie: prawie w całej Europie
Okres kwitnienia
Dzwonek sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
W Polsce pospolity. Bywa uprawiany jako roślina ozdobna, szczególnie nadająca się do ogrodów naturalistycznych. Z łatwością rozmnnaża się poprzez kłącza; z tego też względu należy kontrolować jego rozwój, by nie zachwaścił ogrodu. Rozmnaża się go przez podział wczesną wiosną lub pod koniec sierpnia, po przekwitnięciu. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym lub lekko zacienionym.
Występowanie
Siedlisko: zarośla, zręby, a także pola, lasy, tereny ruderalne
Występowanie: prawie cała Europa
Okres kwitnienia
Dzwonek sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Występuje w Europie i na Syberii, w Polsce dość pospolity na niżu i w Karpatach. Jest także uprawiany jako roślina ozdobna.
Występowanie
Siedlisko: widne lasy i ich brzegi, zarośla, zbocza
Występowanie: Europa, Syberia, Armenia
Okres kwitnienia
Dzwonek sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Rodzaj dzwonków obejmuje ok. 300 gatunków, z czego w Polsce występuje 18. Cały rodzaj zawdzięcza swą nazwę, zarówno polską jak i łacińską (campanula) kształtowi korony kwiatu. Dzwonek alpejski osiąga w Polsce północną granicę zasięgu.
Występowanie
Siedlisko: hale, upłazy, murawy, na podłożu granitowym, od piętra kosówki po turnie
Występowanie: wschodnie Alpy, Karpaty, w Polsce jedynie w Tatrach
Okres kwitnienia
Dzwonek sp. roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Łacińska nazwa rośliny (łac. scabiosa lucida) wiąże się z dawniejszym stosowaniem rośliny przeciw świerzbom (łac. scabies).
Występowanie
Siedlisko: murawy naskalne, głównie na wapieniu, od regla po piętro halne
Występowanie: środkowa Europa, w Polsce w Karkonoszach, Tatrach, Pieninach, Bieszczadach
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Nazwę swą, podobną zresztą w wielu językach europejskich (ang. Devil’s-bit scabious , niem. Teufelsabbiss), zawdzięcza krótkiemu, jakby „obgryzionemu” kłączu. W rzeczywistości czarcikęsy są obgryzane, ale nie przez czarta a gąsienice pięknego i rzadkiego motyla Przeplatkę aurinie (Euphydryas aurinia), dla którego jest rośliną żywicielską. Samice motyla składają na spodniej stronie liścia czarcikęsu pakiety jaj, z których na przełomie lipca i sierpnia wylęgają się brązowo-czarne, pokryte włoskami gąsienice. Gąsienice żerują wspólnie przez całe lato ukryte pod białym, jedwabnym oprzędem i następnie zimują w nim do następnego roku. W lutym opuszczają oprzędy i żerują na młodych pędach czarcikęsu, by na przełomie kwietnia i maja przekształcić się w poczwarki. Dorosłe motyle pojawiają się w maju. Ponadto czarcikęs jest wskaźnikiem dla ubogich łąk zmienno-wilgotnych oraz torfowisk niskich. Kwiatów używano do wytwarzania barwnika. Czarcikęs ma działanie przeciwrobacze, łagodzące, oczyszczające, napotne, odwadniające, wywołujące miesiączkę, wykrztuśne, przeciwgorączkowe i poprawiające łaknienie. Pito więc herbatki z ziela na przeziębienie oraz robiono łagodzące okłady na wypryski skórne oraz podrażnione oczy.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: podmokłe łąki, torfowiska niskie, wilgotne lasy (rzadziej), po regiel dolny do 1400mnpm
Występowanie: prawie cała Europa (z wyjątkiem południowo-wschodniej), Syberia, północno-zachodnia Afryka
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Nazwę swą zawdzięcza ciemnofioletowej, żałobnej barwie kwiatów. Prowadzone są pionierskie badania nad jego zastosowaniem w leczeniu nowotworów – na razie udowodniono działanie in vitro, ale może kiedyś w przyszłości…
Występowanie
Siedlisko: skraje lasów, zarośla, brzegi potoków
Okres kwitnienia
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Bodziszek leśny tworzy dwie odmiany różniące się nieco kształtem liści i wielkością kwiatów: niżową oraz górską. Nazwa rodzajowa bodziszków (łac. geranium) pochodzi od greckiego słowa geranos = żuraw z uwagi na kształt owoców – rozłupni, pękających na 5 opatrzonych ością rozłupek. Ości rozłupek, w trakcie ich pękania, skręcają się śrubowato, rozrzucając nasiona na spore odległości. Taki sposób rozsiewania nazywa się autochorią.
Występowanie
Siedlisko: lasy liściaste i mieszane, łęgi, ziołorośla, pastwiska górskie, od regla dolnego po piętro alpejskie
Występowanie: prawie cała Europa, Syberia
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
Wiosenne pędy używane były na zupę i jarzynę. Dla koni szkodliwy ze względu na zawartość glechominy. Zarówno polska jak i łacińska nazwa podkreśla, zresztą dość luźne, podobieństwo do bluszczu.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: wilgotne łąki, łęgi, obrzeża lasów, zarośli, chętnie na glebach bogatych w azot, aż po regiel dolny
Występowanie: w prawie całej Europie, wtórnie zawleczony do Ameryki Pn., w Polsce pospolity do 1500mnpm.
Okres kwitnienia
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
