Jest to jedyna spośród 18 polskich goryczek nie objęta ochrona całkowitą i najpospolitsza. Polska nazwa goryczka pochodzi od gorzkich substancji, które zawiera roślina. Łacińska natomiast (gentiana asclepiadea) łączona jest z żyjącym w I wieku p.n.e. królem Ilirii, Gencjuszem II, odkrywcą leczniczych właściwości goryczki żółtej, stosowanej przeciw dżumie. Zapylana jest głównie przez trzmiele, które często próbując nektar przegryzają rurkę kwiatową.
Występowanie
Roślina lecznicza, pod częściową ochroną
Siedlisko: łąki, polany, obrzeża lasów i zarośli, brzegi potoków
Występowanie: góry środkowej i południowej Europy, Kaukaz, w Polsce w Karpatach, Karkonoszach, Górach Świętokrzyskich, Ojcowie
Okres kwitnienia
- czerwiec
- lipiec
- sierpień
- wrzesień
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
