Category

Z dziejów Koła

Lata 60. XX w.: Pierwsze studenckie bazy namiotowe

  | Z dziejów Koła, Z życia Koła | Brak komentarzy

Następna kartka z kalendarza nie mogła dotyczyć innego tematu! Lato wystartowało, a z nim kolejny sezon działalności baz namiotowych. Nasze Koło z ramienia Oddziału Akademickiego PTTK w Krakowie prowadzi trzy bazy – Lubań, Gorc i Radocynę. Wakacyjna przygoda w klimatycznym miejscu? Owszem, ale nie tylko! To kawał historii równie starej jak cały studencki ruch turystyczny. 

Fenomen studenckich baz namiotowych narodził się w latach 60-tych, kiedy to zaczęły powstawać w górach miejsca stanowiące zaplecze noclegowe dla licznych w owym czasie letnich obozów i rajdów. System baz, których obsługę stanowili wtedy członkowie Koła był jedyną możliwością rozwoju akcji letniej, zwłaszcza w miejscach gdzie niedostępność bazy powszechnej była wtedy szczególnie dotkliwa. 

Bazy rozpoczęły działalność na szlakach tatrzańskich (m.in. bazy w Roztoce, na Toporowej Cyrhli, na polanie Huciska w Dolinie Chochołowskiej) i beskidzkich. W tym drugim przypadku kres wędrówek ze sprzętem na plecach to lata 1965-66 i początki bazy w Jaworkach o zmienianej później lokalizacji i w końcu rok 1967 kiedy to Biuro Podróży i Turystyki “Almatur” wraz z SKPG przenosi uruchomioną wcześniej w Krościenku nad Dunajcem bazę na szczytową polanę Lubania, obok ruin dawnego schroniska. Nie istniejących już dzisiaj, historycznych baz było więcej, a wśród nich Rytro czy przez wiele lat Niemcowa. Przewodnicy z SKPG Kraków współorganizowali namiotowe bazy turystyczne nie tylko w górach Polski, ale również Słowacji i Bułgarii!

Wspomniana już Studencka Baza Namiotowa im. Tadka Majewskiego (blacha SKPG nr 1) na polanie Wierch Lubania do dzisiaj pozostaje najwyżej położoną i najstarszą z funkcjonujących baz.

Zaledwie rok później (1968) do Lubania dołączyła baza na Halach Gorcowskich pod szczytem Gorca, druga z gorczańskich baz prowadzona przez nasze Koło.

Bazowe trio SKPG Kraków zamyka położona w Beskidzie Niskim Studencka Baza Namiotowa w Radocynie, powstała w 1987 roku, a od 2005 roku będącą pod naszą opieką.

Studenckie Bazy namiotowe to wyjątkowe miejsca, które istnieją dzięki grupom entuzjastów i ich miłośników. To miejsca, które żyją tylko latem, a mimo to zapadają w pamięć “na lata”. W trakcie kolejnych sezonów zmieniają się namioty, sprzęt i otoczenie. Zmieniają  się też pokolenia gospodarzy i turystów. Ale jedno pozostaje niezmienne – niepowtarzalna atmosfera każdego z tych miejsc, wolność, wspólnota i bezinteresowne działanie.

Z okazji 70-lecia SKPG Kraków odwiedźcie bazy namiotowe! Te prowadzone przez nasze Koło i inne! To one, każdego lata, bez prądu i wygód, tworzą klimat, którego nie da się podrobić.

______

W tym roku, z okazji jubileuszu 70-lecia SKPG i AKPT, na każdej z naszych baz znajdziecie specjalną pieczątkę, zapraszamy!

Zdjęcie: baza na Lubaniu, materiały archiwalne ze zbiorów Krystyny Skawińskiej-Suchanek (blacha nr 25), lata 60.

 

Rok akademicki 1959/1960: Rusza pierwszy kurs!

  | Z dziejów Koła | Brak komentarzy

Od początku istnienia Koło prowadziło stałą pracę szkoleniową. Rozwój rajdów i obozów wędrownych pod koniec lat 50. i wzrost zainteresowania Kołem wymusił zastosowanie nowych kryteriów przy mianowaniu przewodników i organizację szkolenia, do którego prekursorów należeli Włodzimierz Kluczycki, Andrzej Urbański, Zbigniew Wyżga, Adam Barwiński i Andrzej Czubek.

W roku akademickim 1959/1960 pod kierownictwem Zbyszka Wyżgi ruszył pierwszy kurs przewodnicki.

W dalszej kolejności przewodnicy studenccy uznali, że ich wiedza krajoznawcza i górska działalność predysponują ich do zdawania egzaminów przewodnickich PTTK. W 1963 pierwsza grupa została zakwalifikowana do egzaminu państwowego, a w dniach 26 maja i 10 czerwca odbył się egzamin na przewodników beskidzkich III klasy, który zdało dwunastu szczęśliwców.

Wprowadzenie uprawnień państwowych zmieniło charakter szkolenia w Kole, zaczęto eksperymentować nad modelem kursu przewodnickiego, który od blisko 70 lat ciągle ewoluuje i stale zmienia się, by odpowiadać współczesnym potrzebom, wyzwaniom i obowiązującym regulacjom prawnym.

Przez te wszystkie lata zmieniały się mapy, sprzęt i czasy, ale jedno zostało – pasja do gór i chęć dzielenia się nią z innymi. Od początku kurs SKPG jest prowadzony w całości społecznie. To praca i zaangażowanie ludzi, którzy poświęcają swój czas, by dzielić się wiedzą i miłością do Beskidów.

Kurs to nie tylko zdobywanie wiedzy i uprawnień – to czas intensywnej przygody, przyjaźni, wyzwań i radości z wędrowania. To dziesiątki wyjazdów, setki godzin spędzonych na szlaku, tysiące wspomnień.

Kiedyś przez specjalne afisze, komunikaty w prasie krakowskiej i radiowęzłach uczelnianych, dzisiaj przez media społecznościowe i plakaty rozmieszczone w różnych zakątkach gór, co roku grupa zapaleńców rusza w Beskidy – nie po to, żeby tylko chodzić po górach, ale żeby je naprawdę poznać, w końcu „Życie dzieli się na Życie Przed Kursem, Życie Na Kursie i Życie Po Kursie. A Życie Po Kursie już nigdy nie jest takie samo”.


W jubileuszowym roku 70-lecia SKPG i AKPT, raz w miesiącu, będziemy dzielić się z Wami kolejnymi wspomnieniami!

Zdjęcie: materiały archiwalne ze zbiorów Krystyny Skawińskiej-Suchanek (blacha nr 25), lata 60.

22 marca 1967: Pierwsze blachowanie w dziejach SKPG

  | Z dziejów Koła | Brak komentarzy

W listopadzie 1955 roku, przy Zrzeszeniu Studentów Polskich, powstaje w Krakowie pierwsze w Polsce Koło Przewodników Studenckich, które potem w 1963 roku zaistniało jako Studenckie Koło Przewodników Turystycznych. W roku 1967 roku dokonano zmiany na funkcjonującą do dziś nazwę Studenckie Koło Przewodników Górskich (SKPG).

W tym właśnie roku, 22 marca złożono w naszym Kole pierwsze przyrzeczenie przewodnickie przez absolwentów kursu po zdaniu egzaminu wewnętrznego i po raz pierwszy wręczono trójkątną blachę SKPG. Uroczyste wydarzenie odbyło się wtedy w Krakowie, w Klubie pod Jaszczurami.

Odebrane trójkątne blachy były pierwszymi takimi odznakami w środowisku przewodnickim. Trójkątny wzór został następnie przyjęty przez inne studenckie koła przewodnickie i stał się swoistym wyróżnikiem ruchu przewodnictwa studenckiego.

Odznaka została zaprojektowana przez Janusza Trzebiatowskiego (Członek Honorowy SKPG) w 1966 roku i od 58 lat identyfikuje nas jako członków SKPG.

Od tego czasu, rokrocznie przy blasku płonącej watry, w poczet przewodnickiej rodziny zostają przyjęci nowi przewodnicy i przewodniczki, którzy po złożeniu przyrzeczenia przyjmują blachę o unikalnym numerze. To niezwykły moment, jeden z tych, które zostają w pamięci pewnie już do końca życia.

W trakcie 70-letniej działalności przyjęliśmy do naszego grona ponad 1300 przewodników tworząc wyjątkową, górską społeczność!


W jubileuszowym roku 70-lecia SKPG i AKPT, raz w miesiącu, będziemy dzielić się z Wami kolejnymi wspomnieniami!