Rojnik ma gruboszowate liście i łodygę wypełnione silnie rozrośniętą tkanką miękiszową, mogącą magazynować duże ilości wody. Dzięki temu może znosić długą suszę. Stąd jego łacińska nazwa (semprevivum montanum) znacząca „wiecznie żywy” (semper = zawsze, vivum = żywy). Według wierzeń ludowych rojnik chroni przed piorunami, dlatego do dziś sadzi się go na dachach i murach alpejskich wiosek.
Występowanie
Roślina pod całkowitą ochroną
Siedlisko: skały, piargi, kamieniste zbocza, głównie na granitach i kwarcytach w piętrze halnym
Występowanie: Pireneje, Alpy, Korsyka, Karpaty, w Polsce w Tatrach, Bieszczadach i na Babiej Górze
Okres kwitnienia
- lipiec
- sierpień
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
