Polska nazwa nawiązuje do podobieństwa liści wierzbówki i wierzby. U gatunku tego niemiecki botanik Christian Sprengel (1750-1816) odkrył zjawisko obcopylności (ksenogamii) czyli przenoszenia pyłku z pylników danej rośliny na znamię kwiatu innego osobnika – dało to początek współczesnej wiedzy o biologii zapylania. Dawniej w Rosji odpowiednio spreparowane liście wierzbówki były używane jako namiastka herbaty.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: zręby, obrzeża lasów i zarośli, brzegi potoków, ziołorośla
Występowanie: Europa, Azja, Ameryka Północna, Wyspy Kanaryjskie
Okres kwitnienia
- lipiec
- sierpień
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
