Ceniona roślina pastewna, uprawiana w Niemczech już od XI wieku, a szerzej w Europie od XVIII wieku. Dzięki zawartości kwasu salicylowego i garbników stosowana w medycynie ludowej jako środek przeciwzapalny i pobudzający trawienie. Najbardziej poszukiwane są okazy o czterech, a nie jak zazwyczaj o trzech liściach, przynoszące znalazcy szczęście. Według legendy, gdy nasi pierwsi rodzice zostali wygnani z raju, jedyną pamiątkę, jaką zabrała stamtąd ze sobą Ewa, była właśnie czterolistna koniczyna. Cztery listki porównywano niegdyś do czterech ramion krzyża, a roślinkę święcono i ukrywano w medalionach lub pierścieniach. Znalezienie natomiast pięciolistnej koniczyny ma ponoć zapewnić szczęśliwe małżeństwo. Są tacy, którzy twierdzą, że znaleźli nawet koniczynę siedmiolistną.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: łąki kośne, przydroża, zarośla, skraje lasów
Występowanie: Europa, zachodnia Azja, rejon Bajkału, Kaszmiru, Algieria, Ameryka Północna i Południowa, Nowa Zelandia
Okres kwitnienia
- maj
- czerwiec
- lipiec
- sierpień
- wrzesień
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
