Jest jedną z najstarszych roślin leczniczych, znaną od czasów prehistorycznych. W medycynie ludowej przypisywano mu cudowne działanie i otaczano czcią i rzeczywiście kwiaty zawierają substancje wykrztuśne, kora – moczopędne, a owoce – napotne i przeczyszczające. Podobno posiada związek z siłami zła, ale też potrafi przeciwdziałać czarom i urokom. Wszystkie części rośliny w stanie surowym są toksyczne z powodu zawartości glikozydu sambunigryny, rozkładającego się po ususzeniu lub ugotowaniu. W gospodarstwie domowym wyrabiano z bzu soki, syropy, powidła, wódki i wina. W przemyśle owoców używa się do barwienia dżemów i win, a także dawniej uzyskiwano z nich czarny barwnik do trwałego barwienia tkanin. Rdzeń pędów natomiast używany jest w mikrotechnice i zegarmistrzostwie.
Występowanie
Roślina lecznicza, trująca
Siedlisko: lasy liściaste i mieszane, zarośla, polany, gruzy, wysypiska, w górach do 1100mnpm
Występowanie: Europa, północno-zachodnia Afryka, Kaukaz, Azja Mniejsza
Okres kwitnienia
- czerwiec
- lipiec
Roślina obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
