Zwany także czarcim żebrem. Od dawna wykorzystywany w medycynie ludowej. W starożytności leczono nim żylaki, czego echo odnajdujemy w nazwie (łac. cirsium oleraceum; gr. kirsos = żylaki, skurcze naczyń). Później przypisywano mu cudowną, wręcz magiczną moc. Obecnie stosuje się go w kuracjach oczyszczających, wzmacniających oraz jako lek moczopędny i przeciwzapalny. Młode pędy i liście jadano także jako warzywo, starsze rośliny nie nadają się nawet na paszę dla bydła i uważane są za uciążliwy chwast pastwiskowy, hamujący także rozwój innych, cenniejszych gatunków.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: wilgotne łąki, rowy, brzegi wód, torfowiska, po regiel dolny
Występowanie: prawie cała Europa, Syberia
Okres kwitnienia
- lipiec
- sierpień
- wrzesień
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
