Nazwa kaliny (łac. viburnum opulus) może pochodzić od łacińskiego viere = tkać, wić lub vimen = wiotka gałązka, witka – w obu przypadkach pasuje to do miękkich gałązek kaliny. Wyrabiano z nich cybuchy do fajek. Natomiast opulus było rzymską nazwą klonu, przeniesioną na kalinę ze względu na kształt jej liści. Owoce, o właściwościach przeciwkrwotocznych i rozkurczających mięśnie gładkie, wykorzystywane były w medycynie ludowej jako środek zapobiegający poronieniom. Można z nich przyrządzać również kompoty, soki, syropy, konfitury i sosy, a także dodawać je do ciast. Zawarty w nich czerwony barwnik jest używany do barwienia napojów, także alkoholowych. Od nich też wzięła się polska nazwa gatunkowa. Rozbieżne są opinie co do toksyczności owoców, według niektórych zdatne są do spożycia dopiero po przemrożeniu, według innych można je bez przykrych konsekwencji spożywać na surowo. Na pewno trujące są liście i korowina.
Występowanie
Roślina lecznicza, trująca, pod częściową ochroną
Siedlisko: wilgotne lasy, zarośla, w górach w piętrze pogórzy
Występowanie: Europa, zachodnia Syberia, zachodnia i środkowa Azja, północno-zachodnia Afryka
Okres kwitnienia
- maj
- czerwiec
- lipiec
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
