Ślaz zawiera w swoim zielu duże ilości śluzów, koloidowych substancji przekształcających się pod wpływem zimnej wody w galaretowatą masę, mających działanie wykrztuśne i osłaniające. Roślina znana ludzkości od czasów prehistorycznych. Pyłki ślazu znaleziono w grobie neandertalczyka Shanidara IV (Iran) sprzed ok. 60 tys. lat – prawdopodobnie był on pochowany na kobiercu roślinnym, zawierającym w swym składzie również ślaz. Nie wiadomo natomiast czy był już wykorzystywany przez neandertalczyków w celach leczniczych. Ślaz znali też mieszkańcy Biskupina. W medycynie ludowej stosowano go w nieżytach dróg oddechowych i regulacji pasażu jelitowego.
Występowanie
Roślina lecznicza
Siedlisko: miejsca ruderalne, przypłocia, przydroża, zręby, skraje lasów
Występowanie: Europa, Syberia, Ałtaj, Indie, rejon Kaukazu, Azja Mniejsza, północna Afryka
Okres kwitnienia
- lipiec
- sierpień
- wrzesień
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
