Dawniej uznawany za drzewo o magicznej mocy, sprawujące opiekę nad żywymi i umarłymi, mające moc odpędzania diabła. Moc tę wzmacniało pukanie w niemalowane drewno, a zwyczaj ten przetrwał do dziś. Z drewna klonowego wyrabiano „deski grobowe”, na których oddawali ducha konający – ponoć czyniło to zgon łatwiejszym. Po pogrzebie deskę wynoszono na rozstaje dróg, by duch umarłego mógł spokojnie odejść w zaświaty. Twarde i ciężkie drewno również dziś wykorzystywane jest bardzo szeroko: w meblarstwie, stolarstwie, w przemyśle samochodowym, na deszczułki posadzkowe, części maszyn, wyroby kołodziejskie, narzędzia, rękojeści, drobny sprzęt kuchenny, prawidła obuwnicze, obcasy, zabawki, futerały i części sprzętu laboratoryjnego, wyroby snycerskie, a także w lutnictwie do wyrobu mechanizmów pianin i fortepianów, boków i den instrumentów muzycznych. Amerykański kuzyn naszego klonu zwyczajnego – klon cukrowy dostarcza syropu klonowego, a jego liść stał się symbolem Kanady (znajduje się na fladze i w godle). Sprowadzono go również do Polski (np. Żelazowa Wola).
Występowanie
Siedlisko: domieszka lasów liściastych na niżu i w niższych położeniach górskich (do 1100mnpm), nie tworzy czystych drzewostanów, często sadzony wzdłuż ulic
Występowanie: Europa, Kaukaz
Okres kwitnienia
- marzec
- kwiecień
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
