Jest reliktem stepowym na siedliskach kserotermicznych. Nazwa (łac. adonis vernalis), podkreślająca piękno kwiatów, pochodzi od mitycznego Adonisa, pięknego myśliwego i kochanka Afrodyty. Zginął na polowaniu poraniony śmiertelnie przez dzika, a z jego krwi wyrosły miłki. Zrozpaczona Afrodyta wybłagała u Zeusa jego coroczny powrót na ziemię i od tej pory spędza z nią co roku wiosnę i lato, a na zimę i jesień wraca do Persefony do Hadesu. Ziele miłka zawiera glikozydy nasercowe, mające też działanie uspokajające, stosowane w lekkich postaciach niewydolności serca.
Występowanie
Roślina lecznicza, trująca, pod całkowitą ochroną
Siedlisko: ciepłe zbocza i zarośla, lasy sosnowe
Występowanie: południowo-wschodnia i środkowa Europa
Okres kwitnienia
- kwiecień
- maj
Roślina NIE obowiązująca na egzaminie wewnętrznym
