Pytanie nr 1/2025
Pewien głuchoniemy malarz, który namiętnie opisywał w pamiętniku swoje podróże i wycieczki w niniejszy sposób przedstawił zdobywanie pewnego szczytu w trakcie zaleconego „dla bolu piersi” pobytu uzdrowiskowego w Szczawnicy:
„Nie dowierzając, czy nazajutrz będzie pogoda, cała nasza koteria wybrała się wózkami chłopskimi zwiedzać okoliczne góry. Przejechawszy Krościenko […], bierze się w lewo, mija się pagórki, góry, skały i staje się u stóp Pieniny. Tam wózki, choć tylko sianem wysłane, choć niewygodne, z żalem się zostawia i piechotą iść trzeba, aby widzieć to, o czym nie ma się wyobrażenia, co często nie nadgradza trudów, ale taka jest nasza natura! Ciekawość więcej dla nas ma pociągu jak rzeczywistość.
Damy zmordowane w połowie góry ustawały, staraliśmy się im pomagać, podpierać, każdy był grzeczny, każdy uprzedzać się nie dał, ale gdyby każden chciał być szczerym, pewnie by narzekał że nie ma koło góry Pieniny podobnych konduktorów, jak pod Alpami Szwajcarskimi lub Wezuwiuszem w Neapolu. Na szczycie góry, która przedziela Galicję od Węgier znajduje się skała wysokości 20 łokci może. (…) Wzrok najbystrzejszy nie zdoła objąć rozległości przedstawiającego się kraju. W pierwszym planie jest klasztor kamedułów (…), Dunajec natrętny wszędzie, kilkanaście wsi i ginące oko we mgle niebieskawej, mieszające się z obłokami, czyli góry, czyli lasy.”
Tak się składa, że w momencie gdy odbywał tę wycieczkę, praca owych konduktorów na terenach, które współcześnie leżą w granicach Polski, była już od 8 lat regulowana prawnie, a od 15 lat istniała organizacja zrzeszająca tę grupę zawodową. W odpowiedzi podajcie współczesną nazwę zdobytej przez pamiętnikarza góry oraz rok utworzenia wspomnianej organizacji.
Odpowiedź:
Skalista góra, zdobyta w 1832 roku przez Franciszka Ksawerego Preka, to dzisiejsze Trzy Korony, które swoją nazwę noszą dopiero od 1860 roku. W swojej relacji Prek narzekał na brak tragarzy, którzy byliby w stanie wnieść w lektykach turystów zarówno słabych, jak i tych, którzy preferowali wygodniejsze warunki podróży.
Pierwsza organizacja zrzeszająca przewodników i tragarzy na ziemiach polskich powstała w 1817 roku, na mocy zarządzenia starosty jeleniogórskiego, który powołał „Korpus Przewodników Górskich, Tragarzy Lektyk i Bagaży”. W 1824 roku natomiast wprowadzono pierwsze szczegółowe przepisy regulujące zasady pracy i wynagrodzenia dla tych zawodów. Przewidywały one opłatę dla przewodnika w wysokości 20 srebrnych groszy za półdniową wycieczkę, zaś za całodniową wędrówkę oraz niesienie „krzesła” i bagaży ustalono stawkę 1 talara od każdej osoby.
Prawidłowej odpowiedzi udzielili:
Nikoletta 1 pkt
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Dominika Sobula 1 pkt
Jolanta Guzik 0.5 pkt
Jerzy Iwanciw 0.5 pkt
Andrzej Zabłocki 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Bożena i Staszek 1 pkt
Team Rogatka 0.5 pkt
Pytanie nr 2/2025
Co powiecie na rebus? W odpowiedzi, oprócz rozwiązania rebusu, napiszcie na jakim potoku?
Odpowiedź:
Rozwiązaniem obrazkowej zagadki są “Oczy Limanowej” – jeziorka osuwiskowe powstałe ok. 20 lat temu na potoku Skrudlak pod Łysą Górą.
Prawidłowej odpowiedzi udzielili:
Hadrian Jakóbczak 1 pkt
Dominika Sobula 1 pkt
Jolanta Guzik 1 pkt
Bartłomiej Cisowski 1 pkt
Klasyfikacja Konkursu Całorocznego 2024:
| Hadrian Jakóbczak | 2 pkt. |
| Dominika Sobula | 2 pkt. |
| Bartłomiej Cisowski | 2 pkt. |
| Jolanta Guzik | 1.5 pkt |
| Nikoletta | 1 pkt. |
| Andrzej Zabłocki | 1 pkt. |
| Bożena i Staszek | 1 pkt. |
| Team Rogatka | 0.5 pkt. |
| Jerzy Iwanciw | 0.5 pkt |